Ευχαρίστως ανταποκρινόμενοι εις το εν τω από κς’ παριππεύσαντος Αυγούστου υμετέρω γράμματι υποβαλλόμενον αίτημα υμών, επικοινωνούμεν δια του παρόντος μετά των εκλεκτών αναγνωστών του περιοδικού «Ο ΔΡΟΜΟΣ» καί, βεβαίως, μετά των αγαπητών Δημοτών του ευλογημένου Δήμου Βασιλικών.

Η καθ ημάς Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως ανέκαθεν είχεν ιδιαιτέραν ευαισθησίαν εις θέματα αφορώντα εις την ποιότητα ζωής όχι μόνον των τέκνων αυτής, αλλά και της ανθρωπότητος ως συνόλου. Επί την υψηλήν σκοπιάν του Αποστολικού Θρόνου του Αγίου Ανδρέου ευρισκομένη, πάντοτε επεσκόπει μετά σπουδής τα τεκταινόμενα εις τον κόσμον άπαντα, αναζητούσα και ερμηνεύουσα τα «σημεία των καιρών», εις βοήθειαν και σωτηρίαν του ανθρώπου, «υπέρ ου Χριστός απέθανε».

Το ενδιαφέρον της Εκκλησίας ουδόλως εξαντλείται εις τας καθαρώς «θρησκευτικάς ανάγκας» -ούτως ειπείν- των ανθρώπων, αλλά φθάνει και εις την ποιότητα ζωής αυτών, εις τας υλικάς των ανάγκας, τον επιούσιον άρτον αυτών, την οικονομίαν των, την ελευθερίαν και κοινωνικήν δικαιοσύνην, την όλην πνευματικήν καλλιέργειαν και μόρφωσιν, την κατάστασιν του περιβάλλοντος κόσμου, εντός του οποίου διαβιούν, κ.ο.κ.

Εάν τις μελετήση το ιερόν βιβλίον του Μεγάλου Ευχολογίου της Εκκησίας θα διαπιστώση ότι υπάρχουν ακολουθίαι και ευχαί «εις ανομβρίαν», «εις δυσκρασίαν αέρων», «εις ευλογίαν σπόρου», «εις ευλογίαν τυρού και ωών», «επί ορύξει φρέατος», «εις φόβον σεισμού», «εις φόβον επιδρομής εθνών», «εις λιμόν και αυχμόν», «εις λοιμικήν νόσον», «εις το ευλογήσαι δίκτυα», «επί νόσου κτηνών», «εις ευλογίαν κουκουλίων μεταξοσκώληκος», «εις παιδίον αρχόμενον του μανθάνειν τα ιερά γράμματα», «εις παίδας κακοσκόπους», «επί σκεύους μιανθέντος», «επί ύδατος μολυνθέντος» κ.λ.π. Αλλά και εις τας Ακολουθίας του Εσπερινού, του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας, τας τόσον γνωστάς εις όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, περιλαμβάνονται αιτήματα «υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνικών», «υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων και της σωτηρίας αυτών», «όμβρους ειρηνικούς τη γη προς καρποφορίαν δώρησαι» κ.ο.κ.

Εις την παράδοσιν αυτήν, την εξ επόψεως Ορθοδόξου Θεολογίας απολύτως ισχυράν και υγιαίνουσαν, στοιχούσα η Μήτηρ Εκκλησία εχώρησεν, επί Πατριαρχίας του προκατόχου ημών αοιδίμου Πατριάρχου Δημητρίου, εις ανακήρυξιν της α΄ Σεπτεμβρίου, αρχής -ως γνωστόν- της Ινδίκτου, δηλαδή του Εκκλησιαστικού έτους, ως ημέρας του Περιβάλλοντος, ειδική δε Ακολουθία, πλήρης, εξεπονήθη υπό του αειμνήστου Μοναχού Γερασίμου Μικραγιαννανίτου, Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, και εξεδόθη ίνα τελήται επ εκκλησίαις ετησίως, με σκοπόν όχι μόνον να επικαλούμεθα την βοήθειαν και προστασίαν του Δημιουργού Θεού και Κυρίου πάντων ημών, αλλά και να ενθυμούμεθα το κοινόν πάντων ημών χρέος δια την διαφύλαξιν και διατήρησιν του περιβάλλοντος εις κατάστασιν υγιείας και ευεξίας και την παράδοσίν του εις τας κατόπιν ημών γενεάς αλωβήτου, σώου, υγιαίνοντος και αποδοτικού. Έτι περαιτέρω: Μετά την εν ώραις αισίαις ανάρρησιν της ημετέρας Μετριότητος εις τον Θρόνον του Οικουμενικού Πατριάρχου, εθεωρήσαμεν ιδιαίτερον χρέος ημών να εξυπνήσωμεν το ενδιαφέρον και να αναρριπίσωμεν την φλόγα της αγάπης δια το περιβάλλον, ει δυνατόν εις παγκόσμιον κλίμακα. Τούτου ένεκεν συνεκαλέσαμεν πλείστα Περιβαλλοντολογικά Συνέδρια, ακόμη και εν πλώ, οι καρποί των οποίων ήδη ήρχισαν να γίνωνται αντιληπτοί, ουχί μόνον εις τον χώρον της Βαλκανικής ή των Παρευξεινίων χωρών, αλλά και εις εκείνον της Ευρώπης και πέραν αυτής. Σκοπούμεν δέ, σύν Θεώ, να μη δώσωμεν ανάπαυσιν τοις κροτάφοις και ύπνον τοις οφθαλμοίς ημών, προκειμένου να εργασθώμεν, το καθ ημάς, το αύριον του περιβάλλοντος κόσμου να γίνη καλλίτερον από το χθές. Η γή, η θάλασσα, η ατμόσφαιρα και πάντα τα εν αυτοίς, άνθρωπος, ζώα, πτηνά, ιχθείς, δένδρα, άνθη, φυτά, ύδωρ, όλα τα στοιχεία της Δημιουργίας του Θεού να ευρίσκωνται εις κατάστασιν κατά φύσιν και ουχί παρά φύσιν, συμφώνως προς το πρόγραμμα και το σχέδιον του Δημιουργού. Ο άνθρωπος δέ, η κορωνίς της Δημιουργίας, εκ του κατά φύσιν, θα δύναται τότε ευκολώτερον να αναχθή, χάριτι Θεού, εις το υπέρ φύσιν, εις την θέωσιν. Τα πάντα να επανέλθουν εις το «καλά λίαν» της Γενέσεως.

Ταύτα λέγοντες ήκιστα είμεθα ονειροπόλοι ή αιθεροβάμονες. Γνωρίζομεν τας δυσκολίας και τα εμπόδια. Γνωρίζομεν ότι ταπεινά και χθαμαλά συμφέροντα αντιστρατεύονται και θα αντιστρατεύωνται εις την προσπάθειαν ημών δι ένα κόσμον καλλίτερον, όπως τον θέλει ο Θεός. Όμως αι δυσκολίαι δεν μας πτοούν. Η προσπάθεια ημών δι έν περιβάλλον υγιές και καλόν λίαν, δεν είναι αυτόνομος, ως πολλών περιβαλλοντιστών, αλλ ερείδεται επί αγιογραφικών και θεολογικών θεμελίων, επί του θελήματος του Θεού, τον Οποίον και έχομεν σύμμαχον, εις την δόξαν δ Αυτού και κατατείνει πάσα ενέργεια και πρωτοβουλία ημετέρα.

Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας, τω δε κόσμω παντί χάρις παρ Αυτού και ίασις και θεραπεία και ευλογία και έλεος.

Βγ΄ Σεπτεμβρίου ιε΄

Διάπυρος προς Θεόν ευχέτης

+ Ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος