Ἱερώτατοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Ἐντιμότατε κ. Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Ἐλλογιμώτατοι κυρίαι καί κύριοι, Καθηγηταί τῆς περιπύστου Ζαππείου Σχολῆς,
Ἐλλογιμώτατοι καί ἐκλεκταί τιμώμεναι λειτουργοί τῆς Παιδείας,
Θυγατέρες καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἐκ τῶν περιωνύμων σχολῶν καί δεῖγμα ἀντιπροσωπευτικόν τῆς λαμπρᾶς ἐκπαιδευτικῆς παραδόσεως τῆς Πόλεως ἀποτελεῖ καί τό Ζάππειον Παρθεναγωγεῖον. Τό ἐν λόγῳ σχολεῖον, στεγαζόμενον εἰς τό γνωστόν κομψόν καί ἐπιβλητικόν διδακτήριον, ἀνακαλεῖ εἰς τήν μνήμην μας τό φαινόμενον τῆς εὐποι´ϊας καί φιλογενείας καί τῆς ἀγάπης διά τήν πρόοδον, καί δή τῆς Ἠπειρωτικῆς.
Πόσα δέν ὀφείλομεν εἰς τούς εὐεργέτας! Εἰς τά ἔργα καί τάς γενναίας προσφοράς των ὀφείλει τό Γένος τήν ἀναγέννησιν τῆς παιδείας, τήν ἱστορίαν τῆς ὁποίας δικαίως καί εὐστόχως ὀνομάζομεν ἱστορίαν τῶν Εὐεργετῶν.
Διά τούς Μεγάλους Εὐεργέτας, οἱ ὁποῖοι ἐθεράπευσαν, διαθέτοντες τόν καρπόν τῶν τιμίων ἔργων των, βασικάς ἀνάγκας τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί τοῦ Γένους εἰς καιρούς δυσχειμέρους, δύναται προσηκόντως νά ἐπαναληφθῇ τό γραφικόν: Ἐσκόρπισαν, ἔδωκαν τοῖς πένησιν· ἡ δικαιοσύνη αὐτῶν μένει εἰς τόν αἰῶνα. Αἰωνία ἡ μνήμη τῶν μεγάλων εὐεργετῶν Εὐαγγέλου καί Κωνσταντίνου Ζάππα, ὡς καί πάντων τῶν μεγάλων εὐεργετῶν τοῦ εὐσεβοῦς Γένους μας.
Ἀλλ᾽ ὁ κόπος καί ἡ προσφορά τῶν εὐεργετῶν, ἐάν κρίνωμεν ἐκ τῶν ἀποτελεσμάτων, ἐδικαιώθη. Τίτλος τιμῆς καί δικαίας καυχήσεως ὑπῆρξε, κατά τά 130 καί πλέον ἔτη τῆς λειτουργίας του, ὁ τίτλος σπουδῶν τοῦ Ζαππείου Παρθεναγωγείου. Αἱ ἐν αὐτῷ μαθητεύσασαι παρά τούς πόδας σοφῶν διδασκαλισσῶν καί παιδαγωγῶν, μεθ᾽ ὑπερηφανείας ὁμιλοῦν περί τῆς ἀναθρεψάσης αὐτάς Σχολῆς καί μετά σεβασμοῦ, διά νά μή εἴπωμεν μετ᾽ εὐλαβείας, ἀναφέρουν τά ὀνόματα τῶν ἀξίων διδασκάλων των, ζώντων τε καί τεθνεώτων.
Μερίδιον εἰς τήν ἀγάπην καί τόν σεβασμόν ὅλων μας ἔχετε καί σεῖς, ἀγαπηταί Κυρίαι, ἐκπαιδευτικοί-ἀπόφοιτοι τῶν Παρθεναγωγείων Ζαππείου καί Κεντρικοῦ, ἄρτι ἀφυπηρετήσασαι. Ἠσκήσατε λίαν εὐσυνειδήτως τό ὑψηλόν λειτούργημά σας, ἐξετελέσατε ὑπευθύνως, στοιχοῦσαι τῇ λαμπρᾷ ἐκπαιδευτικῇ παραδόσει τῆς Πόλεως, τό ἔργον τῆς διαπλάσεως καί τῆς συγκροτήσεως τῶν ψυχῶν καί τοῦ πνεύματος τῶν παίδων τῆς ἐνταῦθα Ὁμογενείας, καί ἐφέρατε εἰς αἴσιον πέρας τήν ἐξόχως λεπτήν καί ἱεράν καί ὑψηλήν ἀποστολήν σας.
Ὡς δᾶδες καί πυρσοί καί λύχνοι καιόμενοι καί φαίνοντες μετεδώσατε φῶς, τό ἀνέσπερον φῶς τοῦ εὐσεβοῦς Γένους μας καί τῆς Ὀρθοδοξίας, τό φῶς τῶν ἠθῶν καί ἐθίμων καί παραδόσεων τῆς Πόλεως, τῆς Ρωμηοσύνης μας, τῆς ἀεί ἐσταυρωμένης καί ἀεί ἀναστημένης, τῆς Ρωμηοσύνης τῶν θρύλων καί τῶν παραδόσεων· μετεδώσατε, ποτέ ἀπό τό χρέος μή κινοῦσαι, κατά τόν ποιητήν, πῦρ αἰσθημάτων καί ἰδανικῶν, μετεγγίσατε ἐκ τῆς καρδίας σας αἷμα καί μετεδώσατε τόν ἐνθουσιασμόν τῆς ψυχῆς σας εἰς τάς ψυχάς τῶν κατά πνεῦμα τέκνων σας, ἐχειραγωγήσατε τούς μαθητάς σας εἰς τήν Ὁδόν, τήν Ἀλήθειαν καί τήν Ζωήν.
Γνωρίζομεν τάς δυσκολίας τοῦ λειτουργήματός σας. Γνωρίζομεν ὅτι σοβαρά προβλήματα, προσωπικά καί οἰκογενειακά, πόνους σώματος καί ψυχῆς καί ἀνησυχίας καί ἀγωνίας ἀπερρίπτατε πρό τῆς εἰσόδου σας εἰς τήν αἴθουσαν τῆς διδασκαλίας, διαφυλάττουσαι κατ᾽ αὐτόν τόν τρόπον ἀνεπηρέαστον τήν σχέσιν σας μετά τῶν μαθητῶν σας. Μεγαλεῖον ψυχῆς!
Ἐξ ἀντιθέτου, ἐκύψατε φιλοστόργως καί συνεμερίσθητε τά προβλήματα τῶν μαθητῶν σας, τῶν παιδιῶν τῆς Ρωμηοσύνης, τά ὁποῖα ἀντιμετωπίσατε ὡσάν καί τά τῶν κατά σάρκα τέκνων σας, ἐκλαύσατε μετά κλαιόντων καί ἐχάρητε μετά χαιρόντων!
Τώρα, βεβαίως, θά παύσετε νά δημιουργῆτε νέους ἱερούς δεσμούς, πλήν ὅμως θά ἔχετε τήν εὐκαιρίαν νά διαπιστώνετε ἀνά πᾶσαν στιγμήν τό ἀκατάλυτον τῆς διαπροσωπικῆς σχέσεως διδασκόντων-διδασκομένων καί θά ἀπολαμβάνετε τόν σεβασμόν, τήν ἀγάπην, τήν τιμήν καί τήν εὐγνωμοσύνην τῶν μαθητῶν σας. Καί ὁ ἔσω κόσμος σας θά πλουτίζῃ καί ἡ ψυχή σας θά ἀνθίζῃ καί ἡ ἀντίχαρις θά εἶναι πολλαπλασία τῆς προσφορᾶς σας. Καί ἡ χαρά σας ἐκ τῆς ἐν παντί προόδου τῶν μαθητῶν σας, ἀπερίγραπτος.
Ἡ μητέρα σας Σχολή, τό ἱστορικόν καί κλεινόν Ζάππειον, σᾶς προπέμπει, σᾶς εὐχαριστεῖ, σᾶς εὐγνωμονεῖ, σᾶς τιμᾷ, ἀναγνωρίζοντας τήν προσφοράν σας καί τούς πολυχρονίους κόπους σας.
Συγχαίροντες ὁλοθύμως ἐπί τῇ αἰσίᾳ ὁλοκληρώσει τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ σας ἔργου, εὐχαριστοῦντες διά τάς ὑψίστας ὑπηρεσίας σας πρός τό Γένος καί τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν καί εὐχόμενοι εἰς πάσας ὑμᾶς ὑγιείαν σταθεράν καί μακροημέρευσιν, ἀπονέμομεν εἰς ὑμᾶς καί τούς μαθητάς σας ὁλόθυμον τήν ἡμετέραν Πατριαρχικήν εὐχήν καί εὐλογίαν. Προσεπευχόμεθα ἐν τῇ περαιτέρω ζωῇ σας ὅσα ἁγνά, ὅσα εὔφημα, ὅσα ἀληθῆ, ὅσα δίκαια, τήν ἀρετήν καί τόν ἔπαινον, αἰσθήματα καί ἀξίας μέ τάς ὁποίας σᾶς στεφανώνομεν καί σᾶς τιμῶμεν καί σᾶς εὐλογοῦμεν ἀπό μέσης πατρικῆς καρδίας.