Τὸν Εὐάγριον ἐξελέξαντο οἱ ὀρθόδοξοι μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Εὐδοξίου, ὁ δὲ τῆς Ἀντιοχείας πατριάρχης Εὐστάθιος, ἐπανελθὼν μὲν ἐκ τῆς ἐξορίας ἐπὶ Ἰοβιανοῦ τοῦ αὐτοκράτορος, ἐν Κωνσταντινουπόλει δὲ κρυπτόμενος ἐχειροτόνησεν αὐτόν.
Τότε ὁ αὐτοκράτωρ Οὐάλης, τὴν τοῦ Εὐαγρίου χειροτονίαν μαθών, ἀφίκετο ἐκ Μαρκιανουπόλεως, ἔνθα διέτριβεν, εἰς Κωνσταντινούπολιν, καὶ τὸν μὲν ὀρθόδοξον πατριάρχην Εὐάγριον ἔπαυσε, τὰς δὲ ἐκκλησίας ἁρπάσας ἀπὸ τῶν ὀρθοδόξων ἔδωκεν εἰς τοὺς Ἀρειανούς, ἀναγνωρίσας τὸν κακόδοξον Δημόφιλον, καὶ τὸν ἱερὸν Εὐστάθιον ἐξώρισεν εἰς Κύζικον, ἢ κατ᾽ ἄλλα χειρόγραφα τῆς τοῦ Θεοφάνους χρονογραφίας εἰς Βιζύην· πλὴν ἄν ὑπάρχῃ σύγχυσίς τις εἰς τὰς πηγάς, ὅτε πρέπει νὰ δεχθῶμεν ὅτι, τὸν μὲν Εὐστάθιον ἀπέστειλεν ὑπερόριον εἰς Κύζικον, τὸν δὲν Εὐάγριον εἰς Βιζύην.
Οἱ ἐπίτομοι πατριαρχικοὶ κατάλογοί εἰσιν ἀσύμφωνοι ὡς πρὸς τὸν χρόνον τῆς ἐπισκοπῆς τοῦ Εὐαγρίου, πρὸς τὴν ἀλήθειαν δὲ συμφωνεῖ ὁ ἐκ τῆς χρονογραφίας Νικηφόρου, γράφων· «Εὐάγριος ὑπὸ Εὐσταθίου Ἀντιοχείας χειροτονηθεὶς εὐθέως εἰς ἐξορίαν ἐπέμφθη»· ὁ τοῦ Καλλίστου γράφει· «ἔτη ἕξ, καὶ ἐπέμφθη εἰς ἐξορίαν παρὰ Οὐάλεντος»· ὁ τοῦ Leunclavii τέλος γράφει περιέργως πως «παρευθὺς ἐξωρίσθη ἀρχιερατεύσας ἔτη τέσσαρα». Εἰκάζω ὅτι τὸ χρονικὸν διάστημα τῶν ἕξ ἐτῶν τοῦ Καλλίστου ἢ τῶν τεσσάρων τοῦ Λεουγκλαβίου δυνατὸν νὰ σημαίνῃ ὅτι ἔζησε τοσαῦτα ἔτη μετὰ τὴν ἀπὸ τῆς πατριαρχείας παῦσιν. Πρὸς τὴν ἀλήθειαν λοιπὸν συμφωνεῖ καὶ ὁ Ἐφραίμιος στιχουργῶν:
ὅστις πρὸς Οὐάλεντος ἐξώσθη θρόνου
μηδὲ βραχύ τι τοῦ λάχους γεγευμένος.
Μανουήλ Ι. Γεδεών
«Πατριαρχικοὶ πίνακες»