Ἡ πατριαρχεία του διήρκησε ἀπὸ τὸ 706 μέχρι τὸ 711. Τὰ χρόνια ἐκεῖνα ἡ Ἐκκλησία καὶ τὸ Κράτος ἐτάρασσαν αἱ αἱρέσεις τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ καὶ τοῦ Μονοθελητισμοῦ, παρὰ τὴν καταδίκη τους ἀπὸ τὴν Δ΄ καὶ Στ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Οἱ ὀπαδοὶ τῶν αἱρέσεων αὐτῶν ἦσαν πολλοὶ ἐν Συρίᾳ, Αἰγυπτῳ, Μεσοποταμίᾳ, Ἀρμενίᾳ, καὶ...

Ἦτο ἔνθερμος ὑποστηρικτὴς τοῦ Μονοθελητισμοῦ καὶ προωθήθη εἰς τὸν πατριαρχικὸ θρόνο ὑπὸ τοῦ αὐτοκράτορος Φιλιππικοῦ. Συνεκάλεσε ἐν Κωνσταντινουπόλη διὰ τὴν καταδίκη τῶν ἀποφάσεων τῆς ΣΤ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (680) ἐναντίον τοῦ Μονοθελητισμοῦ καὶ τοῦ Μονοενεργητισμοῦ.

Γόνος ἐπιφανοῦς οἰκογένειας, γεννηθεὶς ἐν Κωνσταντινουπόλει, πιθανότατα τῷ 634. Ὅταν, τῷ 668, ὁ πατέρας του, ὁ πατρίκιος Ἰουστινιανός, δολοφονήθη διὰ πολιτικοὺς λόγους, ὁ Γερμανὸς ἐξηναγκάσθη εἰς εὐνουχισμὸ καὶ κατητάχθηκε εἰς τὸν κλῆρο. Ἐπὶ πατριάρχου Κύρου ἐχειροτονήθη μητροπολίτης Κυζίκου (705/706-715). Κατὰ τὸ διάστημα αὐτὸ τὸ ὄνομά του συνεδέθη μὲ τὴν προσπάθεια...

Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (730-754). Διαδέχθηκε στὸν Πατριαρχικὸ Θρόνο τὸν πατριάρχη Γερμανὸ Α´, ὁ ὁποῖος ἐξαναγκάστηκε σὲ παραίτηση γιὰ τὴν ἀντίθεση του στὴν εἰκονομαχικὴ πολιτικὴ τοῦ Λέοντα Γ´ τοῦ Ἰσαύρου (717-741). Ὁ Ἀναστάσιος, ποὺ ἦταν σύγκελλος τοῦ πατριαρχείου, δέχθηκε νὰ καλύψῃ τὴν πολιτικὴ τῶν Εἰκονομάχων, ἀλλὰ δὲν ἀναγνωρίστηκε ἀπὸ τὸν πάπα Γρηγόριο...

Πρὸ τῆς ἐκλογῆς του εἰς τὸν Πατριαρχικὸν θρόνον ἐχρημάτισε ἐπίσκοπος Συλαίου τῆς Παμφυλίας. Ἐξέλεχθη πατριάρχης ὑπὸ τῆς εἰκονομαχικῆς Συνόδου τῆς Ἱέρειας (754) κατόπιν προτάσεως τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου Ε´ τοῦ Κοπρωνύμου (741-775). Φαίνεται ὅτι διατηροῦσε σχέσεις μὲ τὴ μερίδα τῶν εἰκονολατρῶν, διὰ τοῦτο καὶ ὁ Κοπρώνυμος τὸν ἐξόρισε εἰς τὴν...

Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (766-780) Ἦταν εἰκονομάχος καὶ ἐπιβλήθηκε στὸν Πατριαρχικὸ Θρόνο ἀπὸ τὸν εἰκονομάχο αὐτοκράτορα Κωνσταντῖνο Ε´. Κατὰ τὰ πρῶτα χρόνια τῆς πατριαρχείας του συνεχίστηκαν οἱ σκληροὶ διωγμοὶ ἐναντίον τῶν εἰκονοφίλων, οἱ ὁποῖοι τὸν χαρακτήριζαν ἀπαίδευτο καὶ ἄβουλο ὄργανο τῆς πολιτικῆς τοῦ αὐτοκράτορα.

Λόγιος κληρικὸς ἀπὸ τὴν Κύπρο, ὁ ὁποῖος διακρινόταν γιὰ τὴν ἁγιότητα τοῦ βίου του καὶ γιὰ τὴν μετριοπάθεια τοῦ χαρακτήρα του. Ἐξελέγη πατριάρχης μὲ τὴν ὑποστήριξη τοῦ Εἰκονομάχου αὐτοκράτορα Λέοντος Δ´ (775-780) καὶ ὑποχρεώθηκε νὰ ἀποκηρύξῃ τὴν τιμὴ τῶν ἱερῶν εἰκόνων, ἂν καὶ ἦταν Εἰκονόφιλος. Ἀποσύρθηκε στὴν Μονὴ Φλώρου (784)...

Ὁ ἅγιος Ταράσιος ἐδογμάτισε τὴν προσκύνησιν τῶν σεπτῶν καὶ ἁγίων εἰκόνων. Δι᾽ αὐτοῦ ἡ βασιλικὴ ἀρχὴ καὶ Ῥωμαϊκὴ εξουσία ἐπανῆλθε πρὸς τὰς σεπτὰς παραδόσεις τῶν ἁγίων καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καὶ ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία ἐπανηνώθη μὲ τὰ ἄλλα Πατριαρχεῖα.Ἔζησε δὲ ευσεβῶς, φανεὶς τίμιος ἔνατι τῶν βασιλέων, καὶ ῳ]κοδόμησε ἱερὸν μοναστήριον πέραν...

Ὁ Ἅγιος αὐτὸς ἦτο γέννημα καὶ θρέμμα τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἔζησε ἐπὶ τοῦ αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου Δ΄ τοῦ Πωγωνάτου (668-685). Λόγῳ τῆς μεγάλης του ἀρετῆς καὶ εὐλαβείας, ἐχειροτονήθη Πρεσβύτερος τῆς Ἁγίας Σοφίας καὶ κατόπιν ἔγινε σύγκελλος καὶ σκευοφύλαξ αὐτῆς. Ἐπειδὴ δὲ ὁ τότε Πατριάρχης Κωνσταντῖνος ἀπέθανε, ἠναγκάσθη ἀπὸ τὸν βασιλιὰ καὶ...

Ὁ Ἰωάννης ὁ Δ´ ἦτο Καππαδόκης τῇ καταγωγή καὶ ἐπατριάρχευσε εἰς τὴν Κωνσταντινούπολι μετὰ τὸν Ἰωάννη τὸν Σχολαστικό ἀπὸ τὸ 585 μέχρι το 595 μ.Χ. Διὰ τὴν θεολογική του κατάρτισι καὶ τὴν ἄκρα ἐκρατειά του ὠνομάσθη Νηστευτής, ἐνῷ διὰ τὴν ὁλόκληρό του ἐνάρετο ζωὴ καὶ τὸ ἔργο του ἀνεκηρύχθη Ἅγιος...

Ὁ μετὰ τὸν Ἰωάννην Νηστευτὴν πρῶτος οἰκουμενικὸς πατριάρχης Κυριακὸς ἦν πρεσβύτερος καὶ οἰκονόμος τῆς ἐκκλησίας Ἁγίας Σοφίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως· ἐπισκοπήσας ἔτη ἕνδεκα, κατὰ τὸν Θεοφάνη καὶ κατὰ τοὺς πατριαρχικοὺς καταλόγους, ἀπεβίωσεν, ὡς γράφει τὸ Πασχάλιον Χρονικόν, κατὰ τὴν 29ην Ὀκτωβρίου τοῦ 605, ἡμέρα Σαββάτῳ, καὶ ἐκηδεύθη 30 τοῦ αὐτοῦ μηνός,...

Χηρεία μικρὰ ἐπηκολούθησε τῷ θανάτῳ τοῦ πατριάρχου Κυριακοῦ. Σιωπῶσιν ὁ Θεοφάνης, ὁ Κεδρηνός, ὁ Ζωναρᾶς, ἀλλὰ τὸ Πασχάλιον Χρονικὸν ὁρίζει σαφῶς τοῦτο, γράφον «τούτῳ τῷ ἔτει (607), μηνὶ κατὰ Ῥωμαίους 23 Ἰανουαρίου, γέγονε πατριάρχης ἐν Κωνσταντινουπόλει Θωμᾶς ἀπὸ διακόνων τῆς μεγάλης Ἐκκλησίας, καὶ σακελλάριος τοῦ πατριάρχου, καὶ ἐπάνω τῶν χειροτονιῶν»·...