Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος καί λίαν ἀγαπητέ ἀδελφέ κύριε Ἱερώνυμε,
Διά μίαν ἀκόμη φοράν Σᾶς ἀπευθύνομεν τό «ὡς εὖ παρέστητε» εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν καί εἰς τήν ἱεράν ἕδραν τῆς κοινῆς ἡμῶν Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας.
Ἡ παρουσία Σας εἰς τό σεπτόν Κέντρον ἀποτελεῖ αἰτίαν πολλῆς χαρᾶς καί μεγίστης εὐφροσύνης δι᾿ ὅλους μας. Ὄχι μόνον διά τόν Πατριάρχην, τούς περί ἡμᾶς ἁγίους Ἀρχιερεῖς καί ὅλον τό προσωπικόν τοῦ Πατριαρχείου, ἀλλά καί διά τήν ἐνταῦθα Ὁμογένειαν, ἐκλεκτοί καί ἐλλόγιμοι ἐκπρόσωποι τῆς ὁποίας Σᾶς περιστοιχίζουν τήν ὥραν ταύτην.
Γνωρίζετε καλῶς, Μακαριώτατε, ὅτι οἱ ἀριθμοί δέν εἶναι πλέον πολυψήφιοι ἐνταῦθα, διά λόγους ξένους πρός τήν θέλησιν καί τήν ἐπιθυμίαν τῶν Ὁμογενῶν. Εἴμεθα εὐάριθμοι∙ ὀλίγοι. Ἀλλ᾿ εἴμεθα καί πολλοί, διότι καθένας ἐξ ἡμῶν φέρει εἰς τά βάθη τῆς καρδιᾶς του, εἰς τό ταμεῖον τῆς ψυχῆς του, πολλούς. Καί συγχρόνους, καί παλαιούς. Καί ἐγγύς, καί μακράν. Φέρει ὅλον τό Γένος. Ὅλην τήν «πονεμένη Ρωμηοσύνη». Καί ἀγωνιζόμεθα νά μείνωμεν ἐδῶ. Γιά μᾶς καί γιά τούς κεκοιμημένους μας. Γιά τίς ἐκκλησίες καί τά μοναστήρια μας. Γιά τά ἱστορικά μνημεῖα καί τά περιάκουστα Ἐκπαιδευτήρια τοῦ Γένους. Φαροφύλακες τοῦ ἀσβέστου Φαναρίου τῆς ἐλπίδος. Μοναχοί πού περνοῦν στό κομποσχοῖνι τῆς ὑπομονῆς τήν προσευχήν «ὑπέρ πάσης ψυχῆς Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων». Ψάλται πού ψάλλουν τήν «καινήν ᾠδήν» εἰς τόν Κύριον, τόν ἐγείροντα τούς νεκρούς, τόν ἐκ Τάφου ἀνατείλαντα τόν νοητόν Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης. Αὐτοί οἱ ὀλίγοι, οἱ πολλοί! Αὐτός ὁ κόσμος ὁ μικρός, ὁ μέγας! Αὐτός ὁ Γολγοθᾶς, ὁ καταυγαζόμενος ἀπό τό ἀνέσπερον φῶς τῆς Ἀναστάσεως, Σᾶς καλωσορίζει μέ πολύν σεβασμόν, μέ βαθεῖαν ἐκτίμησιν, μέ ἐκτενῆ ἀγάπην. Μέ ὅλην τήν ἀξιοπρέπειαν τοῦ Βυζαντίου καί τῆς ἱστορίας του. Μέ ὅλην τήν δόξαν τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας. Ἁπλώσατε τήν ἁγίαν δεξιάν Σας, Μακαριώτατε, νά τήν ἀσπασθοῦν καί νά λάβουν τήν πατρικήν εὐλογίαν Σας καί τήν εὐχήν τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τῆς ὁποίας προΐστασθε. Σᾶς γνωρίζουν ἤδη καί Σᾶς ἀγαποῦν. Ἡ καλή φήμη Σας εἶναι πρό πολλοῦ διάχυτος εἰς τήν Πόλιν τοῦ Κωνσταντίνου, ὅπως ἄλλωστε καί εἰς τάς ἀνά τόν κόσμον ἐπαρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Οἱ πάντες γνωρίζουν τόν πηγαῖον σεβασμόν Σας πρός τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν τοῦ Γένους. Οὐδείς ἀγνοεῖ τήν καλλίκαρπον καί ἡγιασμένην μακράν ἐκκλησιαστικήν Σας πορείαν καί τήν ὅλην ἀρετήν, ἡ ὁποία κοσμεῖ τό σεπτόν καί σεμνόν πρόσωπόν Σας. Ὅλοι ἐχάρησαν τήν ἐπαξίαν ἀνύψωσίν Σας εἰς τόν Ἀρχιεπισκοπικόν Θρόνον τῶν Ἀθηνῶν.
Ὅλοι ἀνεφώνησαν ἀπό καρδίας τό: «Ἄξιος!». Ὅλοι ἐλυπήθησαν διά τήν – εὐτυχῶς μικράν καί πρόσκαιρον! – ταλαιπωρίαν τῆς ὑγιείας Σας, ἡ ὁποία καί μετέθεσεν ἐπί δίμηνον τήν εὐλογημένην καί χαροποιόν ἔλευσίν Σας ἐνταῦθα. Ὅλοι προσηυχήθησαν ὑπέρ Ὑμῶν καί ὅλοι ἐσκίρτησαν ἀγαλλόμενοι ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεσθε. Ἐπληθύνατε εἰς ὅλους καί ἐμεγεθύνατε τήν χαράν τοῦ Πάσχα, τήν εὐφροσύνην τῆς Ἀναστάσεως. Δόξα τῷ Θεῷ, ὁ Ὁποῖος Σᾶς ἔφερε πλησίον μας, μάρτυρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Υἱοῦ Του καί κομιστήν τῆς εὐωδίας τῆς Πίστεως τοῦ εὐσεβοῦς Ἑλληνικοῦ Λαοῦ. Ἡ Ὁμογένεια τῆς Βασιλευούσης «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ» λέγει: «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»!