Μακαριώτατε καί τιμιώτατε ἀδελφέ Ἀρχιεπίσκοπε Βουκουρεστίου, Μητροπολῖτα Οὑγγροβλαχίας καί Πατριάρχα Ρουμανίας καί Τοποτηρητά τοῦ Θρόνου τῆς Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας κύριε Θεόκτιστε,
Ἱερώτατοι ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς,
Ἐξοχώτατε κύριε Ὑπουργέ Πολιτισμοῦ τῆς Ρουμανίας,
Τίμιον Πρεσβυτέριον,
Ἀδελφοί καί Τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Μέ πολλήν χαράν συναντώμεθα σήμερον εἰς τόν Ἱερόν αὐτόν Ναόν κατά τήν τέλεσιν τῆς πρώτης ἐν αὐτῷ Θείας Λειτουργίας ἀπό τῆς ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου παραχωρήσεως τῆς χρήσεως αὐτοῦ πρός τήν ἐν τῇ Πόλει ρουμανόφωνον Ὀρθόδοξον Κοινότητα, τήν ὁποίαν περιβάλλομεν διά τῆς θερμῆς πατρικῆς ἡμῶν ἀγάπης.
Ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί συνδεόμεθα διά τοῦ βαθέος καί ἀρραγοῦς συνδέσμου τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως καί τῆς εἰρήνης. Ἔχομεν τήν αἴσθησιν τῆς ἀδελφοσύνης ἡμῶν ἐν Χριστῷ καί διά τοῦτο συχνάκις ὁμιλοῦμεν περί τοῦ ἑνός καί ἀδιαιρέτου Γένους τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἀνεξαρτήτως τῆς εἰδικωτέρας ἐθνικῆς καί φυλετικῆς προελεύσεως ἑκάστου. Ἡ αἴσθησις τῆς ἀδελφοσύνης ἡμῶν, ἡ ὁποία καί καθιστᾶ ἡμᾶς ἕν Γένος, ἑδράζεται εἰς τό ὀντολογικῶς ἀληθές γεγονός ὅτι ἀνεγεννήθημεν πάντες δι᾽ ὕδατος καί Ἁγίου Πνεύματος ἐν Χριστῷ καί κατέστημεν ἀδελφοί Αὐτοῦ καί ὡς ἐκ τούτου ἀδελφοί μεταξύ μας. Αὐτή ἡ ἀδελφοσύνη δέν εἶναι εἷς ἁπλοῦς θεωρητικός χαρακτηρισμός, ἀλλά μία πραγματική κατάστασις, διαφέρουσα τῆς πρό τοῦ βαπτίσματος καταστάσεως ἡμῶν. Διά τούς ἔχοντας καθαρόν ὄμμα εἶναι μία αἰσθητή πραγματικότης, ἐνῷ δι᾽ ἡμᾶς τούς ὑπολοίπους εἶναι μία ἔντονος ἐσωτερική πληροφορία τῶν καρδιῶν μας. Ὅσον δέ περισσότερον ἀνιδιοτελής εἶναι ἡ κοινωνία μας μετά τῶν ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν μας, τόσον ἐγγυτέρα εἶναι ἡ θέσις τῶν καρδιῶν μας πλησίον τῶν καρδιῶν αὐτῶν.
Εἰδικῶς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον συνδέεται μετά πάντων τῶν Ὀρθοδόξων διά τῶν ἀκαταλύτων δεσμῶν τῆς πατρικῆς ἀγάπης καί τῆς ὑπέρ αὐτῶν διακονίας ἐν τῷ πλαισίῳ τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί παραδόσεων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Εἰδικώτερον δέ μετά τοῦ Ὀρθοδόξου Ρουμανικοῦ Λαοῦ συνδέεται διά πολλῶν καί ἀδιαρρήκτων φιλικῶν ἱστορικῶν δεσμῶν. Τά ἱστορικά γεγονότα τά ὁποῖα μᾶς συνδέουν ἐπί δύο σχεδόν χιλιετίας εἶναι πάμπολλα. Ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας κατά τήν παράδοσιν ἐκήρυξε τό Εὐαγγέλιον τόσον εἰς τήν τότε μικράν πόλιν Βυζάντιον, τήν μετέπειτα Νέαν Ρώμην, τήν γνωστήν ὡς Κωνσταντίνου Πόλιν, ὅσον καί εἰς τά σημερινά παράλια τῆς Ρουμανίας. Πλεῖστοι Ὀρθόδοξοι ἐκ Κωνσταντινουπόλεως ἐκλήθησαν κατά καιρούς καί προσέφερον τάς γνώσεις καί τάς ὑπηρεσίας των εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ρουμανίας. Πλεῖστοι ἐξ ἄλλου ἡγεμόνες τῆς Ρουμανίας συνέτρεξαν καί ἐβοήθησαν τήν ἐμπερίστατον Ἐκκλησίαν τῆς Πόλεως καί ἄλλων περιοχῶν εἰς τάς διαφόρους ἀνάγκας αὐτῆς. Πολλαί Ἱεραί Μοναί καί ἰδίως ἐν Ἁγίῳ Ὄρει φιλοξενοῦν μοναχούς ἐκ Ρουμανίας καί πολλοί Ἅγιοι ἐκ τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας τιμῶνται ἐν Ρουμανίᾳ, ὡς καί τοιοῦτοι ἐκ Ρουμανίας τιμῶνται ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἡμῶν. Ἡ ἐπικοινωνία τῶν Χριστιανῶν τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἡμῶν εἶναι συχνή καί οἱ νεώτεροι Ὅσιοι ἔνθεν κἀκεῖθεν συνδέουν ἔτι στενώτερον τούς λαούς ἡμῶν. Βιβλία ἀρκετά ἔχουν μεταφρασθῆ ἐκ τῆς Ἑλληνικῆς εἰς τήν Ρουμανικήν καί ἐκ τῆς Ρουμανικῆς εἰς τήν Ἑλληνικήν, ἐπιβεβαιοῦντα ὅτι τό Ὀρθόδοξον βίωμα εἶναι κοινόν εἰς τούς δύο λαούς. Ἀλλά καί ἡ Ἁγία Παρασκευή ἡ Ἐπιβατηνή, τῆς ὁποίας τό σκήνωμα εἶναι δῶρον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πρός τόν Ρουμανικόν λαόν, ἀποτελεῖ ἰσχυροτάτην κοινήν ὑπέρ πάντων ἡμῶν πρέσβυν πρός τόν Θεόν.
Ἐπισφράγισμα τῶν ἀγαθοτάτων σχέσεων τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἡμῶν ἀποτελεῖ καί ἡ σήμερον πανηγυρικῶς ἐξωτερικευομένη παραχώρησις τῆς χρήσεως τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πρός τήν ἐν τῇ Πόλει Ρουμανικήν Κοινότητα πρός ἐκπλήρωσιν ἐν αὐτῷ τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ εἰς τήν ἰδίαν αὐτῆς γλῶσσαν. Συμφώνως πρός τήν γενομένην ἀδελφικήν συμφωνίαν, ὁ Ἱερός Ναός παραμένει ἐνοριακός τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, παραχωρεῖται δέ ἡ χρῆσις αὐτοῦ εἰς τήν Ρουμανόφωνον ἐν τῇ Πόλει Κοινότητα, ἀναλαμβάνουσαν καί τήν συντήρησιν αὐτοῦ, χωρίς βεβαίως νά ἐμποδίζεται ἡ χρῆσις αὐτοῦ εἰς ὡρισμένας ἡμέρας καί ὑπό τῶν Ἑλληνοφώνων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Κατ᾽ αὐτόν τόν τρόπον συσφίγγονται ἔτι μᾶλλον οἱ δεσμοί μεταξύ τῶν μελῶν τῶν δύο Κοινοτήτων ἐφ᾽ ὅσον πολλάκις θά λατρεύουν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν εἰς τόν αὐτόν τόπον καί θά συνεργάζωνται εἰρηνικῶς καί ἀδελφικῶς ἐπί διαφόρων θεμάτων.
Ὁ ἀνώτερος πολιτισμός τοῦ Ρουμανικοῦ λαοῦ, ὁ σεβασμός καί ἡ ἀγάπη αὐτοῦ πρός τήν Μητέρα Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν καί ἡ πνευματική καλλιέργεια αὐτοῦ ἀποτελοῦν πλήρεις ἐγγυήσεις ὅτι ἡ συνεργασία θά ἐξελιχθῇ ὁμαλῶς καί χριστιανικῶς, ὅτι ἡ κατά τόν ἄνω τρόπον παραχώρησις τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ θά ἀποτελέσῃ ἕνα ἐπί πλέον κρίκον συνδέοντα τάς Ἐκκλησίας ἡμῶν ἐν ἀγάπῃ καί ἀλληλοϋποστηρίξει, καθώς προσήκει εἰς γνησίους ἀδελφούς ἐν Χριστῷ.
Εἴθε τό παράδειγμα τῆς εἰρηνικῆς αὐτῆς συνεργασίας νά ἀποτελέσῃ ὑπόδειγμα πρός λύσιν σχετικῶν πρός τήν χρῆσιν ὡρισμένων Ναῶν προβλημάτων, τά ὁποῖα, ὡς μή ἔδει, διχάζουν τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς εἰς διαφόρους περιοχάς τοῦ πλανήτου μας.
Εἰς τήν ἑνότητα καί τήν συνεργασίαν παροτρύνουν ἡμᾶς καί οἱ σήμερον ἑορταζόμενοι τριακόσιοι δέκα καί ὀκτώ Ἅγιοι Πατέρες, οἱ συγκροτήσαντες τήν Α´ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικήν Σύνοδον καί διακηρύξαντες τήν ἑνότητα τῆς πίστεως τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί αὐτός ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος θερμῶς παρεκάλεσε τόν Πατέρα «ἵνα ὦσιν ἕν» οἱ εἰς αὐτόν μέλλοντες νά πιστεύσουν, δηλαδή ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί, ὡς ἠκούσαμεν εἰς τήν πρό ὀλίγου ἀναγνωσθεῖσαν Εὐαγγελικήν περικοπήν. Ὅλα αὐτά ἐπικεντρώνουν τήν προσοχήν μας εἰς τήν θεμελιώδη σημασίαν τῆς ἑνότητος διά τήν ζωήν τοῦ πιστοῦ Χριστιανοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ σπουδαιότης τῆς ἑνότητος τονίζεται ὑπό τοῦ ἐν Ἁγίοις προκατόχου ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου διά τῆς φράσεως ὅτι οὐδέ αἷμα μαρτυρίου δύναται νά ἐκπλύνῃ τήν ἁμαρτίαν τῆς σχίσεως τῆς Ἐκκλησίας, ὡς καί διά τῆς φράσεως ὅτι εἶναι χαλεπώτερον καί αὐτῆς τῆς αἱρέσεως τό σχῖσαι τήν Ἐκκλησίαν. Διά τοῦτο καί τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ἔχον τήν διακονίαν τῆς διαφυλάξεως τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας καθόλου, ἐπιλαμβάνεται τῶν περιπτώσεων κατά τάς ὁποίας ἀπειλεῖται ἤ ἔχει πραγματοποιηθῆ διάσπασις αὐτῆς καί προσπαθεῖ διά καταλλήλων μέτρων νά ἀποκαταστήσῃ τήν ἑνότητα αὐτῆς. Ἀκόμη καί μέτρα τά ὁποῖα φαινομενικῶς ἐπισημοποιοῦν μίαν ἐν ἐξελίξει διάστασιν ἀποσκοποῦν εἰς τήν ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος, διότι διά τῆς ἐπισημάνσεως τῆς τελικῆς καταλήξεως, εἰς τήν ὁποίαν ὁδηγεῖ ἡ ἀκολουθουμένη πορεία, προκαλοῦν τήν συνειδητοποίησιν τῆς ἐν δυνάμει χωρούσης διασπάσεως καί προλαμβάνουν αὐτήν. Δέν εἶναι δηλαδή τά κίνητρα δικαιοδοσιακά, ὡς ἐνίοτε λέγεται, ἀλλά πνευματικά καί πλήρη ἀγάπης ἀδελφικῆς καί προνοίας, διότι ἀποβλέπουν καί πολλάκις ἐπιτυγχάνουν τήν ἀντιστροφήν τῆς διχαστικῆς πορείας καί τήν ἐπαναπροσέγγισιν τῶν βαινόντων πρός διάσπασιν, κατά τήν ὑπέρ τῆς ἑνότητος προσευχήν τοῦ Κυρίου, τήν ὁποίαν ἠκούσαμεν εἰς τό σημερινόν Εὐαγγέλιον καί κατά τήν δέησιν τῆς Ἐκκλησίας κατά πᾶσαν Θείαν Λειτουργίαν ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως ἐν Χριστῷ.
Ἡ ἡμετέρα ἐπιθυμία καί εὐχή εἶναι νά μή ὑπάρχουν περιπτώσεις ἀπομακρύνσεως τῶν Χριστιανῶν ἀπ᾽ ἀλλήλων, ἀλλά νά εἶναι οὗτοι θαυμαστόν ὑπόδειγμα ἑνότητος καί συνεργασίας. Δι᾽ αὐτό καί ἐκφράζομεν τήν βαθυτάτην χαράν καί ἱκανοποίησιν ἡμῶν διά τήν ἐπιτυγχανομένην διά τῆς παραχωρήσεως τῆς χρήσεως τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ εἰς τούς ἐν τῇ Πόλει ἀδελφούς Ρουμάνους ἐπιβεβαίωσιν τῆς ἀγάπης καί τῆς ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Μέ τήν εὐχήν ταύτην καί τήν βεβαίαν προσδοκίαν παραδίδομεν τῆν χρῆσιν τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ εἰς τούς ἐν τῇ Πόλει Ὀρθοδόξους Ρουμάνους ἀδελφούς ἡμῶν, ὡς Ρουμανόφωνον Ἐνορίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἐν μερικῇ συγχρήσει μετά τῶν Ἑλληνοφώνων πιστῶν αὐτῆς, καί εὐχόμεθα εἰς τούς ἀδελφούς ἡμῶν πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν ἐν αὐτῷ.
Εὐχαριστοῦμεν τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ρουμανίας κύριον Θεόκτιστον, προσφιλῆ καί τετιμημένον ἀδελφόν καί συλλειτουργόν ἐν Χριστῷ, καθώς καί τόν Ἐξοχ. κ. Ὑπουργόν Πολιτισμοῦ τῆς ἐνδόξου Ρουμανίας, διά τό ὅτι προσῆλθον εἰς τήν πόλιν ἡμῶν ἵνα διά τῆς παρουσίας των τιμήσουν τό ἀξιοσημείωτον γεγονός τῆς ἐν λόγῳ παραχωρήσεως, τό ἐπισημοποιούμενον διά τῆς σημερινῆς συλλειτουργίας ἡμῶν, τό ὁποῖον ἐπιβεβαιοῖ τήν ἑνότητα, τήν ἀγάπην, τήν συνεργασίαν καί τήν ἀλληλοεξυπηρέτησιν τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί Ἐκκλησιῶν. Ἡ χαρά, ἡ συγκίνησις, ἡ εὐφροσύνη καί ἡ ἀγαλλίασις ἡμῶν διά τοῦτο εἶναι μεγάλη καί ἀνέκφραστος.
Ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας καί ἰδιαιτέρως ἐπί τούς ἐκ Ρουμανίας ἐκκλησιαζομένους εἰς τόν Ἱερόν τοῦτον Ναόν ἀδελφούς καί τέκνα ἡμῶν τήν χάριν καί τό πλούσιον ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί ἐπιλαμβανόμεθα εὐχαρίστως τῆς εὐκαιρίας διά νά ἀποστείλωμεν ἐγκάρδιον πατρικόν χαιρετισμόν καί ἀσπασμόν, μαζί μέ τήν στοργικήν εὐλογίαν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, εἰς ὅλον τό πλήρωμα τῆς πεφιλημένης θυγατρός καί ἤδη ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας Ρουμανίας.
Μακαριώτατε, εἰς Ὑμᾶς εὐχόμεθα ἐκ βάθους καρδίας ὑγείαν καί εὐτυχίαν εἰς ἔτη μακρά καί εὐλογημένα.