Θεοφιλέστατε ἅγιε Σινώπης κ. Ἀθηναγόρα,
Chers peres de l’ eveche de Liege,
Ἐντιμότατα στελέχη τοῦ Ἑλληνικοῦ Ὀργανισμοῦ Τουρισμοῦ, μέ ἐπί κεφαλῆς τόν Πρόεδρον ἀγαπητόν κ. Δημήτριον Λαμπαδάριον,
Ἐντιμότατε κύριε Γεώργιε Κώτσαλε, Διευθύνων Σύμβουλε, μετά τοῦ ὑφ᾿ ὑμᾶς ὁμίλου στελεχῶν τῆς Interamerican καί τῶν λοιπῶν Ἀσφαλιστῶν τῆς Ἑλλάδος,
Ἔντιμα μέλη τοῦ Συλλόγου φίλων τοῦ Ἀρχαιολογικοῦ Μουσείου Θεσσαλονίκης,
Ἐντιμ. κ. Κ. Τζαβάρα, πρ. Πρόεδρε τοῦ Δικηγορικοῦ Συλλόγου Πύργου Ἠλείας,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί εὐλογημένα,
Ὡς εὖ παρέστητε εἰς τάς ἁγίας ταύτας αὐλάς τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας καί δή εἰς τόν πάνσεπτον Πατριαρχικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, προστάτου τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου.
Ἤλθετε εἰς μίαν σημαντικωτάτην ἡμέραν διά τήν Ἐκκλησίαν, καθ᾿ ὅσον, ὡς ἠκούσαμεν εἰς τήν Ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἑορτάζομεν σήμερον καί αὔριον τόν θρίαμβον τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως ὀνομάζεται ἡ ἀναστήλωσις τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, μετά τόν εἰκονομαχικόν πόλεμον, ὁ ὁποῖος διήρκεσεν ἐπί ἑκατόν τριάντα ἔτη καί συνετάραξεν ἐκ θεμελίων καί τό Βυζαντινόν Κράτος καί τήν Ἐκκλησίαν.
Κατά τήν διδασκαλίαν τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, «ἡ τιμή τῆς εἰκόνος ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει». Πρωτότυπος δέ εἰκών διά πάντα χριστιανόν εἶναι ὁ Ἐπουράνιος Πατήρ, κατ᾿ εἰκόνα καί καθ᾿ ὁμοίωσιν τοῦ Ὁποίου ἐπλάσθημεν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Τοιουτοτρόπως, ὁ τιμῶν τήν εἰκόνα ἑνός Ἁγίου, κατά μέθεξιν Θεοῦ, τιμᾷ τόν ἴδιον τόν Θεόν, πρᾶγμα τό ὁποῖον οἱ εἰκονομάχοι δέν κατώρθωσαν νά κατανοήσουν, καί ἐθεώρουν τήν τιμητικήν προσκύνησιν τῶν εἰκόνων ὡς εἰδωλικήν λατρείαν, ὡς εἰδωλολατρείαν, ἐπηρεασμένοι ἀπό τάς ἀνεικονικάς διδασκαλίας τῶν ἀραβικῶν φυλῶν. Εἰς τήν τοιαύτην πολεμικήν, ἡ ὁποία συμπεριέλαβεν εἰκόνας, τοιχογραφίας, ψηφιδωτά καί ἅγια λείψανα, ἀντετάχθη σφοδρῶς τό μέγα μέρος τῶν βυζαντινῶν κληρικῶν καί λαϊκῶν, καί δι᾿ αὐτό ἐσημειώθησαν διωγμοί καί μαρτύρια, ὡς ἐπίσης καί καταστροφαί πολλῶν Ἱερῶν Μοναστηρίων, διότι καί ὁ θεσμός τοῦ Μοναχισμοῦ παρεξηγεῖτο, καί ὡς ἐκ τούτου ἐπολεμήθη ὑπό τῶν εἰκονομάχων. Παρά δέ τήν ἐπί τούτῳ συνελθοῦσαν ΖΌἰκουμενικήν Σύνοδον καί τήν ἐπικρατήσασαν μικρόχρονον ἀνακωχήν, ὁ πόλεμος ἀνερριπίσθη καί πάλιν μέχρι τοῦ 842, ὁπότε ἡ εὐσεβής καί Ἁγία Βασίλισσα Θεοδώρα μετά τοῦ ἀνηλίκου Αὐτοκρόατορος υἱοῦ της Μιχαήλ ἀπεφάσισαν ὁριστικῶς τήν παῦσιν τῶν διωγμῶν καί τήν ἐπαναφοράν τῆς ἐλευθέρας καί τιμητικῆς προσκυνήσεως τῶν Ἁγίων Εἰκόνων ἐκ μέρους τῶν πιστῶν, ὡς ἦτο ἡ ἀρχαία ἐκκλησιαστική παράδοσις.
Ἡ σύγχρονος πρακτική προέκτασις τοῦ σπουδαιοτάτου θεολογικοῦ καί ἀνθρωπολογικοῦ μηνύματος τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, εἶναι ἀναγκαῖον νά τονίζεται συνεχῶς, καθ᾿ ὅσον καί σήμερον παρατηρεῖται μία ἀπελπιστική περιφρόνησις τῶν ἐμψύχων εἰκόνων τοῦ Θεοῦ, τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι, ἔστω καί ἄν δέν τό γνωρίζουν ἤ καί τό ἀρνοῦνται ἑκουσίως, δέν παύουν νά εἶναι εἰκόνες ἀσπασταί Κυρίου καί ἀξιοσέβαστοι ἐκ μέρους ὅλων ἡμῶν. Ἡ παράβασις τῆς δογματικῆς αὐτῆς τοποθετήσεως τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τούς βαρβάρους καί ἀδίκους πολέμους, τούς καθημερινούς ποταμούς ἀθώων αἱμάτων, τήν χειρίστου εἴδους οἰκονομικήν καί ἠθικήν ἐκμετάλλευσιν καί μικρῶν παιδίων ἀκόμη, τήν ἀδιαφορίαν τῶν προηγμένων λαῶν διά τούς ἀνά τήν οἰκουμένην πάσχοντας δεινῶς συνανθρώπους μας, τέκνα τοῦ ἰδίου Οὐρανίου Πατρός. Διά τοῦτο καί ἡ καθ᾿ ἡμᾶς Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, παρά τάς ἀντικειμενικάς δυσκολίας καί τάς λίαν ἀντιξόους συνθήκας κανονικῆς ἐκφράσεως καί δραστηριότητος αὐτῆς ἐνταῦθα καί ἐντεῦθεν, ἐκ τοῦ ἐδῶ Ἱεροῦ Κέντρου αὐτῆς, δέν θά παύσῃ διατόρως καί στεντορείᾳ τῇ φωνῇ νά ὑπερασπίζεται τό δικαίωμα κάθε ἀνθρώπου νά λογίζεται καί νά ἀντιμετωπίζεται ὡς εἰκών Θεοῦ.
Γνωρίζομεν, ὅτι πολλάκις ὁμιλοῦμεν εἰς ὧτα μή ἀκουόντων καί ἡ φωνή μας εἶναι φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὅμως τό χρέος μας θά τό ἐπιτελῶμεν ἀκλονήτως, διότι αὐτό εἶναι τό θέλημα τοῦ Κυρίου τῆς Ἐκκλησίας, τῆς εἰκόνος τοῦ ἀγεννήτου Πατρός.
Ἀδελφοί ἠγαπημένοι καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Τί ἐξήλθετε ἐκ τῶν τόπων σας καί ἤλθετε ἐν τῇ «ἐρήμῳ» ταύτῃ, ἐν τῇ γωνίᾳ τοῦ ταπεινοῦ καί ὑποβαθμισμένου Φαναρίου νά ἰδῆτε, δόξαν καί πλοῦτον καί θησαυρούς καί κοσμικά μεγαλεῖα; Ἡμεῖς στερούμεθα ὅλων αὐτῶν. Πλοῦτος ἡμῶν καί δόξα εἶναι νά καυχώμεθα ἐν τῇ πτωχείᾳ καί τοῖς παθήμασι τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ καί πιστεύομεν, ὅτι αὐτό εἶναι τό γνήσιον πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἐμείναμεν ἀριθμητικῶς ἐλάχιστοι, ἀλλά ἐάν ἀκόμη καί μηδενισθῶμεν, κατά τό ἀνθρώπινον, δέν καταβαλλόμεθα, οὔτε δυσανασχετοῦμεν, διότι θά ἔχωμεν πρό ἡμῶν τήν Μονάδα τοῦ Θεοῦ, καί ἑπομένως, ὅσον περισσότερον ἐκμηδενιζόμεθα περιφρονούμενοι, ἀδικούμενοι, διωκόμενοι, καταπιεζόμενοι, μυκτηριζόμενοι, τόσον καί περισσότερον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καί τῆς ἀδεκάστου ἱστορίας θά εἴμεθα τιμιώτεροι καί ἐσωτερικῶς εὐτυχέστεροι.
Ἀπό σᾶς ὅλους ζητοῦμεν τάς ἁγίας καί στηρικτικάς προσευχάς σας, ἰδίως ἡ ἡμετέρα Μετριότης, καθ᾿ ὅσον τό νοητόν σκάφος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἶχε καί ἔχει λίαν δύσκολον καί δυσθάλασσον πλοῦν, ἔχει δύσκολο ταξίδι, ὡστόσον ὅμως ὑποχρεωτικόν.
Ἡ παρουσία σας ἐδῶ μεγάλως καί μᾶς χαροποιεῖ καί μᾶς ἐνθουσιάζει καί μᾶς στηρίζει διά νά συνεχίσωμεν τήν πορείαν μας καιόμενοι ὡς ἀδύναμοι λαμπάδες τῆς Ὀρθοδοξίας, διότι ἀκούομεν, ἐκ πάσης γωνίας τῆς οἰκουμένης, τήν ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως προερχομένην ἐλπίδα τῶν ἀνθρώπων καί τάς προσδοκίας τάς ὁποίας ἐναποθέτουν εἰς τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν τῆς ΚΠόλεως. Σᾶς εὐχαριστοῦμεν ὅλους καί ἕνα ἕκαστον προσωπικῶς ἐκ καρδίας διά τήν παρουσίαν σας ἐδῶ εἰς τόν Ἑσπερινόν τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, καί διά τήν χαράν τῆς πρόσωπον πρός πρόσωπον ἐπικοινωνίας μας.
Ἡ Χάρις καί ἡ Εὐλογία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας, μέ τάς μητρικάς πρεσβείας τῆς Παναγίας μας τῆς Παμμακαρίστου καί τάς ἱκεσίας τῶν Ἁγίων Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Εὐφημίας, Σολομονῆς καί Θεοφανοῦς τῆς Βασιλίσσης, τά τίμια λείψανα τῶν ὁποίων διαφυλάσσονται εἰς τόν πανίερον τοῦτον Ναόν, νά εἶναι μαζί σας καί μέ τούς ἀγαπητούς καί φιλτάτους οἰκείους καί συνεργάτας σας.
Καλῶς μᾶς ἤλθετε, καλήν Τεσσαρακοστήν, εὐλογημένον νά μᾶς ἔλθῃ τό Ἅγιον Πάσχα καί σᾶς εὐχόμεθα εὐχάριστον διαμονήν εἰς τήν πόλιν μας καί καλήν ἐπιστροφήν εἰς τά ἴδια.