Ο Ἰωσὴφ ἦτο λόγιος ἱεράρχης, ὁ ὁποῖος πρὸ τῆς ἀναῤῥήσεώς του εἰς τὸν Πατριαρχικὸν θρόνο, ἐχρημάτισε μητροπολίτης Ἐφέσου.
Ἐποίμανε ἐν συνέσει τὸ ποίμνιο τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καὶ ἐξηναγκάσθη ὑπὸ τοῦ αὐτοκράτορος Ἰωάννου Η´ τοῦ Παλαιολόγου (1425-1448) νὰ ἡγηθῇ τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὴν ἑνωτικὴ Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας (1439-1439), ὅπου ἠγωνίσθη νὰ περισώσῃ τὰ κανονικὰ δίκαια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καὶ νὰ ἐπιβάλῃ οὐσιαστικὸ θεολογικὸ διάλογο, παρὰ τὰς καταπιεστικὰς ἐπεμβάσεις τοῦ αὐτοκράτορος.
Ἀπέθανε εἰς Φλωρεντία, πρὸ τῆς ὑπογραφῆς τοῦ ἑνωτικοῦ ὅρου, καὶ ἐτάφηκε εἰς τὸ παρεκκλήσιον Ῥονκελαὶ τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Νέας ἐν Φλωρεντίᾳ.
