Μακαριώτατε καί Ἁγιώτατε ἀδελφέ Ἀρχιεπίσκοπε Μετσχέτης καί Τιφλίδος καί Καθολικέ Πατριάρχα πάσης Γεωργίας κύριε Ἠλία,
Ἱερώτατοι καί ἠγαπημένοι ἀδελφοί καί συνιεράρχαι,
Ἐξοχώτατοι Ἄρχοντες τοῦ λαοῦ,
Εὐλαβέστατοι λειτουργοί καί διάκονοι τοῦ Θυσιαστηρίου Κυρίου,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ θεοφιλέστατα τῆς ἡμῶν Μετριότητος, οἱ συμπαρόντες εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν σύναξιν ταύτην,

Ὁπόσον φέρελπι εἶναι τό μήνυμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρός τόν μαθητήν Του Τιμόθεον «Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ» (Α΄ Τιμ. γ΄, 16)! Αὐτοῦ τοῦ μηνύματος γινόμεθα ἅπαντες ἀποδέκται ἰδιαιτέρως κατά τάς ἡμέρας ταύτας τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου, κατά τάς ὁποίας τιμῶμεν τήν ἐπί γῆς ἔνδοξον Ἐπιφάνειαν καί Θείαν Οἰκονομίαν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅσοι ἐβαπτίσθημεν ἐν Αὐτῷ καί, κατά τό ἄπειρον ἔλεος καί τήν ἀνεξιχνίαστον φιλανθρωπίαν τοῦ Σαρκωθέντος Κυρίου, ἐγενόμεθα μέλη τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας.

Καί νῦν, συναχθέντες εἰς τόν περικαλλῆ Πατριαρχικόν τοῦτον Οἶκον τῆς πρωτευούσης τῆς Γεωργίας, μέ ἀφορμήν τήν λαμπράν ἐπέτειον τῆς συμπληρώσεως μιᾶς ἀγλαοκάρπου τριακονταπενταετίας Πρωθιεραρχικῆς διακονίας τοῦ Μακαριωτάτου ἀδελφοῦ καί συλλειτουργοῦ ἡμῶν, συμπίπτουσαν πρός τήν συμπλήρωσιν τοῦ ὀγδοηκοστοῦ ἔτους τῆς ἡλικίας αὐτοῦ, φανεροῦμεν ὅτι εἴμεθα μέλη τοῦ μυστικοῦ Σώματος τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου, ὅστις συγκαταβάς ἐγένετο ἄνθρωπος ἵνα ἡμᾶς θεοποιήσῃ, ζῶντας καί πορευομένους εὐαγγελικῶς.

Ἤλθομεν, ἀδελφοί, διά νά κοινωνήσωμεν μεθ’ ἁπάντων ὑμῶν τῆς ἑορτίου χαρᾶς τῆς εὐσήμου αὐτῆς ἡμέρας τοῦ Πρωθιεράρχου ὑμῶν καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γεωργίας, ἥτις ἔτι πλέον φαιδρύνει καί λαμπρύνει τάς χαρμοσύνους ἡμέρας ταύτας, πρῶτον τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος, τάς ὁποίας ὑμεῖς ἄγετε ἀκολουθοῦντες τό Παλαιόν Ἡμερολόγιον, καί δεύτερον τῶν Θεοφανείων, τά ὁποῖα ἡμεῖς ἤδη ἑωρτάσαμεν καί ὑμεῖς θά ἑορτάσητε μετ’ ὀλίγας ἡμέρας.

Δέν ἦτο δυνατόν δέ νά μή ἀνταποκριθῶμεν εἰς τήν εὐγενῆ πρόσκλησιν Ὑμῶν, ἅγιε ἀδελφέ, καθ’ ὅτι ἡ ἄχρι τοῦδε αἰσίως συμπληρωθεῖσα πρωθιεραρχική διακονία Σας ἀποτελεῖ μίαν τριακονταπενταετίαν κόπων, θλίψεων, ἀγώνων καί ἱδρώτων διά τήν κατά Θεόν πορείαν τοῦ πιστοῦ Γεωργιανοῦ λαοῦ, τοῦ ὁποίου τούς ἀναστεναγμούς καί καρδιακούς πόθους καί ἐντεύξεις Ὑμεῖς συλλαμβάνετε καί ἐκφράζετε, ὡς πνευματικός αὐτοῦ πατήρ καί καλός ποιμενάρχης.

Συγχρόνως δέ ἤλθομεν διά νά συνεχίσωμεν τήν παράδοσιν τῶν στενῶν καί ἱστορικῶν πνευματικῶν σχέσεων, αἱ ὁποῖαι συνδέουν ἀρρήκτως τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως μετά τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Γεωργίας καί αἱ ὁποῖαι ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ μακαριστοῦ προκατόχου ἡμῶν κυροῦ Δημητρίου ἀνεθερμάνθησαν καί ἰσχυροποιήθησαν ἔτι περισσότερον, διά τῆς ἐπαναθεωρήσεως τῆς κανονικότητος τῆς αὐτοκεφαλίας τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας Γεωργίας καί χορηγήσεως τῆς πατριαρχικῆς ἀξίας εἰς αὐτήν, χειρονομίας ἀνταξίας τῆς ἱστορίας καί τῆς πνευματικῆς προσφορᾶς αὐτῆς εἰς σύνολον τό Σῶμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Οἱ προκάτοχοι ἡμῶν ἐν τῷ πατριαρχικῷ Θρόνῳ Κων¬σταν-τινουπόλεως πάντοτε μετ’ ἰδιαιτέρας ἀγάπης καί τιμῆς περιέβαλλον τήν παναρχαίαν Ἐκκλησίαν τῆς πατρίδος Ὑμῶν, Μακαριώτατε καί ἅγιοι ἀδελφοί. Καί δέν ἦτο δυνατόν νά συμβαίνῃ ἄλλως, δεδομένης οὔσης τῆς κοινῆς ἀποστολικῆς  καταγωγῆς τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἐκ τοῦ ἱδρυτοῦ αὐτῶν, τοῦ Πρώτου κληθέντος ὑπό τοῦ Κυρίου ἐν Ἀποστόλοις Ἀνδρέου. Ὡσαύτως, τοῦτο ἐπιβάλλει καί ἡ ἀπειράριθμος πληθύς τῶν Γεωργιανῶν ἁγίων καί μαρτύρων, τῶν ἀναδειχθέντων ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἡ ἁγία Ἰσαπόστολος Νίνα ἐστερέωσεν ἐνταῦθα τήν χριστιανικήν πίστιν καί ἐκόμισε τό κοσμοχαρμόσυνον καί σωτήριον μήνυμα ὅτι «ὁ ἐκ Θεοῦ Θεός Λόγος πρός ἕν συνήγαγεν ἄμφω, τῇ Θεότητι μίξας τήν ἀνθρωπότητα, καί οὕτω πρός τά ἄνω φέρουσαν ὁδόν ἅπασιν ὑπέδειξε τήν ταπείνωσιν, ἑαυτόν εἰς παράδειγμα προθείς ἀνθρώποις τε καί ἀγγέλοις ἁγίοις» (ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Ὁμιλία εἰς τήν κατά σάρκα Γέννησιν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ΕΠΕ 79, σελ. 460, 462).

Ὡσαύτως, ἤλθομεν, ἀδελφοί καί πατέρες, ἵνα κομίσωμεν εἰς ὑμᾶς τήν ἀγγελίαν ὅτι ἡ γεωγραφική ἀπόστασις, ἡ διάφορος γλῶσσα καί πολιτικοκοινωνική κατάστασις, αἱ ὑπάρχουσαι καί συνεχῶς σπειρόμεναι ὑπό τοῦ μισοκάλου ἐχθροῦ δυσκολίαι εἰς τήν ἀποστολήν, τήν ὁποίαν ὡς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας ἐκλήθημεν νά ἐπιτελέσωμεν, κατ’ οὐδένα τρόπον δύνανται νά ἀνατρέψουν τό ἔργον τοῦτο, τό ὁποῖον ὁ Κύριος ἐλεητικῶς ἠθέλησε δι’ ἕκαστον ἡμῶν καί διά σύμπασαν τήν Νύμφην Του Ἐκκλησίαν, ἥν ἐκτήσατο τῷ τιμίῳ Αὐτοῦ αἵματι.

Ἀναλαβόντες ἐπ’ ὤμων τόν προσωπικόν ἕκαστος ἡμῶν σταυρόν τῆς διακονίας τῶν μελῶν τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὀφείλομεν νά πληροφορήσωμεν ἀκλινῶς ταύτην καί νά σταθῶμεν ἀνταξίως τῶν εὐθυνῶν ἡμῶν ἔναντι τῆς δοθείσης χάριτος παρά Θεοῦ, ὡς καλοί καί σώφρονες πνευματικοί πλοηγοί.

Τέλος, ὀφείλομεν νά ὁμολογήσωμεν, ἤλθομεν καί διά νά ἴδωμεν τήν Ἐκκλησίαν καί τόν λαόν Σας προκόπτοντα ἐν τῇ πατροπαραδότῳ πίστει καί ἐν πάσαις ταῖς χρησταῖς ὁδοῖς τοῦ βίου τούτου, καί οὕτω νά ἐνισχυθῶμεν καί ἡμεῖς εἰς τήν σταυρικήν πορείαν τῆς ἰδικῆς μας Ἐκκλησίας, διεξαγομένην ἐν μέσῳ περιβάλλοντος οὐχί εὐνοϊκοῦ καί οἰκείου πρός τήν χριστιανικήν πίστιν καί εὐσέβειαν.

Ἔχοντες, ἅγιοι ἀρχιερεῖς, διπλῆν ρίζαν εἰς τήν Βασιλεύουσαν, εἰς τήν ὁποίαν πάντοτε μετά προσδοκίας καί χρηστῆς ἐλπίδος ἀπέβλεπον οἱ προκάτοχοι ὑμῶν, ἀλλά καί οἱ πιστοί ἄρχοντες τῆς Γεωργίας, καί εἰς τήν ἐπίγειον Μητέρα Πατρίδα σας, τήν ἁγιοτόκον Γεωργιανήν γῆν, μή λησμονῆτε καί ἡμᾶς ἐν ταῖς πρός Κύριον προσφερομέναις δεήσεσι καί ταῖς ὑφ’ ὑμῶν τελουμέναις λειτουργίαις, ἀλλά ἐνισχύετε δι’ αὐτῶν τήν ἀκατάλυτον ἐν Χριστῷ ἑνότητα καί ἀγάπην.

Εὐχαριστοῦντες τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην καί πάντας ὑμᾶς διά τήν τιμητικήν, ἀβραμιαίαν καί λίαν φιλάδελφον ὑποδοχήν, εὐχόμεθα ὁ σαρκί ἐπιφανείς Δεσπότης καί Θεός ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, νά χαρίζῃ εἰς τόν ἑορτάζοντα Πατριάρχην πολλά καί εὐλογημένα ἀκόμη ἔτη, καί νά εὐλογῇ τόν λαόν καί τήν κληρονομίαν Του ταύτην, ἥν ἐφύτευσεν ἡ Δεξιά Του, τήν ἐν Αὐτῷ κληρωθεῖσαν καί ἔχουσαν πᾶσαν τήν ἐλπίδα αὐτῆς, ἵνα καρποφοροῦσα ἐν ἔργοις ἀγαθοῖς ὡς ἀγρός πολύκαρπος ἀξιωθῇ καί τῆς χαρᾶς τοῦ ποθητοῦ Παραδείσου, ἔνθα πολιτεύονται πάντες οἱ Γεωργιανοί καί ἁπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης ἀναδειχθέντες Ἅγιοι. Ἀμήν.