Σεβασμιώτατε ἀδελφέ Καρδινάλιε κύριε Kasper,
Σεβάσμια μέλη τῆς Ρωμαϊκῆς Κούρια,
Ἐξοχώτατοι κύριοι Πρέσβεις,
Ἀγαπητοί καί ἐκλεκτοί ἀδελφοί συνδαιτυμόνες,
Κάθε ἐπίσκεψις ἡμῶν εἰς τήν αἰωνίαν πόλιν καί εἰς τό Βατικανόν ἀποτελεῖ ἀναμφιβόλως ἀφορμήν πολλῆς συγκινήσεως δι᾽ ἡμᾶς καί χαρᾶς.
Δέν εἶναι μόνον αἱ μνῆμαι τοῦ ἀρχαίου Χριστιανισμοῦ τῶν Διωγμῶν, τῶν Κατακομβῶν καί τοῦ φοβεροῦ Κολοσσαίου, οὔτε ἡ παρουσία τῶν μυριάδων Μαρτύρων καί Ὁμολογητῶν τῆς Πίστεως, προεξαρχόντων τῶν κορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, οὔτε τῶν πολλῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἡγίασαν μέ τήν ζωήν των, τήν διδασκαλίαν των καί τήν ὅλην πολιτείαν των τήν Ἐπισκοπικήν Καθέδραν τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης, ἀλλ᾽ εἶναι καί αἱ προσωπικαί ἀναμνήσεις τῶν μεταπτυχιακῶν ἡμῶν σπουδῶν ἐνταῦθα καί ἡ πολλή ἀγάπη τῆς ὁποίας ἀπηλαύσαμεν ἐκ μέρους τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καί τῶν στελεχῶν αὐτῆς, ἀπό τῆς ὑψηλῆς κορυφῆς τοῦ Πάπα μέχρι καί τῆς Ρωμαϊκῆς Κούριας καί τῶν ὑπηρεσιῶν τοῦ Βατικανοῦ καί τῶν ἐνταῦθα Χριστιανῶν, αἴτια τῆς χαρᾶς ἡμῶν καί τῆς συγκινήσεως. Εἶναι, ὁπωσδήποτε, καί ἡ αἴσθησις ὅτι ἐρχόμενοι ἐνταῦθα συναντώμεθα μέ τούς πεφιλημένους ἀδελφούς ἡμῶν, τήν ἀφ᾽ ἡμῶν διάστασιν τῶν ὁποίων βιοῦμεν ὡς ὀδυνηράν καί πικράν ἐμπειρίαν, τήν ὁποίαν ἔχομεν κοινόν καθῆκον νά ἀπωθήσωμεν εἰς τό περιθώριον τῆς ἱστορίας, καλλιεργοῦντες τήν ἑνότητα ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης, τῆς ἀληθείας καί τῆς ἀγάπης.
Εἰς τά πλαίσια τῆς καλλιεργείας τῆς ἑνότητος ταύτης ἐντάσσεται ἀναμφιβόλως ἡ πρόφρων ἀνταπόκρισις τῆς Αὐτοῦ Ἁγιότητος τοῦ προσφιλεστάτου Ἀδελφοῦ ἡμῶν Πάπα Ἰωάννου Παύλου τοῦ Β´ εἰς τήν ἡμετέραν αἴτησιν, αἴτησιν τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Νέας Ρώμης ὅπως ἀποδοθοῦν ἡμῖν τά πρό αἰώνων ἐκ Κωνσταντινουπόλεως μεταφερθέντα ἐνταῦθα ἱερώτατα λείψανα τῶν δύο διακεκριμένων Ἁγίων μεγάλων Ἱεραρχῶν καί Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἐκκλησιαστικῶν Πατέρων τιμωμένων πρεπόντως ὑπ᾽ ἀμφοτέρων τῶν Ἐκκλησιῶν Ἀνατολῆς καί Δύσεως, προκατόχων δέ ἡμῶν γενομένων ἐν τῷ Ἁγιωτάτῳ Ἀποστολικῷ καί Οἰκουμενικῷ Θρόνῳ τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ὄντως ὁ Ἀδελφός ἡμῶν Ἰωάννης Παῦλος Β´ ἤκουσεν ἀμέσως τό αἴτημα ἡμῶν μέ εὐήκοον οὖς καί ᾔρθη πάραυτα εἰς τό ὕψος τῆς περιστάσεως, ἀποκαλύψας διά χειρονομίας ἀληθῶς ἀδελφικῆς τόν πλοῦτον τῆς χριστιανικῆς Αὐτοῦ ἀγάπης. Τῷ εἴμεθα εὐγνώμονες. Ἡ κίνησίς Του εἶναι διορθωτική τῆς ἱστορίας καί ἐκτιμᾶται πρεπωδέστατα ὄχι μόνον ἐκ μέρους τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί τῶν ἀνά τόν κόσμον τέκνων αὐτῆς ἐν Χριστῷ, ἀλλά καί ἐκ μέρους τῶν λοιπῶν κατά τόπους Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων καί Αὐτονόμων Ἐκκλησιῶν. Πρόκειται περί χειρονομίας ὅλως οἰκοδομητικῆς, ὅλως φιλαδέλφου, ὅλως χριστοτερποῦς, ὅλως βεβαιωτικῆς τῶν καλῶν Αὐτοῦ ἔναντι τῶν ἐν τῇ Ἀνατολῇ Ἀδελφῶν Αὐτοῦ προθέσεων καί αἰσθημάτων. Δῴη Αὐτῷ Κύριος κατά τήν καρδίαν Του!
Ἀλλ᾽ ἡ εὐχαριστία ἡμῶν ἐκτείνεται καί πέραν τῆς Αὐτοῦ Ἁγιότητος, καλύπτουσα τά αἰδέσιμα μέλη τῆς Ρωμαϊκῆς Κουρίας, τά ὁποῖα συνήργησαν θετικῶς καί συγκατένευσαν εἰς τήν ὡς ἄνω Παπικήν ἀπόφασιν, οὐ μήν δ᾿ ἀλλά καί ἐξεδήλωσαν ποικιλοτρόπως τήν δι᾽ αὐτήν χαράν καί ἱκανοποίησίν των. Ἐκτείνεται καί πρός τήν Ὑμετέραν Σεβασμιότητα, ἀδελφέ Καρδινάλιε Kasper, ἡ ὁποία ἐκφράζει τήν χαράν αὐτῆς ἐπί τῷ γεγονότι διά τῆς παραθέσεως τοῦ ἐπισήμου τούτου Γεύματος ἐκ μέρους τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ, τῶν οἰάκων τοῦ ὁποίου τόν χειρισμόν, ὑπό τήν ἰδιότητα τοῦ Γραμματέως αὐτοῦ, ὁ Ἁγιώτατος Πάπας ἐνεπιστεύθη εἰς τήν ὑμετέραν πεπνυμένην σύνεσιν καί δεξιότητα.
Ἐπιθυμοῦμεν ὅπως διαβεβαιώσωμεν ἅπαντας ὑμᾶς, ὅτι τοῦ λοιποῦ ἔχομεν ἀκόμη ἕνα λόγον, καί δή καί σπουδαῖον, ὄχι μόνον διά νά μιμνησκώμεθα ὑμῶν εἰς τάς προσευχάς ἡμῶν ἐν ἀγάπῃ βαθυτάτῃ, ἀλλά καί διά νά ἀγωνιζώμεθα ἔτι συντονώτερον συντέμνοντες τάς ἀποστάσεις, λειαίνοντας τά τραχεῖα, γεφυροῦντες τά διεστῶτα, ὥστε ἡ φωσφόρος καί ποθητή ἡμέρα τῆς Ἑνώσεως ἐν τῇ Πίστει καί τῇ Ἁγιοπνευματικῇ ἐμπειρίᾳ τῆς πρώτης Χριστιανικῆς χιλιετίας νά αὐγάσῃ τό δυνατόν συντομώτερον, πρός δόξαν Θεοῦ, ἱκανοποίησιν τοῦ τοῦτο σφοδρότατα ποθοῦντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, χαράν τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί εὐφροσύνην τῆς Θεοτόκου, τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων καί Ἀρχαγγέλων καί πάντων τῶν ἀπ᾽ αἰῶνος Ἁγίων Ἀνατολῆς καί Δύσεως. Εἰς τοῦτο θά ἔχωμεν -εἴμεθα βέβαιοι- συναγωνιζομένους ἡμῖν ἐν ἀγάπῃ τούς Θειοτάτους Πατέρας, ὧν τά ἱερά λείψανα παραλαμβάνομεν αὔριον, προκειμένου νά τά ἐπαναπατρίσωμεν πλησίον τοῦ Θρόνου των καί τῶν ἐν Χριστῷ ἀμέσων τέκνων των.
Εὐχαριστοῦντες καί αὖθις εὐχόμεθα ἐν εὐλογίαις τό λοιπόν τῆς περιόδου μέχρι τῆς “Μητροπόλεως τῶν ἑορτῶν” -κατά τόν ἱερόν Χρυσόστομον-, ἤτοι τῶν Θείων Χριστουγέννων, τά ὁποῖα καί προσδοκῶμεν εἰρηνικά διά τόν σύμπαντα κόσμον, σωτήρια δέ διά πάντας τούς ὁμολογοῦντας Ἰησοῦν Χριστόν ἐν σαρκί δι᾽ ἡμᾶς ἐληλυθότα. Πολλά τά ἔτη ὑμῶν, Σεβασμιώτατε! Ὑψοῦμεν τό κύπελλον ὑπέρ ὑγιείας καί μακροημερεύσεως τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Ἀδελφοῦ ἡμῶν Ἰωάννου Παύλου τοῦ Β´ .