Χηρεία μηνῶν δέκα καὶ τριῶν ἐπηκολούθησε τῷ θανάτῳ τοῦ Μιχαὴλ Δ´ τοῦ Αὐτωρειανοῦ, ἕνεκα τῆς ἐκ Νικαίας ἀπουσίας τοῦ αὐτοκράτορος. Τῇ δὲ 20ῇ ἢ 28ῃ Σεπτεμβρίου 1213 (Β´ Ἰνδικτιῶνος, κατὰ Κάλλιστον καὶ Λεουγκλάβιον) ἐκλέγεται πατριάρχης ὁ χαρτοφύλαξ καὶ ὕπατος τῶν φιλοσόφων Θεόδωρος Εἰρηνικός, ὅστις ὑπὸ τῶν πολλῶν ἐπεκαλεῖτο καὶ Κωπᾶς. Διώκησε δὲ τὴν Ἐκκλησίαν, κατὰ τοὺς ἐπιτόμους πατριαρχικοὺς καταλόγους, ἔτος ἕν, μῆνας τέσσαρας καὶ ἡμέρας τρεῖς· μέχρι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, δηλονοῦν, ὡς εἰκάζει τις, μέχρι Φεβρουαρίου τοῦ ἔτους 1215.
Πλὴν ὧν ἡ Ἐκκλησία ἔξωθεν ὑφίστατο καταπιέσεων ἐκ μέρους ἀνθρώπων εἰς τὸν σταυρωθέντα Θεὸν πιστευόντων καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ δῆθεν ἀγωνιζομένων, κατὰ τὰ ἄλλα διετέλει ἥσυχος, διέπουσα τὸ ὀρθόδοξον ποίμνιον ἐν φόβῳ Θεοῦ καὶ μητρικῶς αὐτοῦ προνοοῦσα.
Σημειωτέον ὅτι ἐπ᾽ αὐτοῦ τοῦ πατριάρχου, κατ᾽ αὐτοκρατορικὴν καὶ συνοδικὴν ἀπόφασιν, ἀπεσπάσθη ἀπὸ τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἄχρίδος τὸ Ἰπέκιον μετὰ τῶν ὑποκειμένων αὐτῷ μητροπόλεων καὶ ἐπισκοπῶν.

Μανουήλ Ι. Γεδεών
«Πατριαρχικοὶ πίνακες»