Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Βουκουρεστίου, Μητροπολῖτα Οὑγγροβλαχίας καὶ Πατριάρχα Ρουμανίας, λίαν ἀγαπητὲ καὶ περιπόθητε Ἀδελφὲ καὶ Συλλειτουργὲ κύριε Δανιήλ,
Ἱερώτατοι Ἀδελφοί, οἵ τε ἐκ Ρουμανίας καὶ οἱ ἐντεῦθεν,
Ἐξοχώτατοι,
Εὐλαβέστατοι Πρεσβύτεροι καὶ Διάκονοι,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Τέκνα τῆς Ἐκκλησίας ἀγαπητὰ ἐν Κυρίῳ!
Εὐλογητὸς ὁ ἐν δόξῃ Ἀναληφθεὶς σήμερον εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ ἀπαθανατίσας ἐν δόξῃ τὸ πρόσλημμα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος εἰς τὴν μεγἀλην χαρὰν καὶ εὐλογίαν τῆς Ἑορτῆς Του προσέθηκεν ἡμῖν δευτέραν μεγάλην χαρὰν καὶ εὐφροσύνην, ἐκείνην τῆς ὑποδοχῆς εἰς τὰς αὐλὰς τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Μακαριωτάτου νέου Πατριάρχου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας κυρίου Δανιὴλ καὶ τῆς ἀξιονομάστου συνοδείας του, καὶ τὴν εὐλογίαν τοῦ σημερινοῦ πανηγυρικοῦ καὶ ἐπισήμου Πατριαρχικοῦ Συλλειτούργου!
Ἡ ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως, ἀγαπητοί, ἔχει πάντοτε χαρακτῆρα ἐν ταυτῷ χαρμόσυνον καὶ λυπηρόν! Λυπηρόν, διότι οἱ Μαθηταὶ στεροῦνται εἰς τὸ ἑξῆς τῆς ὀφθαλμοφανοῦς σωματικῆς παρουσίας τοῦ Θείου Διδασκάλου των ἐν μέσῳ αὐτῶν. Ἀλλὰ καὶ χαρμόσυνον, διότι «ὁ Κύριος ἀνελήφθη εἰς τοὺς οὐρανοὺς» ὄχι μόνον «ἵνα πέμψῃ τὸν Παράκλητον τῷ κόσμῳ», καθὼς ἐψάλαμεν, ἀλλὰ καὶ διὰ νὰ δώσῃ εἰς τὴν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν τὴν πλήρη δικαίωσιν τῆς πλάσεώς της, διὰ τῆς ἀναγωγῆς αὐτῆς, ἐν λαμπρότητι κάλλους καὶ ἀφθαρσίας καὶ δόξης, εἰς τὸν Θρόνον τῆς Θεότητος, ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρός, ὅπου πλέον συμβασιλεύει μετ’ Αὐτοῦ καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τοὺς αἰῶνας! Λυπούμεθα καὶ ἡμεῖς διότι ἐσταματήσαμε δι’ ἐφέτος νὰ ψάλλωμεν τὸ «Χριστὸς ἀνέστη», τὸν νικητήριον κατὰ τοῦ θανάτου παιᾶνα τῆς ζωῆς, ὁ ὁποῖος ἐπὶ τεσσαρακονθήμερον ἦτο ὁ καθημερινός μας γλυκασμός, χαιρετισμὸς καὶ εὐφροσύνη, ἀλλὰ καὶ χαιρόμεθα διότι ὁ Χριστός, «τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ, οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλὰ μένων ἀδιάστατος, καὶ βοῶν τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν: Ἐγὼ εἰμι μεθ’ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ’ ὑμῶν»! Χαιρόμεθα μὲ τὴν διαβεβαίωσιν αὐτήν, ἡ ὁποία μᾶς ἐνισχύει τὰ μέγιστα, ἀλλὰ χαιρόμεθα ἐπίσης διότι πλέον ἡ θέσις μας εἰς τὴν αἰωνιότητα δυνάμει εὑρίσκεται μετὰ τοῦ Ἀναληφθέντος Κυρίου μας, εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ Πατρός, μέσα εἰς τὸ ἀνέσπερον φῶς τῆς Παναγίας Τριάδος! Χαιρόμεθα ἀκόμη διότι ἀναμένομεν συντόμως τὸν ὑπεσχημένον «ἄλλον Παράκλητον» – τὸ Πανάγιον Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, ὁ Ὁποῖος θὰ καταστήσῃ πνευματοφόρητον τὸν βίον μας, θὰ χαριτώσῃ τοὺς εὐαγγελικοὺς κόπους μας καὶ θὰ καρποφορήσῃ ἐν δαψιλείᾳ ἀμητοῦ τοὺς ἱεροὺς ἀγῶνας τῆς εὐσεβείας, τὴν μετάνοιαν καὶ τὰς ὑπομονάς μας, καί, ἐν τέλει, τὸ «δυνάμει» θὰ τὸ μετατρέψῃ εἰς «ἐνεργείᾳ», καθιστῶν ἡμᾶς συμβασιλεῖς καὶ συγκληρονόμους τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου!
Εἰς μίαν τοιαύτην σύμμικτον κατάστασιν συναισθημάτων καὶ βιωμάτων εὑρισκόμενοι, δεχόμεθα σήμερον ἐν τῇ μαρτυρικῇ ταύτῃ Ἀποστολικῇ καθέδρᾳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τὴν παρακλητικὴν καὶ χαροποιὸν καὶ στηρικτικὴν ἐπίσκεψιν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, πολύτιμε καὶ ἐπιπόθητε ἅγιε Ἀδελφέ, ἀναφωνοῦντες: «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»! Ἤλθετε εἰς ἡμᾶς προπομπὸς καὶ προμηνύτωρ τοῦ Παρακλήτου! Λευχειμονῶν ὡς ὁ κῆρυξ τῆς Ἀναστάσεως Ἄγγελος, «οὕτως ὡραῖος ἐν στολῆ», ἱλαρὸς τὸ πρόσωπον, χαρίεις τὴν ὄψιν, εὐθὺς τὴν καρδίαν, εὐλαβὴς τὴν προσευχήν, θερμὸς τὰ αἰσθήματα, γλυκὺς τοὺς λόγους, εἰρηνικὸς τὴν ἀναστροφήν! Ἀπὸ κέντρου ψυχῆς καὶ καρδίας Σᾶς ἀπευθύνομεν ἀκόμη μίαν φορὰν θερμότατον καὶ φιλαδελφότατον τὸ «ὡς εὖ παρέστητε»! Καλῶς ἤλθετε εἰς τὴν θεόσωστον καὶ θεομητοροσκέπαστον Βασιλεύουσαν, τὴν Πόλιν εἰς τὴν ὁποίαν ἐτέθη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἡ λυχνία τῆς πρωτευθύνου Μητρὸς Ἐκκλησίας, ὅπου ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου Παντοκράτορος, ἡ εὐχὴ τῆς Παμμακαρίστου Θεοτόκου, τὸ φῶς τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, ἡ προστασία τῆς Ὁδηγητρίας τῶν Βλαχερνῶν, τὸ ἀσκητικὸν θυμίαμα τοῦ ἀρχαίου Στουδίου, ἡ χαρὰ τῆς Χώρας τῶν Ζώντων, ἡ δρόσος τῶν πολλῶν «Ἁγιασμάτων», ἡ ἀγάπη, ἡ φιλόστοργος σκέψις καὶ ἡ ἀνύστακτος προσευχὴ τοῦ, ἀδιακόπως φωτεινοῦ ἐν τῷ διαρκεῖ σταυρῷ του, Φαναρίου! Ἐνταῦθα, ὅπου εὑρίσκονται αἱ ἱεραὶ ρίζαι τῆς εὐσεβείας καὶ τοῦ χριστωνύμου Ρουμανικοῦ λαοῦ, ἡ εὐσεβὴς πηγὴ καὶ τοῦ ὑμετέρου φιλοχρίστου Ἔθνους!
Βεβαίως, δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ θέτετε πόδα εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν. Ἔχετε ἔλθει καὶ παλαιότερον, ὡς Μητροπολίτης, τὴν γνωρίζετε καὶ Σᾶς γνωρίζει, τὴν ἀγαπᾶτε καὶ Σᾶς ἀγαπᾷ. Μάλιστα, ἐπὶ πολλὰ ἔτη, ὡς Μητροπολίτης Μολδαβίας καὶ Μπουκοβίνας, εὑρίσκεσθο ἐν Ἰασίῳ ὑπὸ τὴν ἄμεσον προστασίαν τῆς μεγάλης μας Ἁγίας Παρασκευῆς τῆς Ἐπιβατηνῆς, ἡ ὁποία εἶναι ἕν λαμπρὸν ἄνθος τοῦ μυστικοῦ κήπου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως! Ὅμως, Μακαριώτατε, σήμερον ἵστασθε ἐν μέσῳ ἡμῶν ὡς ὁ Πρῶτος τῆς ἁγιωτάτης καὶ προσφιλεστάτης, θυγατρὸς ἐν ταὐτῷ καὶ ἀδελφῆς, Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, ὡς Πατριάρχης, ὁ κατὰ σειρὰν 6ος Πατριάρχης αὐτῆς! Ὡς συνισταμένη τοῦ εὐσεβοῦς φρονήματος, τῆς εὐλαβείας, τῆς Θεολογικῆς μαρτυρίας, τῆς εἰς Χριστὸν ἀπερικλονήτου ἀφοσιώσεως καὶ τῆς πρὸς ἡμᾶς ἀγάπης ὁλοκλήρου τοῦ Ὀρθοδόξου Ρουμανικοῦ λαοῦ! Εὐωδιάζετε ὅλος ἀπὸ τὰς καθαρὰς προσευχάς, τὰ ἀσκητικὰ δάκρυα, τὰ μαρτυρικὰ αἵματα, τὴν καλὴν ὁμολογίαν, τὴν πνευματικὴν χάριν καὶ τὰ ὑπερφυῆ θαύματα στρατιᾶς μεγάλης Ἁγίων, τοὺς ὁποίους ἀνέδειξεν ἡ ἁγιοτόκος Ρουμανικὴ γῆ! Εἰς τὸ μέτωπόν Σας βλέπομεν ὀνόματα μεγάλων στοιχείων, τὰ ὁποῖα ἔχουν καταγραφῆ μὲ χρυσᾶ γράμματα εἰς τὸ Βιβλίον τῆς Ζωῆς! Εἰς χεῖρας Σας κρατεῖτε «ράβδον δυνάμεως», τὴν ὁποίαν Σᾶς ἐνεπιστεύθη ὁ Κύριος διὰ νὰ ποιμάνητε ἀποστολικῶς λαὸν μέγαν! Λαὸν, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀπὸ αἰώνων ἄρρηκτον δεσμὸν πνευματικὸν μὲ τὴν ἐνταῦθα Μεγάλην τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν καὶ εἶναι «ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων» καὶ «σὰρξ ἐκ τῆς σαρκὸς» αὐτῆς! Ἀλλ’ ἤλθετε καὶ ὡς Τοποτηρητὴς τοῦ καθ’ ἡμᾶς Μητροπολιτικοῦ Θρόνου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, διότι δι’ αὐτοῦ τοῦ ψιλοῦ μέν, λίαν τιμητικοῦ δέ, τίτλου, ἐφιλοτίμησεν ὁ ἡμέτερος ἁγιώτατος Ἀποστολικὸς καὶ Πατριαρχικὸς Οἰκουμενικὸς Θρόνος τὸν ἑκάστοτε Μακαριώτατον Πατριάρχην Ρουμανίας. Ὁ τίτλος οὗτος ἐδόθη πρὸς ὑπόμνησιν τῶν ἀκαταλύτων ἱερῶν καὶ ἱστορικῶν δεσμῶν μεταξὺ Κωνσταντινουπόλεως καὶ Βουκουρεστίου, πρὸς ὑπογράμμισιν τῆς ἀνάγκης διὰ κοινὸν πνευματικὸν βηματισμόν, κοινὸν φρόνημα καὶ κοινὴν μαρτυρίαν καὶ εἰς ἔκφρασιν ὅτι «ἕν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ» ἐσαεὶ καὶ «ἀλλήλων μέλη»! Εἶναι ἕνας, τρόπον τινά, «ὀμφάλιος λῶρος», ὁ ὁποῖος συνδέει τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν μὲ τὴν Θυγατέρα Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία χειραφετηθεῖσα πρὸ ἑκατὸν εἰκοσιτεσσάρων ἐτῶν, ἀνηγορεύθη ἐκ Θυγατρὸς εἰς Ἀδελφὴν ὁμότιμον, ἀργότερον δὲ καὶ εἰς Πατριαρχεῖον, τὸ 7ον τῇ τάξει, μαρτυρεῖ δὲ καὶ ὅτι ἡ μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἡμῶν ἀγάπη «οὐδέποτε ἐκπίπτει»! Πολλοὶ Οἰκουμενικοὶ Πατριάρχαι, ἐν οἷς καὶ ὁ προσφάτως καταγραφεὶς εἰς τὸ ὑμέτερον Ἑορτολόγιον Ἀθανάσιος Γ΄ ὁ Πατελλάρος, οἱ ἀοίδιμοι Παρθένιοι Α΄ καὶ Β΄, ὁ Καλλίνικος Β΄, ὁ Ἅγιος Νήφων καὶ εἴ τις ἕτερος, ἐποίμαναν τὸ πάλαι διαφόρους περιοχὰς τῆς σήμερον Αὐτοκεφάλου Ὑμετέρας Ἐκκλησίας, ἐνῷ οἱ Ἅγιοι Ἱερομάρτυρες Εὐαγγελικὸς ὁ Θρᾴξ, Τίτος καὶ Γορδιανὸς, οἱ Καππαδόκαι Ἐπίσκοποι Τόμιδος, ὁ Ὅσιος Νικήτας ὁ Πρεσβύτερος καὶ Βετράντος Ἐπίσκοπος Τόμιδος, Καππαδόκαι καὶ αὐτοί, μαζὶ μὲ τὴν Ἁγίαν Παρασκευὴν τὴν Ἐπιβατηνὴν καὶ πολλοὺς ἄλλους ἐντεῦθεν Ἁγίους, ἀποτελοῦν χρυσοῦς συνδετικοὺς κρίκους τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν! Δόξα τῷ Θεῷ πάντων τούτων ἕνεκεν!
Ἀλλά, Μακαριώτατε, ἡμεῖς, στηριζόμενοι πάντοτε ἐπὶ τῶν ἰσχυρῶν θεμελίων τῆς κοινῆς ἡμῶν πνευματικῆς κληρονομίας καὶ παραδόσεως, καλούμεθα νὰ δώσωμεν ἀπὸ κοινοῦ καινὴν ἐλπίδα εἰς τὸν ἐν συγχύσει καὶ φόβῳ καὶ ἀγωνίᾳ πολλῇ εὑρισκόμενον σύγχρονον ἄνθρωπον! Νὰ δώσωμεν κοινὴν καὶ σύγχρονον μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τὸν κόσμον! Νὰ ἀγωνισθῶμεν ἀπὸ κοινοῦ διὰ τὰ πολλὰ καὶ ἀκανθώδη προβλήματα, τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζει ἡ ἀνθρωπότης, ἐν οἷς καὶ ἐκεῖνα τῆς κρατούσης ἀδικίας, τοῦ θρησκευτικοῦ φονταμενταλισμοῦ, τῆς ἐθνικιστικῆς μισαλλοδοξίας, τῶν διὰ ποικίλους λόγους συγκρούσεων καὶ συρράξεων, τῆς καταβαραθρώσεως τῶν ἠθῶν καὶ τῶν βασικῶν πανανθρωπίνων ἀξιῶν, ὡς καὶ τῆς καταστροφῆς τοῦ περιβάλλοντος. Νὰ ἀγωνισθῶμεν συντόνως διὰ τὴν προσέγγισιν, συνεννόησιν καὶ καταλλαγὴν ἐν ἀληθείᾳ καὶ ἀγάπῃ πάντων τῶν διϊσταμένων Χριστιανῶν, ὥστε νὰ μὴ ἀποτελῇ μακρυνὸν ὄνειρον ἡ ἐπιθυμία τοῦ Κυρίου «ἵνα ὦσιν ἕν» πάντες οἱ πιστεύοντες εἰς Αὐτόν! Εἴμεθα ἀπολύτως βέβαιοι ὅτι τὰ αὐτὰ καὶ Ὑμεῖς φρονεῖτε, διὸ καὶ πολλὰς χρηστὰς ἐλπίδας στηρίζομεν σχετικῶς εἰς τὴν ἀγαστὴν συνεργασίαν ἡμῶν, τόσον εἰς διαπροσωπικόν, ὅσον καὶ εἰς διεκκλησιαστικὸν ἐπίπεδον. Ἐπικαλούμενοι πρὸς τοῦτο τὴν θείαν συναντίληψιν καὶ βεβαίωσιν, παρακαλοῦμεν ὅπως δεχθῆτε ὡς συμβολικὸν δῶρον τῆς πολλῆς ἀγάπης ἡμῶν τὰ ἱερὰ ταῦτα ἐγκόλπια.
Σᾶς εὐχόμεθα μακράν, πολύκαρπον, καλλίκαρπον, λαοσωτήριον, ἁγίαν, ἔνδοξον καί, κατὰ τὸ ἀνθρωπίνως δυνατόν, ἀνέφελον καὶ ἄλυπον Πατριαρχείαν! Νὰ ζήσετε καὶ νὰ μᾶς ἔλθετε πολλὰς φορὰς εἰς τὴν Βασιλίδα τῶν πόλεων!