Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σερβίων καὶ Κοζάνης κύριε Παῦλε,
Ἱερώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἐντιμότατοι Ἄρχοντες,
Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἀπολαμβάνομεν μετὰ περισσῆς χαρᾶς κατὰ τὴν παροῦσαν ὥραν τὸ βίωμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος, τὸ ὁποῖον ἐκφράζουν τόσον οἱ λόγοι σας, Ἱερώτατε ἀδελφὲ ἅγιε Σερβίων καὶ Κοζάνης, ὅσον καὶ ἡ ἐγκρίνουσα αὐτοὺς παρουσία τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Εἶναι γνωστὸν εἰς ὅλους, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ὀλίγον πρὸ τῆς σταυρώσεώς Του παρεκάλεσε τὸν οὐράνιον Πατέρα Του καὶ Πατέρα καὶ Θεὸν ἡμῶν νὰ εἴμεθα ἡνωμένοι ἡμεῖς οἱ μέλλοντες πιστοὶ Αὐτοῦ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας. Αὐτὸ μαρτυρεῖ τὴν σπουδαιότητα τῆς ἑνότητος ἡμῶν τῶν χριστιανῶν, διότι ἄνευ αὐτῆς τίθεται ἐν ἀμφιβόλῳ ἡ βίωσις τῆς χριστιανικότητός μας.
Ἑπομένως, πᾶσα ἐκδήλωσις τῆς ἑνότητός μας εἶναι ἐξόχως χαροποιός, διότι ὄχι μόνον ἐπιβεβαιώνει ἐμπράκτως αὐτὴν τὴν πολλάκις διαμφισβητουμένην ἐκκλησιαστικὴν ἑνότητα, ἀλλὰ καὶ διατρανώνει ὅτι αἱ προσπάθειαι διαταράξεως αὐτῆς ἀποτυγχάνουν, καὶ αἱ ἁπλαῖ προβλέψεις περὶ κλονισμοῦ αὐτῆς διαψεύδονται. Ἡ ἑνότης τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, κλήρου καὶ λαοῦ, πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν αὐτῶν, εἶναι ἀδιατάρακτος, ζῶσα καὶ ἐνεργός. Ἡ αἴσθησίς της εἶναι πρόξενος χαρᾶς δι᾿ ὅλους καὶ αἱ διὰ λόγων καὶ ἔργων ἐκδηλώσεις αὐτῆς, καθῆκον πάντων ἡμῶν, πρὸς καθησυχασμὸν τῶν συνειδήσεων.
Καὶ σημειοῦμεν, ὅτι ὁρατὸν σημεῖον τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος ὁμοῦ μετὰ τῶν συνεπισκόπων του, ἑνώνεται εἰς τὴν ἀνὰ τὴν οἰκουμένην Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Δι’ αὐτοῦ, τὰ μέλη μιᾶς τοπικῆς Ἐκκλησίας ἑνώνονται ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι κατὰ τὴν τέλεσιν τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἀποτελοῦντα Σῶμα Χριστοῦ. Διὸ καὶ ἡ ἕδρα τοῦ Ἐπισκόπου συνιστᾷ ὄχι ἁπλῶς τὴν κατοικίαν του, ἀλλὰ σημεῖον ἀναφορᾶς διὰ τοὺς πιστοὺς ἑκάστης Ἐπαρχίας. Ὡς ἐκ τούτου, ἡ ὕπαρξις Ἐπισκοπείου εἰς ἑκάστην ἐκκλησιαστικὴν Ἐπαρχίαν ἀποκτᾷ ἰδιαιτέραν ἐκκλησιολογικὴν σημασίαν, τὴν ὁποίαν ἔχοντες ὑπ’ ὄψιν οἱ Ἐπίσκοποι, ἀνιδρύουν Ἐπισκοπεῖα πρὸς ἐξυπηρέτησιν τοῦ συγκεκριμένου στόχου. Ἡ ἐξυπηρέτησις αὐτοῦ ἐν τῇ πράξει ἐκδηλοῦται διὰ τοῦ ἐκ τοῦ Ἐπισκοπείου συντονισμοῦ τοῦ ἐν γένει ἐκκλησιαστικοῦ ἔργου ἑκάστης Ἱερᾶς Μητροπόλεως, στεγαζομένων εἰς αὐτὸ τῶν κεντρικῶν ὑπηρεσιῶν αὐτῆς.
Ἐπὶ τῆς ποιμαντορίας τοῦ μεγάλης παιδείας καὶ φιλομούσου ἐπισκόπου τῆς θεοσώστου καὶ παλαιφάτου ἐπαρχίας ταύτης Μελετίου, τοὐπίκλην «Κατακάλου», τοῦ ἐκ Θεσσαλονίκης, τοῦ ἐπὶ δεκαοκτὼ ἔτη ἀρχιερατεύσαντος ἐνταῦθα, μετεφέρθη, Πατριαρχικῇ καὶ Συνοδικῇ ἐγκρίσει, ἡ ἕδρα τῆς ἐπισκοπῆς ἀπὸ τῶν Σερβίων εἰς τὴν πόλιν τῆς Κοζάνης. Ὁ αὐτὸς δὲ οὗτος ἐπίσκοπος Μελέτιος, τὴν ἀνωτέρω ἐκκλησιολογικὴν παράμετρον ἔχων ὑπ’ ὄψει, μετὰ τῶν εὐσεβεστάτων κληρικῶν τῆς ἐπαρχίας ταύτης καὶ τῶν εὐσεβῶν ἀρχόντων, καὶ ἁπάντων τῶν λοιπῶν χριστιανῶν τῆς πόλεως Κοζάνης, συνέδραμον εἰς τὴν ἀγορὰν τόπου καὶ εἰς τὴν οἰκοδόμησιν ἐν αὐτῷ τοῦ ἐν Κοζάνῃ Ἐπισκοπείου, μάλιστα δὲ ὁ εἰρημένος Μελέτιος, ὡς μαρτυρεῖται, ἐδαπάνησε διὰ τὸν σκοπὸν τοῦτον ἐξ ἰδίων τὸ ποσὸν τῶν 550 γροσίων. Εἰς σχετικὸν μὲ τὸ Ἐπισκοπεῖον ἔγγραφον ἀναγιγνώσκομεν ὅτι «ἡ θεόσωστος πολιτεία τῆς Κοζάνης … ὁ Ἀρχιερεύς … οἱ … εἰρημένοι κληρικοὶ καὶ ἄρχοντες …, διὰ ὠφέλειαν καὶ σωτηρίαν τῶν ψυχῶν αὐτῶν καὶ μνημόσυνον αἰώνιον, ἀφιερώνουσιν αὐτοθελήτως ἀβιάστως τε καὶ ἐξ ὅλης τῆς προαιρέσεως καὶ κατανεύσεως αὐτῶν καὶ τῶν λοιπῶν ὅλων Χριστιανῶν τῆς Κοζάνης ἀναποσπάστως τῷ Θεῷ, διὰ παντοτινὴν καὶ κατὰ πάντα ἀναντίρρητον καὶ ἀμετάτρεπτον τοῦ νῦν καὶ τῶν μελλόντων τῆς Κοζάνης ἀρχιερέων κατοίκησιν, κατάλυμά τε καὶ καταγώγιον, τὸ εἰρημένον κτήριον μετὰ τῆς περιοχῆς αὐτοῦ καὶ Ἐπισκοπὴν ἀδιάσειστον καὶ ἀτάραχον», ἐνῷ εἰς τὸ αὐτὸ ἔγγραφον καταγράφεται καὶ ἡ ὑποχρέωσις «νὰ φυλάξωσι καὶ τὰ δύο μέρη τὴν ἀφιέρωσιν ταύτην». Τοιοῦτον περικαλλὲς οἴκημα προσέφερεν εἰς τὴν πατρίδα αὐτῶν καὶ εἰς τὴν τοπικὴν Ἐκκλησίαν ἡ εὐσέβεια καὶ ἡ ἄδολος ἀγάπη τῶν Κοζανιτῶν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ὅρον ἀμετάθετον ἔθεντο καὶ διὰ τὴν χρῆσιν τοῦ οἰκήματος, ζητοῦντες τὴν ἐς ἀεὶ ἐνδιαίτησιν καὶ κατοικίαν ἐν αὐτῷ τοῦ κατὰ καιρὸν κανονικοῦ ποιμενάρχου των.
Οὕτω καὶ ἐγένετο ἐπὶ χρόνον τινά, τηρουμένης τῆς ἐπιθυμίας τῶν διὰ τοῦτο δαπανησάντων, ἀλλὰ διὰ τὰς καιρικὰς περιστάσεις καὶ δι’ αἰτίας ἄλλας τὸ οἰκοδόμημα τοῦτο ἐγκαταλειφθὲν ἠρημώθη, καὶ ὁ χρόνος ἐπέφερεν ἐπ’ αὐτοῦ φθορὰς οὐκ ὀλίγας, τῆς ἀρχικῆς ὄψεώς του ἀλλοιωθείσης καὶ διὰ παντοίων ἐπεμβάσεων. Τὸ ἐγκαταλειφθὲν ὅμως περίλαμπρον Ἐπισκοπεῖον, τύχῃ ἀγαθῇ, ἐχαρακτηρίσθη διὰ διατάγματος τῆς Πολιτείας ὡς μνημεῖον διατηρητέον, καὶ οὕτω περιεσώθη ἐκ τυχὸν πιθανῆς κατεδαφίσεώς του, ἕως ὅτου, πρὸ ἓξ περίπου ἐτῶν, μερίμνῃ τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, ἤγουν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σερβίων καὶ Κοζάνης, ἐν συνεργασίᾳ μετὰ τῆς ἁρμοδίας Ἐφορείας Βυζαντινῶν καὶ Μεταβυζαντινῶν Ἀρχαιοτήτων, ἤρχισεν ἡ ἀναστήλωσις καὶ ἀποκατάστασίς του εἰς τὴν ἀρχικήν του μορφήν, ἐγένετο δὲ συντήρησις καὶ ποικίλων παλαιῶν σωζομένων μερῶν τοῦ οἰκήματος.
Συντελεσθέντων δὲ τῶν ὡς ἄνω ἀναπαλαιωτικῶν καὶ ἀναστηλωτικῶν ἔργων ἐν τῷ οἰκήματι τούτῳ, ποὺ εἶναι, ὡς ἐλέχθη, προσφορὰ τῶν φιλογενῶν προπατόρων σας, ὁ ποιμενάρχης τῆς θεοσώστου ἐπαρχίας ταύτης Ἱερώτατος Μητροπολίτης Σερβίων καὶ Κοζάνης κ. Παῦλος μετὰ τοῦ κ. Περιφερειάρχου Δυτικῆς Μακεδονίας καὶ τοῦ κ. Δημάρχου τῆς πόλεως Κοζάνης ἐλθόντες εἰς τὴν Βασιλεύουσαν Πόλιν, προσεκάλεσαν προφρόνως τὴν ἡμετέραν Μετριότητα, νὰ ἐγκαινιάσωμεν τὸ καινουργηθὲν πρῴην ἐνδιαίτημα ἐπισκόπων καὶ εἶτα μητροπολιτῶν τινων τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπαρχίας Σερβίων καὶ Κοζάνης.
Εὑρισκόμενοι, λοιπόν, σήμερον ἐνταῦθα ἐν μέσῳ τῶν ἐκκλησιαστικῶν καὶ πολιτικῶν Ἀρχῶν τοῦ εὐλογημένου τόπου τούτου καὶ περιβαλλόμενοι ὑπὸ φιλογενοῦς καὶ φιλοχρίστου λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἐν τῇ παρόδῳ τοῦ χρόνου καὶ εἰς πολλὰς περιστάσεις ἐπέδειξεν ἐμπράκτως τὴν ἀγάπην του πρὸς τὴν πνευματικὴν τροφὸν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία πάντοτε ὡς φιλόστοργος Μήτηρ ἐμερίμνα ὑπὲρ αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀγάπην του πρὸς τὸ Γένος μας, λίαν εὐχαρίστως ἐγκαινιάζομεν τὸ οὕτως ἀνακαινισθὲν Ἐπισκοπεῖον καὶ εὐχόμεθα Κύριος ὁ Θεὸς νὰ τὸ στερεώνῃ εἰς αἰῶνα αἰῶνος, νὰ μακροημερεύῃ δὲ ὑμᾶς, ἅγιε ἀδελφέ, Μητροπολῖτα Σερβίων καὶ Κοζάνης κύριε Παῦλε.
Σᾶς εὐχαριστοῦμεν καὶ πάλιν, Ἱερώτατε, διότι διὰ τῶν λόγων σας, διὰ τῆς θερμῆς ὑποδοχῆς καὶ διὰ τῆς ἀγάπης μετὰ τῆς ὁποίας περιβάλλετε τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν καὶ τὴν ἡμετέραν Μετριότητα, διατρανώνετε τὴν ἀρραγῆ ἑνότητα τῶν μελῶν τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας.
Εὐχαριστοῦμεν καὶ τοὺς παρισταμένους Ἄρχοντας καὶ τὸν Λαόν, διότι διὰ τῆς ἐνεργοῦ παρουσίας σας, τῆς ζωντανῆς ἀγάπης σας καὶ τῆς θερμῆς ὑποδοχῆς σας πιστοποιεῖτε ἐπίσης τὴν ἀσάλευτον ἑνότητά σας πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν.
Καὶ πάλιν καλῶς σᾶς εὕρομεν.