Τὸ ὄνομα τοῦ βραχύβιου τούτου πατριάρχου οἱ μὲν πατριαρχικοὶ κατάλογοι τοῦ Νικηφόρου πατριάρχου καὶ τοῦ Καλλίστου Ξανθοπούλου καὶ ὁ χρονογράφος Θεοφάνης, ὡς καὶ ὁ ἐκκλησιαστικὸς ἱστοριογράφος Εὐάγριος γράφουσι Φραβίταν, ἢ Φραυῑταν, ὁ δὲ παρὰ Leunclavii κατάλογος, ὁ Ἐφραίμιος καὶ Νικηφόρος Κάλλιστος ὁ Ξανθόπουλος ἐν τῇ ἐκκλησιαστικῇ αὐτοῦ ἱστορία Φλαυΐταν. Ὁ πατριάρχης Νικηφόρος ἐν τῷ καταλόγῳ αὐτοῦ γράφει ὅτι ἡ τοῦ Φραβίτα πατριαρχεία διήρκεσε τρεῖς μῆνας καὶ δεκαεπτὰ ἡμέρας, ὁ δ᾽ Εὐάγριος ἀριθμεῖ τοὺς μῆνας τέσσαρας· δεχόμενος δὲ κατὰ τὸν τελευταῖον θερινὸν μῆνα τοῦ 489 τὸν τοῦ Ἀκακίου θάνατον καὶ τεσσαρακονθήμερον τοῦ θρόνου χηρείαν, συμπεραίνω ὅτι ὁ Φραβίτας ἐπισκόπησε κατὰ τοὺς τρεῖς τελευταίους μῆνας τοῦ 489 καὶ τὸν πρῶτον τοῦ 490.
Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ πατριάρχου Ἀκακίου, ὁ αὐτοκράτωρ Ζήνων ἀνέβαλεν ἐπὶ τεσσαράκοντα ἡμέρας τὴν ἐκλογὴν τοῦ διαδόχου, διέταξε δὲ καὶ τεσσαρακονθήμερον νηστείαν καὶ δέησιν ἀνὰ πάσας τὰς ἐκκλησίας, ὅπως ὁ Θεὸς ἐκλέξῃ τὸν ἄριστον. Ἀλλὰ τὸ δαιμόνιον ἐκεῖνο φάντασμα, ὅπερ ἐν μιᾷ τῶν ἐσχάτων τῆς ζωῆς αὐτοῦ νυκτῶν εἶδεν ὁ μακάριος πατριάρχης Γεννάδιος ἐξηκολούθει νὰ ταράττῃ τὴν Ἐκκλησίαν, ὄργανον δὲ νῦν εὗρε τὸν πανοῦργον Φραβίταν· διότι ὁ Ζήνων πρὸ τῆς τοιαύτης νηστείας καὶ τῆς δεήσεως ἀφῆκεν ἐπὶ τῆς ἁγίας Τραπέζης ναοῦ τινός, πιθανῶς τοῦ τῆς ἁγίας Σοφίας, χάρτην ἄγραφον, ἀλλ᾽ ἐσφραγισμένον, ἐπικαλούμενος τὴν θείαν πρόνοιαν ὅπως, ἐπὶ τὴν τύχην τῆς Ἐκκλησίας ἐπιβλέπουσα, δακτύλῳ ἀοράτῳ ἐγγράψῃ τὸ ὄνομα τοῦ ἱκανοῦ πατριάρχου. Φαίνεται δ᾽ ὅτι ἱκανώτερος τοῦ Φραβίτα καὶ μᾶλλον πανοῦργος οὐδεὶς εὑρέθη: ἀδρῶς διαφθείρας διὰ χρυσίου τὸν πρῶτον τοῦ αὐτοκράτορος θαλαμηπόλον, ὅστις ἐφρούρει τὸν ναόν, ἐνέγραψεν ἐν τῷ χάρτῃ τὸ ὄνομα αὐτοῦ, σφραγίσας αὐτὸν αὖθις. Ὅταν δὲ μεθ᾽ ἡμέρας τεσσαράκοντα ἠνεώχθη ὁ ναός, καὶ ὁ χάρτης ἀπεσφραγίσθη, ἀνεγνώσθη τὸ ὄνομα τοῦ Φραβίτα, ὅστις, ὡς γράφει Κάλλιστος ὁ Ξανθόπουλος, «αἴφνης ἀνάρπαστος, ἀπείρῳ δόξῃ περιρρεόμενος, ἅτε δή θεοπρόβλητος, ἐπὶ τὸν πατριαρχικὸν μετὰ σοβαρῶν τῶν ἁλμάτων ἀνέβαινε θρόνον». Μετὰ τέσσαρας μῆνας μόλις, ἀποθανόντος τοῦ Φραβίτα, πρὶν ἀποτίσῃ τὰ χρέη, εἰς ἃ ὑπεβλήθη ὅπως διαφθείρῃ τοὺς φύλακας τοῦ ναοῦ, οἱ δανεισταὶ γνωστὴν ἐποιήσαντο τὴν πανουργίαν, καὶ τότε ὁ Ζήνων τιμωρήσας τὸν ἄθλιον εὐνοῦχον καὶ θαλαμηπόλον, ἀφῆκε τοὺς ἐπισκόπους ἐλευθέρους νὰ ἀναδείξωσι πατριάρχην ὃν ἄν ἤθελον.
Ὁ θεοπρόβλητος Φραβίτας ἧν ἱερεὺς τοῦ ἐν Γαλατᾷ ναοῦ τῆς ἁγίας Θέκλης. Πατριάρχης δὲ χειροτονηθεὶς ἐσκέψατο νὰ συνάψῃ τὰ διεστῶτα κατὰ τρόπον ἐπίσης πανοῦργον· ἐκδοὺς τὰς ἐνθρονιστικὰς αὐτοῦ ἐπιστολάς, ἔγραψε πρὸς μὲν τὸν Φίληκα Ῥώμης ὅτι μετ᾽ αὐτοῦ μόνον τίθεται εἰς ἐκκλησιαστικὴν κοινωνίαν, ἀποκηρύττει δὲ τὸν αἱρετικὸν πατριάρχην τῆς Ἀλεξανδρείας Πέτρον τὸν Μογγόν, πρὸς τοῦτον δ᾽ ὅτι τὸν Φίληκα ἀποκηρύττουν μόνον πρὸς τὸν Ἀλεξανδρείας Πέτρον ἔχει σχέσεις ἐκκλησιαστικάς. Ὁ πάπας Φῆλιξ ἴσα τῶν τοιούτων γραμμάτων πρὸς τὸν Πέτρον Μογγὸν λαβών, ἐδίωξε τοὺς ἀντιπροσώπους τοῦ Φραβίτα ἐλθόντας εἰς Ῥώμην. Ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ ὁ Μογγὸς ἀπαντῶν εἰς τὸν Φραβίταν ἀνεθεμάτιζε τὴν ἐν Χαλκηδόνι Σύνοδον. Τὴν ἀπάντησιν ταύτην ἔλαβεν ὁ τοῦ Φραβίτα διάδοχος Εὐφήμιος, καὶ συνεπῶς ἐταράχθη πολύ.
Ἀπὸ τοῦ ἔτους ἐκείνου, ἐπὶ μακροὺς δεκατέσσαρας αἰῶνας ἡ ἱστορία τοῦ οἰκουμενικοῦ θρόνου δύναται νὰ μαρτυρήσῃ ὅτι ἡ πονηρία τῶν πνευματικῶν ἀρχηγῶν νέφη θυελλῶν ἐπισωρεύει κατὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ παρασκευάζει δυσχερείας εἰς τὰς σχέσεις τῆς μιᾶς ἐκκλησίας πρὸς τὴν ἄλλην. Ὥστε τὰ δαιμόνια ἐκεῖνα φαντάσματα τῶν Γενναδίων ἐστι δυνατόν, εἰς πάντα κηδόμενον τῆς κοινῆς εὐκληρίας καὶ δόξης ἐμφανιζόμενα, νὰ ἀπειλῶσιν ὅτι θέλουσιν ἐξακολουθεῖ λυμαινόμενα τὴν Ἐκκλησίαν, εἰ καὶ πρὸς καιρὸν ὑποχωροῦσιν.
Μανουήλ Ι. Γεδεών
«Πατριαρχικοὶ πίνακες»