Οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τήν Ἐπιτροπήν ἐπί τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας συνῆλθον ἀπό 11-13 Σεπτεμβρίου 2005 ἐν Φαναρίῳ, κατόπιν προσκλήσεως τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, διά νά ἐξετάσουν τό ζήτημα τῆς προόδου τοῦ Θεολογικοῦ τούτου Διαλόγου καί τάς μελλοντικάς αὐτοῦ προοπτικάς. Τῆς πρώτης συνεδρίας τῆς συναντήσεως ταύτης προήδρευσεν ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαῖος.
Εἰς τήν ὡς ἄνω συνάντησιν συμμετεῖχον ἐκπρόσωποι τῶν Ἐκκλησιῶν Κωνσταντινουπόλεως, Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων, Ρωσίας, Σερβίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας, Κύπρου, Ἑλλάδος, Πολωνίας, Τσεχίας καί Σλοβακίας, Φιλλανδίας καί Ἐσθονίας. Ἀπουσίαζον μόνον οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας διά τεχνικούς λόγους.
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, χαιρετίζων τούς ἐκπροσώπους, ὑπεγράμμισε τήν σημασίαν τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου καί τῆς συνεχίσεως αὐτοῦ, ἐκφράζων δέ καί τήν θέσιν συμπάσης τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀνέφερε μεταξύ ἄλλων ὅτι «τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἀείποτε εὔχεται ὅπως πραγματοποιηθῇ ἡ προσέγγισις τῶν ἀρχαιοτάτων Ἐκκλησιῶν καί παραδόσεων καί ὅπως ἀρθοῦν ὅλα τά ἐμπόδια πρός τήν ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν… Διά τά θέματα ὅμως τῆς πίστεως ἡ ἑνότης εἶναι ἀπαραίτητος καί πρέπει νά ἐπιδιωχθῇ εἰς τό πλαίσιον τῆς πρό τοῦ σχίσματος ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας… Ἄς μή λησμονῶμεν δέ ὅτι διά τοῦ Διαλόγου τούτου καθιστάμεθα ὑπεύθυνοι ἔναντι τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἱστορίας».
Ἐν συνεχείᾳ οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐξέλεξαν ὁμοφώνως ὡς Ὀρθόδοξον συμπρόεδρον τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Διαλόγου τόν ἐκπρόσωπον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Σεβ. Μητροπολίτην Περγάμου κ. Ἰωάννην, Καθηγητήν Πανεπιστημίου καί Ἀκαδημαϊκόν.
Ἡ Α.Θ.Παναγιότης καί οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Ἐκκλησιῶν ἤκουσαν μέ χαράν τήν δήλωσιν τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας Θεοφιλ. Ἐπισκόπου Μπρανιτσέβου κ. Ἰγνατίου ὅτι ἡ Ἐκκλησία αὕτη προτίθεται νά φιλοξενήσῃ τήν ὁλομέλειαν τῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Διαλόγου εἰς τήν ἕδραν της κατά τό προσεχές ἔτος.
Ἐν συνεχείᾳ, ἀντηλλάγησαν ἀπόψεις μεταξύ τῶν ἐκπροσώπων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν περί τῆς πορείας τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, ὅπως αὐτή διαγράφεται εἰς τό ἄμεσον μέλλον, ἐπί τῇ βάσει τῆς διορθοδόξου συμφωνίας ὡς πρός τήν συνέχισιν καί τήν θεματολογίαν του. Ὅπως εἶναι γνωστόν, ὅλαι αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι συνεφώνησαν ὅτι ἡ μελέτη τοῦ θέματος τῆς Οὐνίας, τό ὁποῖον ἀπησχόλησε τόν Διάλογον κατά τά τελευταῖα δέκα καί πλέον ἔτη, θά πρέπει νά συνεχισθῇ ἐντός τοῦ πλαισίου τῆς Ἐκκλησιολογίας καί μέ εἰδικήν ἀναφοράν εἰς τό πρόβλημα τοῦ Πρωτείου ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ.
Ὅλοι οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν συνεφώνησαν ὅτι, ἡ ἀνάγκη τῆς συνεχίσεως τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου πηγάζει ἀπό τό χρέος ὅλων πρός ὑπακοήν εἰς τήν ἐντολήν τοῦ Κυρίου διά τήν προώθησιν τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, καί ὅτι οἱ καρποί τοῦ Διαλόγου δέν εἶναι πάντοτε ἀμέσως ὁρατοί, δοθέντος ὅτι τά ἀποτελέσματα τῶν προσπαθειῶν μας ἐναπόκεινται εἰς τόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος εἶναι καί ὁ μόνος «αὐξάνων» τόν σπόρον, τόν ὁποῖον ἡμεῖς σπείρομεν (πρβλ. Α´ Κορινθ. 3,7-8). Εἶναι, ἄλλωστε, ἤδη γνωστή ἡ ἐπίδρασις τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας εἰς τήν Δύσιν κατά τήν ἐποχήν μας.
Ἐν Φαναρίῳ, τῇ 12ῃ Σεπτεμβρίου 2005
