Ὁ «ἔχων βυζαντινὴν τὴν καταγωγήν», κατὰ τὸν Σκαρλᾶτο Βυζάντιο, ναὸς τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς στὸ Χάσκιοϊ, ἀνοικοδομεῖται τὸ 1724 μὲ χορηγίες τοῦ ὀσποδάρου τῆς Οὐγγροβλαχίας Κωνσταντίνου Βραγγοβάνου καὶ ἄλλων πλουσίων Φαναριωτῶν, καὶ τὸ ἔργο ὁλοκληρώνεται μόνον τὸ 1752, ἐπὶ πατριαρχίας Κυρίλλου τοῦ Ε´. Ἐπιγραφὴ ποὺ ἀπαθανατίζει τὸ γεγονός, ἐντοιχισμένη στὸν γυναικωνίτη, ἀναφέρει:
Καθιδρύσατο τόνδε Ναὸν αἴγλη τοῦ Κωνσταντίνου δαπάναις
Οὐγκροβλαχίης
Σημάντορος Μπρανκοβάνου Θεοῦ δέος
ἀθληφόρῳ Μάρτυρι Παρασκευῇ Ἁγίᾳ
Κατὰ τὸ 1692
Τὸ ἁγίασμα βρίσκεται σὲ λόφο, ἀνάμεσα σὲ νεκροταφεῖα ἑλληνικά, τουρκικὰ καὶ ἑβραϊκά. Ὁ Γεδεὼν τονίζει ὅτι πρόκειται γιὰ λείψανο ἀρχαίου ὑδραγωγείου. Εἶναι λιθόκτιστο καὶ γιὰ νὰ φθάσῃ κανεὶς ἐκεῖ πρέπει νὰ περάσῃ ἀπὸ θολωτὴ σπηλιὰ μήκους 25 μέτρων.