Μακαριώτατε,
Ἐξοχώτατε κ. Ὑπουργέ,
Ἱερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Ἐντιμολoγιώτατοι Ἄρχοντες,
Εὐλογημένοι Χριστιανοί,

Ἄρτι ἀναρρώσαντες ἐκ τῆς προσφάτου ἡμῶν ἀσθενείας, τῇ χάριτι τοῦ Κυρίου καί ταῖς εὐχαῖς πολλῶν ἀδελφῶν˙ καί πραγματοποιήσαντες μετά τοῦ Μακ. ἀδελφοῦ Πατριάρχου Ρουμανίας προσκύνημα εἰς τήν ἁγιοτόκον Καππαδοκίαν, μίαν ἀπό τάς ἀλησμονήτους πατρίδας, δηλ. «πατρίδας τῆς ψυχῆς μας»˙ καί ἀμέσως ἐν συνεχείᾳ εἰς τήν μεγάλως καί ἀδίκως ταλαιπωρηθεῖσαν γενέτειραν Ἴμβρον, ἐνδεδυμένην τήν ἀνοιξιάτικη ὀμορφιά της˙ καί ἔχοντες ἐφ᾿ ἡμᾶς πάντας νωπήν τήν ἐπίπνοιαν τοῦ Παρακλήτου, ἰδού, ἀδελφοί πολυφίλητοι καί τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἐπιπόθητα, ἀξιούμεθα νά ἑορτάσωμεν καί ἐφέτος τά ὀνομαστήρια ἡμῶν, ἀγομένης τῆς ἱερᾶς μνήμης τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Βαρθολομαίου τοῦ ἐκ τῆς χορείας τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Κυρίου.

Θεοῦ τό δῶρον -καί ὁμολογοῦμεν τήν χάριν, κηρύττομεν τόν ἔλεον, οὐ κρύπτομεν τήν εὐεργεσίαν- ὅτι διά μίαν ἀκόμη φοράν εἰς τήν ἐφήμερον ταύτην ζωήν μᾶς δίδει τήν χαράν (καί αὐτήν οὐ κρύπτομεν!) νά τιμήσωμεν τόν οὐράνιον προστάτην μας καί νά εὐλογηθῶμεν ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐν ταῖς αὐλαῖς τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, πού εἶναι ἀπέραντη εἰς τήν ἱστορικήν μεγαλωσύνην της, καί ἐν μέσῳ τῶν ἐκδηλώσεων ἀγάπης καί τιμῆς, καί τῶν λίαν ἡμῖν εὐπροσδέκτων προσευχῶν, πολλῶν πνευματικῶν ἡμῶν τέκνων καί ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν, προσελθόντων ἐκ δυσμῶν, καί βορρᾶ, καί θαλάσσης, καί ἑῴας προεξαρχούσης τῆς Ὑμετέρας φίλης Ἀρχιερωσύνης, Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κύριε Ἱερώνυμε.

Καλῶς ἤλθετε ἅπαντες εἰς τήν πνευματικήν πρωτεύουσαν τῆς Ρωμηοσύνης!

Γνωρίζομεν ὅτι ἡ τιμή ὑπερβαίνει τό πρόσωπον τῆς ἡμετέρας Μετριότητος καί διαβαίνει ἐπί τήν κορυφαίαν ταύτην ἁγιοδόξαστον προφυλακήν τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Γένους τῶν Ρωμαίων, ἀπό τήν ὁποίαν ἐκπέμπεται ἡ ἀκτινοβολία τῆς οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας καί ἐκπορεύεται τό θεότευκτον μεγαλεῖον τῆς Ρωμηοσύνης. Καί τοῦτο ὄχι μόνον χθές ἀλλά καί σήμερον. Διότι, ὅπως ἔγραφεν ἡμῖν προσφάτως λόγιος Ἱερομόναχος, «ὁ ἱερός θεσμός τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου δέν ἔχει ἁπλῶς μεγάλην τινά ἱστορικήν ἀξίαν, ἀλλ᾿  ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ζῶν καί ἐνεργής, εἰς ὅλας αὐτοῦ τάς ἐκφάνσεις καί ἐκδηλώσεις … δι᾿  ὅ καί τό νοητόν φῶς τοῦ Φαναρίου, ὡς τό τοῦ αἰσθητοῦ ἡλίου, διεισδύει πανταχοῦ, ὅπου ἀνοιχθῆ αὐτῷ θύρα κοινωνίας».

Καί τώρα κάτι ἄλλο:
Σήμερα κατά τό ἰουλιανόν ἡμερολόγιον εἶναι ἡ ἐπέτειος τῆς Ἁλώσεως τῆς τοῦ Κωνσταντίνου. Ὁ Στῆβεν Ράνσιμαν θά ἔλεγεν ὅτι ἔκτοτε ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία εὑρίσκεται ἐν αἰχμαλωσίᾳ. Καί ὅμως! Ἡ Μεγάλη αὕτη Ἐκκλησία, ὡς “γέρικη ἐλιά”, ὡς ἐλαία κατάκαρπος, ριζωμένη βαθειά εἰς τά ἱερά καί αἱματοβαμένα χώματα τῆς βασιλίδος, γνωρίζουσα τό μυστικόν τῆς μακροβιότητος, τῆς ἀνθεκτικότητος καί τῆς ἀντοχῆς εἰς τάς καταιγίδας καί τάς κακουχίας, σχεδόν ἕξ αἰῶνας μετά τήν Ἅλωσιν, ὡς ἀποθνήσκουσα καί ἰδού ζῶσα, ἑδραία, ὀρθία καί ἀμετακίνητος, ἐξακολουθεῖ νά καρποφορῇ, νά τρέφῃ μέ τόν καρπόν της καί νά φωτίζῃ μέ τό ἔλαιον τοῦ καρποῦ της καί, ἐπί πλέον, νά προβάλλῃ τόν κλάδον τῆς ἐλαίας ὡς τό σύμβολον τῶν προσπαθειῶν της διά τήν εἰρήνην καί τήν καταλλαγήν, τήν συμφιλίωσιν καί τήν συνεργασίαν μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί τῶν λαῶν, ἀνεξαρτήτως θρησκευτικῶν πεποιθήσεων καί πολιτισμικῶν καταβολῶν, διότι πιστεύει ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμεθα τέκνα τοῦ ἑνός καί μοναδικοῦ οὐρανίου Πατρός˙ “τοῦ γάρ καί γένος ἐσμέν”.

Αὐτό δέν εἶπεν ὁ μέγας Παῦλος πρός τούς Ἀθηναίους, Μακαριώτατε;

Σᾶς εὐχαριστοῦμεν εὐγνωμόνως διότι ἠθελήσατε νά τιμήσετε τά ὀνομαστήρια ἡμῶν διά τῆς πρόφρονος αὐτοπροσώπου παρουσίας Σας, εἰς ἐκδήλωσιν καί τοιουτοτρόπως τῆς ἀγάπης Σας πρός τόν ἑορτάζοντα ἀδελφόν Σας καί ὑπογράμμισιν τῶν ἀγαθῶν σχέσεων μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν μας. Πράγματι, “κρεῖσσόν ἐστιν ἡ ὁμόνοια καί ἡ εἰρήνη τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν… ἤ τό τήν ἀκρίβειαν διώκειν δοκεῖν καί τό καλόν (καί) σχίζειν τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας”, ὅπως ἔλεγεν ἕνα παλαιόν κείμενον τοῦ Πατριαρχείου μας. Εἴθε ἡ ἀγάπη μεταξύ μας νά μένῃ πάντοτε “ἄτμητος καί ἀδιαίρετος”, διά νά εἴπωμεν κατά Συμεών τόν Νέον Θεολόγον.

Εὐχαριστοῦμεν ἀκόμη τόν Ἐξοχώτατον κ. Κωνσταντῖνον Μαρκόπουλον, Ὑπουργόν Τουριστικῆς Ἀναπτύξεως τῆς Ἑλλάδος, ὁ ὁποῖος καταλαβών τήν μεγαλόπολιν Κωνσταντίνου μᾶς ἔφερε τόν ἑόρτιον χαιρετισμόν τῆς Ἐντίμου  Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ὡς ἐπίσης καί τόν Πρέσβυν τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἀγκύρᾳ Ἐξοχ. κ. Φώτιον Ξύδαν καί τόν ἐν τῇ πόλει ἡμῶν Γενικόν αὐτῆς Πρόξενον Ἐντιμ. κ. Βασίλειον Μπορνόβαν.

Ἐκφράζομεν θερμάς εὐχαριστίας πρός τούς τιμῶντας τά ὀνομαστήρια ἡμῶν Ἱερωτάτους καί Θεοφιλεστάτους ἀδελφούς Ἱεράρχας, τούς τε ἐντεῦθεν συγκηρυναίους καί τούς ἐκ τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τῆς Αὐτοκεφάλου καί τῶν λεγομένων Νέων Χωρῶν, ὡς καί ἐκ τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας Σερβίας, καί λέγομεν αὐτοῖς εἰλικρινῶς ὅτι ἡ ἀγάπη των μᾶς ἐνισχύει εἰς τήν κλῆσιν καί τήν ἀποστολήν νά λιτανεύωμεν τόν σταυρόν τοῦ μαρτυρίου καί νά προστατεύωμεν τήν ὀρθόδοξον τιμήν.

Περαιτέρω, εὐχαριστοῦμεν τόν ἱερόν κλῆρον, τούς Ἐντιμολογιωτάτους Ἄρχοντας ὀφφικιάλους, τούς Ἐλλογιμωτάτους ἐκπαιδευτικούς, τούς Κοινοτάρχας τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς καί τῶν παρακειμένων Ἱερῶν Μητροπόλεων, τά θεοσεβῆ πνευματικά ἡμῶν τέκνα τά κυκλοῦντα ἐνταῦθα τόν Θρόνον ἡμῶν καί μετ᾿  αὐτῶν ἅπαντα τά φωτόμορφα τέκνα τῆς Ἐκκλησίας καί ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τήν χάριν καί τόν φωτισμόν τοῦ παναγίου Πνεύματος.