Ἱερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς,
Ἐξοχώτατε κύριε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Προσφιλέστατα τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Συνήχθημεν χάριτι Θεοῦ ἐπί τό αὐτό, κατά τό ἐπικρατῆσαν τά τελευταῖα ἔτη ἔθος, εἰς τάς αὐλάς τοῦ οἴκου τῆς Ἁγνῆς Θεομήτορος, τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ, εἰς αὐτό τό ἱστορικόν σέβασμα καί λαοφίλητον προσκύνημα τοῦ Γένους, διά νά ἀναπέμψωμεν τάς ἑσπερινάς ἡμῶν εὐχάς πρός τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν, ἀναληφθέντα ἐν δόξῃ εἰς τούς οὐρανούς, καί καταπέμψαντα «ἐν γλώσσαις πυρίναις» τό Παράκλητον Πνεῦμα ἐπί τούς Ἁγίους Αὐτοῦ Μαθητάς καί Ἀποστόλους, Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, διά νά τιμήσωμεν ἐν ἐκκλησίᾳ τήν ἱεράν μνήμην τῶν Ἀποστόλων Βαρθολομαίου καί Βαρνάβα, καί διά νά συνεορτάσωμεν ἐν κοινωνίᾳ ἀγάπης τά ὀνομαστήρια τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, ἐν μέσῳ ἀδελφῶν τιμιωτάτων καί τέκνων πεφιλημένων, τῶν ἐν τῇ Βασιλίδι τῶν πόλεων καί τῶν ἐλθόντων μακρόθεν, διά νά μοιρασθοῦν τήν ἑόρτιον χαράν καί νά ἐκφράσουν τήν ἀγάπην καί τόν σεβασμόν των πρός τόν Πατριάρχην των. Συμπροσεύχονται μεθ᾿ ἡμῶν, αἱ ψυχαί τῶν ἀναπαυομένων ἐν τῷ ἱερῷ αὐλογύρῳ ἀοιδίμων προκατόχων ἡμῶν Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν, τῶν Ἱεραρχῶν, τῶν Λογάδων τοῦ Γένους καί τῶν ἀμετρήτων ὀρθοδόξων πιστῶν. Αἰωνία αὐτῶν ἡ μνήμη!
Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, οἱ Ἅγιοι Πάντες, τήν μνήμην τῶν ὁποίων τιμῶμεν αὔριον, τήν τελευταίαν Κυριακήν τῆς περιόδου τοῦ Πεντηκοσταρίου, καί οἱ ὁποῖοι, ὡς λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «φιλοδέσποτοι ὄντες, τά ὑπέρ Δεσπότου πάθη μετά πολλῆς ἐδέχοντο τῆς προθυμίας καί φαιδρότεροι τούτοις ἐγίνοντο», ἀκτινοβολοῦν τήν δόξαν καί τό ὑπέρλαμπρον φῶς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Μᾶς διδάσκουν τί σημαίνει νά «αἴρωμεν τόν σταυρόν ἡμῶν» καί νά ἀκολουθῶμεν τόν Κύριον. Ὁ τιμώμενος Ἀπόστολος Βαρθολομαῖος ἠκολούθησεν ἐν ἀφοσιώσει τόν Διδάσκαλον, ὡμολόγησεν Αὐτόν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἐκήρυξε τό Εὐαγγέλιον, καί ὑπέμεινε χριστομιμήτως τό ὑπέρ Αὐτοῦ μαρτύριον.
Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, Ἐκκλησία Ἁγίων καί Μαρτύρων τῆς πίστεως, δίδει καί σήμερον εὐθαρσῶς τήν μαρτυρίαν τῆς ἐλευθερούσης Ἀληθείας, ἡ ὁποία εἶναι ὁ Χριστός «γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς», καί τῆς ἀληθευούσης ἐν ἀγάπῃ ἐλευθερίας, ἔναντι τῶν σημείων τῶν καιρῶν καί τῶν ὑπαρξιακῶν ἀναζητήσεων καί ἀδιεξόδων τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, ἐν ἀναφορᾷ πάντοτε πρός τόν αἰώνιον αὐτοῦ προορισμόν, πρός ἐκείνην τήν ἐσχατολογικήν τελείαν ἐλευθερίαν, ἡ ὁποία θά δωρηθῇ εἰς τά τέκνα τοῦ Θεοῦ καί εἰς σύνολον τήν κτίσιν. «Ὅτι καί αὐτή ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπό τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τήν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ».
Διηνύσαμεν τό διαρρεῦσαν ἔτος ἀπό τῆς περυσινῆς ἑορτίου συνάξεώς μας ἐδῶ, εἰς τήν Παναγίαν τήν Βαλουκλιώτισσαν, ἀκολουθοῦντες καί ἡμεῖς, ἐνδυναμούμενοι ἀπό τήν θεόσδοτον χάριν καί συνεργοῦντες ἐν τῷ μέτρῳ τῶν δυνάμεών μας, τό θυσιαστικόν παράδειγμα τοῦ Ἀποστόλου Βαρθολομαίου, διακονοῦντες τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν καί τά χριστεπώνυμα μέλη αὐτῆς, ἐν τῇ Πόλει τῶν πόλεων καί ἀνά τήν οἰκουμένην, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, φυλάσσοντες τόν ἱερόν τόπον, τόν ὁποῖον ἐλάβομεν εἰς κληρονομίαν ἐκ τῶν Πατέρων μας, τά ὅσια καί τά ἱερά τοῦ Γένους, ἀλλά καί τόν τρόπον τοῦ βίου τῶν ὀρθοδόξων, τήν πατροπαράδοτον εὐσέβειαν, τήν ὀρθήν πίστιν, τήν ὀρθήν λατρείαν καί δοξολογίαν καί τήν ὀρθοπραξίαν, τήν ἀγάπην καί τήν διακονίαν, ἐν ἐπιγνώσει τῆς ἀδιαπτώτου ἱστορικῆς συνεχείας, ἐν προσευχῇ καί καρτερίᾳ, ἐν χαρᾷ ἐνθέῳ, κατά τό χρυσοστομικόν «ὁ ἐν Θεῷ ὤν ἀεί χαίρει» (PG 62. 283), γινώσκοντες ὅτι «τοῖς ἀγαπῶσι τόν Θεόν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν» (Ρωμ. η´, 37).
Προσφιλέστατοι ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἡ ἑορτή εἶναι πάντοτε καιρός εὐχαριστίας καί εὐγνωμοσύνης, εὐχαριστίας μέν πρός τόν δοτῆρα τῶν ἀγαθῶν, τόν Θεόν τῆς φιλανθρωπίας καί τοῦ ἐλέους, δι᾿ ὅσα ἐχαρίσατο καί χαρίζεται εἰς ἡμᾶς. Εὐγνωμοσύνης δέ, πρός ὅσους μᾶς ἐδώρησαν τό ζῆν καί ἐδίδαξαν τό εὖ ζῆν, πρός ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐστήριξαν καί στηρίζουν τήν διακονίαν μας. Καιρός εὐχαριστίας ἐκ βάθους καρδίας πρός ὅλους ὑμᾶς, καί προσωπικῶς πρός ἕνα ἕκαστον ἐξ ὑμῶν, οἱ ὁποῖοι εὐγενῶς καί προφρόνως προσήλθετε εἰς τήν Πόλιν διά τά ὀνομαστήρια τοῦ Πατριάρχου σας. Ὁ Κύριος, «ὁ ποιῶν μεγάλα καί θαυμαστά, ἔνδοξά τε καί ἐξαίσια», διά τῶν πρεσβειῶν τῆς ἀεί ὑπέρ ἡμῶν δεομένης Ζωοδόχου Πηγῆς, νά σᾶς εὐλογῇ καί νά κατευθύνῃ τά διαβήματά σας εἰς τήν ὁδόν τῆς ἄνωθεν εἰρήνης, τῆς «πάντα νοῦν ὑπερεχούσης» (Φιλιππ. δ´ 7).
Ἔρρωσθε ἐν Κυρίῳ!