Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Βουκουρεστίου, Μητροπολῖτα Μουντένιας καὶ Δοβρουτσᾶς, Πατριάρχα Ρουμανίας καὶ Τοποτηρητὰ τοῦ Θρόνου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, λίαν ἀγαπητὲ ἐν Κυρίῳ καὶ περιπόθητε Ἀδελφὲ καὶ Συλλειτουργὲ κύριε Δανιήλ,
Hristos a înviat !
Μὲ πολλὴν καὶ πηγαίαν χαρὰν καὶ ἰδιαιτέραν συγκίνησιν καλωσορίζομεν τὴν Ὑμετέραν σεβασμίαν καὶ ἐπιπόθητον ἡμῖν Μακαριότητα καὶ τὴν τιμίαν Αὐτῆς συνοδείαν εἰς τὰς αὐλὰς τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ἁγιωτάτης Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τῆς κοινῆς πάντων ἡμῶν πνευματικῆς Μητρός.
Ὡς εὖ παρέστητε, Μακαριώτατε! «Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες» Σας, ἐπισκεπτομένου ἐπισήμως τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἐν εἰρήνῃ Χριστοῦ, τὸ πρῶτον ἀφ’ ἧς, ἐν ὥραις αἰσίαις καὶ ἐπ’ ἐλπίσι χρησταῖς, ἀνεδείχθητε, ὅλως ἐπαξίως, Πρῶτος ἐν μέσῳ πολλῶν ἐκλεκτῶν Ἀδελφῶν καὶ Πατριάρχης τῆς ἁγιωτάτης ἀδελφῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, μετὰ τὴν ἐν Κυρίῳ κοίμησιν τοῦ ἀοιδίμου Προκατόχου Σας, ἠγαπημένου Ἀδελφοῦ ἡμῶν καὶ φίλου, κυροῦ Θεοκτίστου.
Ἔχομεν τὴν εὐτυχίαν, Μακαριώτατε, νὰ σᾶς γνωρίζωμεν προσωπικῶς ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν καὶ νὰ συνεργασθῶμεν ἀγαστῶς μεθ’ Ὑμῶν κατ’ ἐπανάληψιν εἰς διαφόρους ἐκκλησιαστικάς, διορθοδόξους καὶ οἰκουμενικὰς ὑποθέσεις. Εἰς τὸ τίμιον πρόσωπόν Σας ἐγνωρίσαμεν τὸν λαμπρὸν δογματικὸν Θεολόγον, τὸν ὀτρηρὸν ἐργάτην τοῦ Εὐαγγελίου, τὸν καλὸν Ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας, τὸν ἱεροπρεπῆ καὶ πάσῃ εὐαγγελικῇ ἀρετῇ κεκοσμημένον Ἱεράρχην, τὸν σύγχρονον ἐκκλησιαστικὸν ἄνδρα μὲ τοὺς εὐρεῖς ὁρίζοντας καὶ τὰς ὑγιεῖς ἀντιλήψεις, τὸν εὐθὺν τῇ καρδίᾳ καὶ ἀνυπόκριτον τοῖς αἰσθήμασιν Ἀδελφόν! Διὰ τοῦτο καὶ ἐκερδίσατε ἐνωρίτατα ὄχι μόνον τὴν ἐκτενῆ ἀγάπην ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν βαθυτάτην ἐκτίμησιν. Τὸ ὄνομά Σας εἶναι πολὺ σεβαστὸν εἰς τὸν μαρτυρικὸν χῶρον τοῦτον, καὶ ἡ εἴδησις τῆς ἐλεύσεώς Σας εἰς τὰ καθ’ ἡμᾶς διήγειρε πάντων τῶν ἐνταῦθα συγκυρηναίων τῆς Ἐκκλησίας τὰς καρδίας εἰς θερμὴν δοξολογίαν τοῦ Ὀνόματος τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῇ χαρᾷ τῆς ὑποδοχῆς Σας σήμερον.
Ἡ παροῦσα Εἰρηνική Σας Ἐπίσκεψις, Μακαριώτατε, λαμβάνει χώραν εἰς ἡμέρας ἁγίας ἀφ’ ἑνός, καὶ πολὺ δυσκόλους διὰ τὴν ἀνθρωπότητα ἀφ’ ἑτέρου. Σήμερον ἀποδίδομεν τὴν μεγίστην ἑορτὴν τοῦ Πάσχα, λέγομεν διὰ τελευταίαν φορὰν ἐφέτος τὸ «Χριστὸς ἀνέστη», καὶ ἑτοιμαζόμεθα νὰ ἑορτάσωμεν τὴν ἐπίσης μεγίστην Δεσποτικὴν ἑορτὴν τῆς Θείας Ἀναλήψεως, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ ἀνθρωπίνη φύσις, ἐν τῷ Θεανδρικῷ προσώπῳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, παρίσταται λελαμπρυσμένη τῷ Θεῷ καὶ Πατρὶ καὶ συνδοξάζεται ἐν τοῖς δεξιοῖς τοῦ Θρόνου τῆς Μεγαλωσύνης, ἀναπλασθεῖσα, καθαρθεῖσα καὶ ἁγιασθεῖσα διὰ τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Λόγου, τοῦ Σταυροῦ, τοῦ ζωαρχικοῦ Θανάτου καὶ τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ. Ἀλλ’ ἡ σύγχρονος ἀνθρωπότης ὅλη, Μακαριώτατε, μὲ τὴν προϊοῦσαν καταστροφὴν τῆς φύσεως καὶ τοῦ περιβάλλοντος καὶ μὲ τὴν ἀπὸ ἱκανῶν μηνῶν ἐκραγεῖσαν οἰκονομικὴν κρίσιν, ἡ ὁποία, ὅπως θαυμάσια περιεγράψατε εἰς τὴν ἐπὶ τῷ Πάσχᾳ λαμπρὰν Πατριαρχικὴν Ἐγκύκλιόν σας, εἶναι πρωτίστως καὶ εἰς τὴν βάσιν της κρίσις πνευματικὴ καὶ ἠθική, κρίσις πίστεως καὶ ἠθῶν, εὑρίσκεται ἐν συγχύσει καὶ ἀμηχανίᾳ καὶ ἀγωνίᾳ πολλῇ, ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς γῆς. Ὁ Χριστιανικὸς κόσμος, ἐξ ἄλλου, μὲ τὰς πολλαπλᾶς διαιρέσεις του καὶ τὴν προϊοῦσαν ἐκκοσμίκευσιν, δὲν εὑρίσκεται εἰς μικροτέραν σύγχυσιν καὶ ἀμηχανίαν, ἀποτυχὼν ἐν πολλοῖς νὰ παραμυθήσῃ, νὰ στηρίξῃ, νὰ βοηθήσῃ ἀποτελεσματικῶς, νὰ φωτίσῃ καὶ νὰ καθοδηγήσῃ εἰς εὐλιμένους πνευματικοὺς ὅρμους τὸν ταλαίπωρον ἄνθρωπον τοῦ 21ου αἰῶνος. Ἀκριβῶς ταῦτα πάντα ὑπογραμμίζουν τὰς εὐθύνας τῆς Ὀρθοδοξίας, τὰς εὐθύνας ἡμῶν, οἱ ὁποῖοι, χάριτι καὶ ἐλέῳ Θεοῦ, κρατοῦμεν ἀλύμαντον τὴν ἀλήθειαν τοῦ Εὐαγγελίου, δηλαδὴ ἀλώβητον καὶ ἀπερίτμητον τὴν ἀλήθειαν τῆς ζωῆς. Τὰς δυσκόλους αὐτὰς ἡμέρας τῆς πτώσεως τῶν εἰδώλων τῆς οἰκονομίας, τῆς ἰδεολογίας, τῆς «κενῆς ἀπάτης» τῆς φιλοσοφίας καὶ τῶν λοιπῶν πολυποικίλων «σημαιῶν εὐκαιρίας» τῶν «δοκούντων εἶναί τι», οἱ ὀφθαλμοὶ πάντων τῶν κοπιώντων καὶ πεφορτισμένων συνανθρώπων μας, οἱ ὀφθαλμοὶ πάντων τῶν πεινώντων καὶ διψώντων τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὴν Δικαιοσύνην, εὑρίσκονται προσηλωμένοι εἰς χεῖρας ἡμῶν, «ὡς ὀφθαλμοὶ παιδίσκης εἰς χεῖρας τῆς κυρίας αὐτῆς», κατὰ τὸ ψαλμικόν. Διὰ τοῦτο καὶ πιστεύομεν ἀκραδάντως ὅτι πρέπει νὰ χωρήσωμεν μὲ προσεκτικὰ μέν, γοργὰ ὅμως ἐν ταὐτῷ, βήματα, πρὸς ἑτοιμασίαν τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης τῆς Ὀρθοδοξίας Συνόδου, ἡ ὁποία, ἀφοῦ ρυθμίσῃ κατὰ Θεὸν τὰς ἐπειγούσης φύσεως ἐνδοεκκλησιαστικὰς ἡμῶν ἐκκρεμοτήτας, ἀφοῦ δηλαδὴ «νοικοκυρεύσῃ» τὰ τοῦ οἴκου ἡμῶν ὅπου ὑπάρχει ἀνάγκη, θὰ δώσῃ ἑνιαίαν καὶ πειστικὴν μαρτυρίαν ἐλπίδος πρός τε τοὺς οἰκείους τῆς πίστεως καὶ πρὸς τοὺς θύραθεν, κατὰ τὰς ἀποφάσεις τῆς τελευταίας ἐνταῦθα εὐλογημένης Συνάξεως τῶν σεβασμίων Προκαθημένων καὶ Ἀντιπροσώπων τῶν ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τὸν παρελθόντα Ὀκτώβριον, κατὰ τὴν ὁποίαν εἴχομεν τὴν χαρὰν νὰ ἔχωμεν ἐν μέσῳ ἡμῶν καὶ τὸν ὑμέτερον Ἀντιπρόσωπον καὶ ἀγαπητὸν ἡμῖν Ἀδελφόν, Ἱερώτατον Μητροπολίτην Τρανσυλβανίας κύριον Λαυρέντιον.
Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι εἰς τὸν προκείμενον τῇ Ἐκκλησίᾳ τοιοῦτον ἅγιον ἀγῶνα θὰ εὑρεθῶμεν ἅπαντες ὁμόγνωμοι, «σύμψυχοι, τὸ ἕν φρονοῦντες»! Καὶ εἴμεθα ἀκόμη βεβαιότεροι ὅτι ἡ Ὑμετέρα σεβασμία Μακαριότης, ἐν μιᾷ μεθ’ ἡμῶν καρδίᾳ, θὰ εὑρίσκεται εἰς τὴν πρώτην γραμμὴν τοῦ κοινοῦ χρέους, ἐκφράζουσα καὶ τὸ φρόνημα καὶ βίωμα τοῦ εὐσεβοῦς Ρουμανικοῦ λαοῦ καὶ τῆς ἀξιοθέου Ἱεραρχίας του!
Μακαριώτατε Ἅγιε Ἀδελφέ,
Θὰ ἔχωμεν τὴν ἀγαλλίασιν νὰ Σᾶς ἔχωμεν δι’ ὀλίγας ἡμέρας πλησίον μας, κατὰ τὰς ὁποίας θὰ μᾶς δοθῇ ἡ εὐκαιρία, ὄχι μόνον νὰ ἀνοίξωμεν τὰς καρδίας ἡμῶν ἐνώπιον ἀλλήλων ἐν πλησμονῇ ἀμοιβαίας ἀγάπης καὶ ἐμπιστοσύνης, ἀλλὰ καὶ νὰ συμπνευματισθῶμεν ἀδελφικῶς καὶ συμπροσευχηθῶμεν καὶ συλλειτουργήσωμεν, τόσον ἐνταῦθα, εἰς τὸν πάνσεπτον καὶ ἱστορικὸν Πατριαρχικὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, ὅσον καὶ εἰς τὴν Καππαδοκίαν, ἡ ὁποία οὐδόλως Σᾶς εἶναι ξένη, ἐφ’ ὅσον καὶ τοῦ Τοποτηρητοῦ τοῦ Θρόνου τῆς κατ’ αὐτὴν Καισαρείας τὸν τίτλον τιμητικῶς φέρετε. Ἡ συλλειτουργία καὶ τὸ κοινὸν Ποτήριον θὰ διατρανώσουν καὶ ἐκφράσουν λειτουργικῶς κατὰ τὸν πλέον ἐπίσημον τρόπον τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως, τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἥτις μᾶς συνδέει εἰς τὸ εἶναι «ἀλλήλων μέλη», κατὰ τὸν μακάριον Παῦλον. Παρακαλοῦμεν, τόσον Ὑμεῖς, ὅσον καὶ τὰ ἀρχιερατικὰ καὶ λοιπὰ μέλη τῆς τιμίας Συνοδείας Σας, νὰ αἰσθάνεσθε ὅτι εὑρίσκεσθε εἰς τὸν οἶκον Σας καὶ νὰ χαίρεσθε ἀνάλογον ἄνεσιν. Ἄλλωστε, καὶ ἱστορικῶς ὁ μαρτυρικὸς οὗτος καὶ ἅγιος Οἶκος εἶναι ὁ Οἶκος τοῦ Πατρὸς Σας, ἀφ’ ὧν ἡμερῶν ἡ σήμερον Αὐτοκεφαλίᾳ καὶ Πατριαρχικῇ ἀξίᾳ τετιμημένη ἁγιωτάτη Ἀδελφὴ Ἐκκλησία τῆς ἁγιοτόκου Πατρίδος Σας διετέλει ὑπὸ τὸ ὠμοφόριον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ὡς Ἐπαρχία τοῦ Ἀποστολικοῦ τούτου Θρόνου, καθὼς καὶ αἱ λοιπαὶ Ἐκκλησίαι τῶν Βαλκανίων, τῆς Μεσευρώπης, τῆς Οὐκρανίας καὶ τῆς Ρωσσίας. Καλῶς ἤλθετε, λοιπόν, Μακαριώτατε, εἰς τὴν οἰκίαν Σας! Πολλὰ καὶ ἅγια νὰ εἶναι τὰ ἔτη Σας, ἐπ’ ἀγαθῷ ὄχι μόνον τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ λαοῦ τῆς Ρουμανίας, ἀλλὰ συνόλου τῆς Ἐκκλησίας! Καὶ πολλῶν ἱερῶν ἐπισκέψεών Σας ἐνταῦθα τὴν χαρὰν νὰ μᾶς χαρίσητε εἰς τὸ μέλλον! Καλῶς ἤλθετε καὶ σεῖς λοιποὶ προσφιλεῖς Ἀδελφοί! Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ὁ ἀγαγὼν Ὑμᾶς πλησίον ἡμῶν, φωτεινούς, «θεοφεγγεῖς ὡς φωστῆρας» καὶ ἀληθεῖς μάρτυρας τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Υἱοῦ Του!
Χριστὸς ἀνέστη!