Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Θεσσαλονίκης κύριε Ἄνθιμε,
Ἐξοχώτατε κύριε Ὑπουργέ,
Κυρίαι καί Κύριοι,
Χαιρετίζομεν ἐκ Φαναρίου τήν παρουσίασιν, ἐν τῷ Μεγάρῳ Μουσικῆς Θεσσαλονίκης, τοῦ καθ᾿ ὅλα ἐντυπωσιακοῦ βιβλίου τοῦ Ἐντιμοτάτου κ. Γεωργίου Πηλιχοῦ “Ἄουσβιτς: Ἑλληνες – Ἀριθμός Μελλοθανάτου”, τό ὁποῖον ἀπαθανατίζει, εἰς τάς 1188 σελίδας του, τάς εἰδεχθεστάτας σελίδας ἀπανθρωπίας τῆς ἱστορίας, αἱ ὁποῖαι συνδέονται μέ τό “Ὁλοκαύτωμα” καί εἰδικώτερον μέ τόν ἐκτοπισμόν καί ἀφανισμόν τοῦ 90% τῶν Ἑλλήνων Ἑβραίων εἰς τό στρατόπεδον συγκεντρώσεως, καταναγκαστικῆς ἐργασίας καί ἐξοντώσεως, Ἄουσβιτς, τό σύμβολον τοῦ ριζικοῦ κακοῦ καί τῆς ἀπυθμένου θηριωδίας. Αἱ ἄθλιαι συνθῆκαι διαβιώσεως τῶν κρατουμένων, ὁ ἐξευτελισμός τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας, τό ἀκόρεστον μῖσος κατά τοῦ συνανθρώπου, τά παγερά πρόσωπα καί ἡ ἀναλγησία τῶν φρουρῶν καί τῶν ἐπιστατῶν, οἱ κυνικοί καί ἐπίορκοι ἱατροί, τά βασανιστήρια, οἱ θάλαμοι ἀερίων καί τά κρεματόρια, συνεκρότουν τόν τέλειον μηχανισμόν μαζικῆς καί συστηματικῆς ἐξουθενώσεως καί ἐξολοθρεύσεως ἀνθρώπων.
Τό Ἄουσβιτς εἶναι ἡ ἀπόδειξις, μέχρι ποίου σημείου καταστροφικότητος καί βιαιότητος δύναται νά φθάσῃ ὁ ἄνθρωπος, ὅταν καταστῇ ἕρμαιον πλύσεως ἐγκεφάλου καί ρητορικῆς τοῦ μίσους, ὅταν νεκρωθοῦν τά συναισθήματά του καί στερεύσουν αἱ δημιουργικαί του δυνάμεις. Ἡ εἰκών, τήν ὁποίαν ἔχομεν διά τόν ἄνθρωπον, καθορίζει τήν συμπεριφοράν μας πρός αὐτόν. Ἡ βία γεννᾶται πρῶτον εἰς τόν νοῦν καί τήν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου, πρίν ἐκφρασθῇ ἐμπράκτως. Δυστυχῶς, ἡ ἀνθρωπότης δέν φαίνεται ὅτι διδάσκεται ἀπό τήν ἱστορίαν. Αἱ συγκλονιστικαί ἐμπειρίαι ἐξευτελισμοῦ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, κατά τόν 20όν αἰῶνα, δέν ἐσυνέτισαν τό ἀνθρώπινον γένος, δέν ἀπέτρεψαν τήν συνέχισιν τῆς βίας, τῶν πολέμων, τῆς ἐκμεταλλεύσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν συνάνθρωπόν του. Ἀνεπτύχθησαν καταστροφικά πυρηνικά ὄπλα, τά ὁποῖα ἀπειλοῦν καί αὐτήν ταύτην τήν διατήρησιν τῆς ζωῆς ἐπί τῆς γῆς. Ὁ κόσμος μας παραμένει πλήρης ἀνταγωνισμῶν, διακρίσεων καί ἀδικίας, στυγνῆς καταπατήσεως τῶν θεμελιωδῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ἀπογοητευτικόν τό γεγονός ὅτι, ἐνῶ τό 2018 συμπληρώνονται 70 ἔτη ἀπό τῆς Οἰκουμενικῆς Διακηρύξεως τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία, ἐκφράζουσα τόν ἀποτροπιασμόν τῆς παγκοσμίου κοινότητος ἀπέναντι εἰς τήν ἀπανθρωπίαν τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ πολέμου καί τήν φρίκην τοῦ Ὁλοκαυτώματος, ἀνέδειξε τάς θεμελιώδεις ἀξίας καί τά οἰκουμενικά ἰδανικά, τά ὁποῖα ὀφείλουν νά σέβωνται καί νά προάγουν ὅλοι οἱ λαοί καί τά κράτη, σήμερον, σκόπιμοι παρερμηνεῖαι, ἀθετήσεις τῆς Διακηρύξεως καί καταχρήσεις τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου διά πολιτικούς σκοπούς, ὑποσκάπτουν τόν σεβασμόν καί τήν πραγμάτωσίν των.
Ὀφείλομεν νά ἀγωνισθῶμεν ἅπαντες, πρόσωπα καί λαοί, κράτη καί διεθνεῖς ὀργανισμοί, ἡ κοινωνία τῶν πολιτῶν, τά ἀνθρωπιστικά κινήματα, αἱ θρησκεῖαι καί ἡ Ἐκκλησία, διά τήν εἰρήνην καί τήν δικαιοσύνην, διά τόν σεβασμόν τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀξιοπρεπείας τοῦ ἀνθρώπου, διά νά μή βιώσῃ ἡ ἀνθρωπότης νέα Ὁλοκαυτώματα.
Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἀγωνίζεται διά τήν νίκην τῆς ἀγάπης ἐναντίον τῆς μισανθρωπίας, διά τήν εἰρήνην καί τήν καταλλαγήν, διά τήν συνεργασίαν τῶν θρησκειῶν, διά τήν προστασίαν τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς κτίσεως. Ἡ χριστιανική ἡμῶν πίστις εἶναι ἀνάχωμα ἐναντίον τῶν τάσεων ἀντικειμενοποιήσεως τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ “ἠγαπημένου τοῦ Θεοῦ”, καί ἀρνήσεως τοῦ σεβασμοῦ τῆς ἱερότητος τοῦ προσώπου του. “Οὐδέν γάρ ὡς ὁ ἄνθρωπος ἱερόν, ᾧ καί φύσεως ἐκοινώνησεν ὁ Θεός (Ν. Καβάσιλας, PG 150, 649).
Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, δίδομεν τή καλήν μαρτυρίαν τῆς πίστεως, τῆς μή καταισχυνούσης ἐλπίδος καί τῆς οὐδέποτε ἐκπιπτούσης ἀγάπης. Ἀπορρίπτομεν τάς ἰδέας καί τάς ἰδεολογίας, αἱ ὁποῖαι τροφοδοτοῦν καί εὐνοοῦν τάς τάσεις αὐτοαποθεώσεως τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ τιτανισμοῦ τῆς ἰσχύος, τοῦ ρατσισμοῦ καί τοῦ φυλετικοῦ μίσους, τῆς μετατροπῆς τοῦ ἀνθρώπου εἰς ἀριθμόν, εἰς ἀπρόσωπον ὀντότητα, εἰς μετρήσιμον μέγεθος καί ἐκμεταλλεύσιμον ἀντικείμενον. Ἐκφράζομεν τήν ἀγανάκτησιν καί τήν ἀπογοήτευσιν ἡμῶν διά τήν ἐπανεμφάνισιν καί διάδοσιν νεοναζιστικῶν τάσεων καί κινημάτων εἰς τάς ἡμέρας μας. Παρακαλοῦμεν ἀδιαλείπτως τόν πανοικτίρμονα Θεόν νά διαφυλάξῃ τήν ἀνθρωπότητα ἀπό τήν βίωσιν καί τήν ἐμπειρίαν νέας ἀπανθρωπίας εἰς τό παρόν καί τό μέλλον. Προσευχόμεθα ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν θυμάτων τῆς πρωτοφανοῦς θηριωδίας, τῶν ἀκάκων παιδίων, τῶν ἀμετρήτων ἀθώων ἀνδρῶν καί γυναικῶν, τῶν ἁγνῶν ἀνθρώπων μέ εἰδικάς ἀνάγκας, ὅλων αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι ἠφανίσθησαν μέ κριτήριον τήν καταγωγήν, τήν θρησκείαν, τόν πολιτισμόν, τάς πολιτικάς των πεποιθήσεις, τήν διανοητικήν, ψυχικήν καί σωματικήν των κατάστασιν.
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι κατ᾿ ἐξοχήν τόπος μαρτυρίου καί μαρτύρων τῆς πίστεως. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν ἡμέραν μνήμης τῶν μαρτύρων μέ ἀναστάσιμον λαμπρότητα, διότι τό μαρτύριον καί οἱ μάρτυρες εἰκονίζουν καί ἀκτινοβολοῦν τήν δόξαν τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ παραπέμπει καί ὁδηγεῖ εἰς τήν Ἀνάστασιν, ἀποκαλύπτει τήν πληρότητα τῆς Ἀληθείας του διά τῆς Ἀναστάσεως καί ἐν τῇ Ἀναστάσει. Συμφώνως πρός τήν πίστιν ἡμῶν, ἡ τελική νίκη ἀνήκει εἰς τόν Θεόν, εἰς τήν ἐσχατολογικήν Βασιλείαν τῆς Ἀληθείας καί τοῦ Φωτός, ὅπου “οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος” (Ματθ. ιγ', 43)
Συγχαίρομεν τόν Ἐντιμότατον συγγραφέα καί ἐπιμελητήν τοῦ παρόντος ἔργου κ. Γεώργιον Πηλιχόν διά τό ἀξιολογώτατον πόνημά του, διά τοῦ ὁποίου ἐγχαράσσει βαθέως εἰς τήν μνήμην καί εἰς τήν συνείδησιν τῆς ἀνθρωπότητος τά παθήματα, τά μαρτύρια καί τάς μαρτυρίας τῶν θυμάτων τῆς βίας, τά ὁποῖα ἐβίωσαν τόν φόβον καί τόν τρόμον, τήν πώρωσιν καί τήν σκληροκαρδίαν τῶν συνανθρώπων των, καί ὑπέστησαν ἀνειπώτους ταπεινώσεις, ἐξευτελισμούς, ἀφορήτους βασάνους καί βιαίαν θανάτωσιν.
Τό ἔργον “Ἄουσβιτς: Ἑλληνες – Ἀριθμός Μελλοθανάτου” συμβάλλει καθοριστικῶς εἰς τόν ἐμπλουτισμόν τῶν γνώσεών μας περί τοῦ ἀφανισμοῦ τῶν Ἑλλήνων Ἑβραίων. Φέρει εἰς τό φῶς ἀγνώστους μέχρι πρό ὁλίγου πηγάς, ἀρχεῖα, πειστήρια καί πτυχάς τοῦ στυγεροῦ αὐτοῦ ἐγκλήματος, πλούσιον φωτογραφικόν ὑλικόν, σημαντικά ἀρχειακά τεκμήρια καί συγκλονιστικάς προσωπικάς ἱστορίας τῶν θυμάτων. Μᾶς ὑπενθυμίζει τό βάθος τῆς ἐκπτώσεως καί τοῦ ἐκβαρβαρισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀποκαλύπτει ὅμως, ἐκ παραλλήλου, ὅτι, ἀκόμη καί μέσα εἰς τό πέλαγος καί τάς ἀβύσσους τῆς βαρβαρότητος, διασώζεται τό μεγαλεῖον τῆς ψυχῆς καί ἡ ἀξιοπρέπεια, τό φῶς τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης, ἡ εὐσπλαχνία καί ἡ αὐτοθυσία, ἡ δύναμις τῆς ἀντιστάσεως εἰς τό κακόν καί τοῦ ἀγῶνος διά τήν ἐλευθερίαν.
Ἐκφράζοντες τήν εὐαρέσκειαν ἡμῶν πρός τούς συντελεστάς τῆς παρούσης ἐκδόσεως καί τούς ὁμιλητάς κατά τήν παρουσίασιν τοῦ βιβλίου, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας ὑμᾶς, τούς μετέχοντας εἰς τήν ἐκδήλωσιν ταύτην, τήν ζείδωρον χάριν καί τό ἀμέτρητον ἔλεος τοῦ διά φιλανθρωπίαν ἐπί γῆς ὀφθέντος, τοῖς ἀνθρώποις συναναστραφέντος καί σώσαντος τό ἀνθρώπινον γένος καί τήν κτίσιν πᾶσαν Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ.