Περπατώντας στὰ Ψωμαθειά, τὰ τείχη – ὅπου τὰ συναντᾶ κανείς – καὶ τὰ δρομάκια, ἡ ρυμοτομία ποὺ λίγο ἔχει ἀλλάξει στὸ πέρασμα τοῦ χρόνου, φέρνουν στὸν νοῦ, ἰδιαίτερα ἐδῶ, τὴν παλιὰ βυζαντινὴ πολιτεία.
Ὁ ναὸς τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἶναι μικρὸς καὶ τὸν χωρίζουν ἑκατὸ περίπου μέτρα ἀπὸ τὸν Ἅγιο Μηνᾶ. Βρίσκεται στὸ κάτω μέρος τοῦ κεντρικοῦ δρόμου.
Ὅταν ξέσπασε ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1821 καὶ μετὰ τὸν ἀπαγχονισμὸ τοῦ Πατριάρχη, ἀκολούθησαν φοβεροὶ διωγμοὶ εἰς βάρος τοῦ ἑλληνισμοῦ, διωγμοὶ ποὺ διήρκεσαν μία περίπου δεκαετία. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος πού τόσο συχνά συναντοῦμε χρονολογίες ἀνοικοδομήσεως ναῶν, ἀμέσως μετὰ τὸ 1830. Πρόκειται γιὰ τοὺς ναοὺς ποὺ καταστράφηκαν τότε, καὶ ποὺ ἦταν ἀδύνατον νὰ ἐπισκευασθοῦν γιὰ ὅσον χρόνο διήρκεσαν τὰ «φόβια», μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ σκληρὲς περιόδους διώξεων.
Ἀπὸ ἐπιγραφὲς γνωρίζουμε ὅτι «ὁ ναὸς οὗτος Νικολάου Ἁγίου» ἀνακαινίσθηκε καὶ αὐτὸς τὸ 1834, πάντοτε μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὸν ζῆλο τοῦ χριστεπώνυμου πληρώματος.
Τὸ γραφικὸ αὐτὸ ἐκκλησάκι χρειάζεται σήμερα συντήρηση τόσο ἐξωτερικὰ ὅσο καὶ στὸ ἐσωτερικό του.