Τὸ ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς, 17ης τ. μ., ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης ἡμῶν ἐπέστρεψεν ἐκ Τραπεζοῦντος ὅπου ἐπραγματοποίησε τὸ τρίτον κατὰ σειρὰν προσκύνημα Αὐτοῦ εἰς τὴν ἱστορικὴν Ἱερὰν Μονὴν Σουμελᾶ καὶ ἐτέλεσε τὴν Θείαν Λειτουργίαν ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἐν μέσῳ πολυπληθοῦς ἐκκλησιάσματος ἐκ διαφόρων χωρῶν.

Κατὰ τὴν ἐκεῖ παραμονήν Του ὁ Πατριάρχης ἐπεσκέφθη ἐθιμοτυπικῶς τὸν Ἐξοχ. κ. Νομάρχην Τραπεζοῦντος καὶ τὸν Ἐντιμ. κ. Δήμαρχον Ματσούκας (Maçka), εἰς τὴν περιοχὴν τῆς ὁποίας κεῖται ἡ Ἱερὰ Μονή. Ἐπίσης ἐπεσκέφθη μετὰ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἀνθίμου καὶ τῶν ἐκ Γεωργίας προσκυνητῶν τὴν Ἁγίαν Σοφίαν Τραπεζοῦντος, διὰ τὴν ὁποίαν ἐρωτηθεὶς σχετικῶς ὑπὸ τῶν δημοσιογράφων, ἐξ ἀφορμῆς τῆς μελετωμένης μετατροπῆς αὐτῆς ἀπὸ μουσείου εἰς τέμενος, ἐδήλωσεν ὅτι εἶναι ὑπὲρ τῆς διατηρήσεως τοῦ σημερινοῦ καθεστῶτος αὐτῆς.

Τὴν Πέμπτην, 16ην ἰδίου, ὁ Πατριάρχης, συνοδευόμενος ὑπὸ τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα καὶ Δράμας κ. Παύλου, τῶν Γεωργιανῶν προσκυνητῶν καὶ τοῦ ἐν Τραπεζοῦντι Προξένου τῆς Γεωργίας, ἐπεσκέφθη τὴν Σάνταν, τὴν Κρώμνην καὶ τὴν Ἵμεραν καὶ προσεκύνησεν εἰς τοὺς ἐκεῖ σωζομένους πολυαρίθμους ναούς, μαρτυροῦντας τὴν εὐσέβειαν τῶν ποτε Χριστιανῶν κατοίκων αὐτῶν, εἰς τοὺς ὁποίους ἔψαλε διαφόρους ὕμνους καὶ ἐδεήθη ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἐκεῖ ἀναπαυομένων πατέρων καὶ ἀδελφῶν ἡμῶν, τῶν τε εἰρηνικῶς κοιμηθέντων καὶ τῶν μαρτυρικῶς τελειωθέντων.

Τέλος, τὴν ἑπομένην, Παρασκευήν, ἀνῆλθεν εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Ἁγίου Γεωργίου Περιστερεώτα, δυστυχῶς ἐν ἐρειπώδει καταστάσει, συνοδευόμενος ὑπὸ τῶν ὡς ἄνω καὶ ὁμίλου προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, ἐν τῇ ὁποίᾳ ὡσαύτως προσηυχήθη ὑπὲρ τῶν κτιτόρων αὐτῆς (8ος αἰών) καὶ τῶν κατὰ καιροὺς ἡγουμένων, μοναχῶν, ὑποστηρικτῶν καὶ προσκυνητῶν αὐτῆς, ἐπικαλεσθεὶς τὴν χάριν τῆς Παναγίας καὶ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐπὶ τοὺς συμπροσκυνητὰς Αὐτοῦ.

Οὕτως ἔληξε καὶ τὸ ἐφετεινὸν Πατριαρχικὸν προσκύνημα εἰς τὸν Πόντον, ὅπου ἡ τέλεσις τῆς Θείας Λειτουργίας κατὰ τὴν μεγάλην θεομητορικὴν ἑορτὴν κατέστη δυνατὴ ἀπὸ τριετίας χάρις εἰς τὴν καλὴν διάθεσιν καὶ τὴν πρὸς τὰς ἐνταῦθα μειονότητας ὁλονὲν καὶ περισσότερον θετικὴν προσέγγισιν τῶν ἁρμοδίων κυβερνητικῶν ἀρχῶν, τὰς ὁποίας καὶ ηὐχαρίστησε καταλλήλως ἡ Α. Θ. Παναγιότης.