Ἐντιμολογιώτατοι καί φίλτατοι Ἄρχοντες τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, ἠγαπημένα τέκνα καί ὑποστηρικταί τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου,
Αἴρει χαίρουσα τούς ὀφθαλμούς ἡ κοινή τροφός καί ἀεί δοκιμαζομένη Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία καί βλέπει σκιρτοβατοῦσα καί αὖθις συνηγμένα ἐπί τό αὐτό ὑπό τάς στοργικάς πτέρυγάς της ὅλους σας, τά ἠγαπημένα καί λίαν ποθητά τέκνα, τούς πολυτίμους ὑποστηρικτάς τῶν δικαίων καί ποικιλοτρόπως δυναμικῶς συνδράμοντας εἰς τάς ἑκάστοτε παρουσιαζομένας χρείας καί ἀνάγκας της.
Διό, Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες, ὡς Προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας αὐτῆς ὑψοῦμεν χεῖρας εὐλογητικάς καί προσφωνητικῶς δεχόμεθα πάντας καί αὖθις εἰς τάς αὐλάς ταύτας τάς πεποθημένας, οὐ μήν ἀλλά καί διαρκῶς μαρτυρικάς, διά τοῦ «καλῶς ἤλθετε» καί ἐφέτος κοντά μας, ὡς χελιδόνες ἐλπιδοφόροι πού μηνύουν τό ἔαρ τῆς στηρικτικῆς ἀγάπης καί συμπαραστάσεως, ὡς φορεῖς τῶν προσωπικῶν σεβαστικῶν αἰσθημάτων σας, ἀλλά καί τῶν ἁπανταχοῦ ὁμογενῶν καί παντός Ὀρθοδόξου ἔναντι τῆς Μητρός Ἐκκλησίας.
Σᾶς εὐχαριστοῦμεν καί σᾶς εὐγνωμονοῦμεν συγχρόνως.
Αἰσθανόμεθα δέ τήν ἀνάγκην νά ἐκφράσωμεν καί ὡρισμένας ἐπικαίρους σκέψεις, ἀφορμώμενοι ἰδίᾳ ἀπό τοῦ πληθωρικοῦ νοήματος τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς τῆς Σαμαρείτιδος, ἀφοῦ κατέστη πλέον ἔθιμον ἡ κατά τήν ἡμέραν ταύτην σύναξις ἐπί τό αὐτό πάντων τῶν μελῶν τῆς εὐλογημένης Ἀδελφότητος τῶν ὀφφικιάλων «Παναγία ἡ Παμμακάριστος».
Ἰδιαιτάτην ἐντύπωσιν μᾶς ἐνεποίησεν ἡ ἐν μιᾷ μικρᾷ φράσει παρατήρησις τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ὅτι ὁ ἀπό Γαλιλαίας εἰς Ἰουδαίαν ἐρχόμενος Κύριος ἐν μέσῃ ἡμέρᾳ «κεκοπιακώς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπί τῇ πηγῇ». Ὁπόσον πλοῦτον θησαυρισμοῦ ἐγκρύπτει ἡ ὀλιγόλεξος αὐτή φράσις! καί ὁπόσην δύναμιν παρηγορίας λαμβάνομεν ὅλοι ἐκ τῆς προσεκτικῆς μελέτης της!
Ἀδελφοί καί τέκνα, ὅλοι ὁδεύομεν ἐν τῇ ὁδῷ τοῦ βίου τούτου, πορευόμενοι ἐν μέσῳ ποικίλων ὅσων γνωστῶν ἤ ὑποκρυπτομένων κινδύνων, ὡς ἀδοκήτων πειρασμῶν, βαρυτάτων θλίψεων, ἀπροβλέπτων ἀπογοητεύσεων, καταβλητικῶν ἀποτυχιῶν, αἰφνιδίων ἀσθενειῶν, οἰκονομικῶν δυσπραγιῶν, οἰκογενειακῶν περιπετειῶν, συναισθηματικῶν ταλαντεύσεων, ἀπροόπτων πικριῶν, συντριπτικῶν καταφρονήσεων, καυστικῶν σχολίων… ὅλων τούτων καί πλήθους ἑτέρων παρομοίων πυρίνων νεφῶν τῆς διαρκείας τῆς διαβάσεως τῆς ζωῆς μας. Κεκοπιακότες καί ἀπεγνωσμένοι ἀναζητοῦμεν πηγήν Ἰακώβ, διά νά δροσισθῶμεν, διά νά ἀναπαυθῶμεν ἐπ᾽ ὀλίγον, διά νά μελετήσωμεν τά ὅσα συνέβησαν καί διά νά ἀνασυγκροτήσωμεν καί αὖθις ἐν πολλῇ ἐλπίδι τάς καταβεβλημένας δυνάμεις πρός συνέχισιν τοῦ σκοποῦ μας νά φθάσωμεν εἰς τήν προσωπικήν Ἰουδαίαν. Καί ἐάν ὁ διπλοῦς τήν φύσιν καί ὄχι τήν θεότητα Θεάνθρωπος καί Σωτήρ μας Κύριος Ἰησοῦς σωματικῶς ᾐσθάνθη τήν κόπωσιν καί εἶχε χρείαν τοῦ φρέατος τοῦ Πατριάρχου Ἰακώβ μέ τό ὕδωρ τό δροσιστικόν μέν πλήν ἐξαντλούμενον, ἡμεῖς ἀκόμη περισσότερον ἔχομεν πηγήν ζῶντος ὕδατος, δηλαδή ἐν οὐδεμιᾷ περιπτώσει ἐκλίποντος διά νά ἀναψυχθῶμεν, ὄχι ἐν μιᾷ μικρᾷ ὁδοιπορίᾳ ἀλλ᾽ ἐν τῷ βίῳ παντί. Καί ἡ πηγή αὐτή εἶναι Αὐτός Οὗτος ὁ Κύριος, Ὅστις διά τῆς Ἐκκλησίας Του μᾶς παρέχει τήν δυνατότητα νά ὑπερβαίνωμεν πάσας τάς σκολιάς πορείας τῆς ζωῆς καί νά εὑρίσκωμεν ὄχι μόνον ψυχολογικήν ἀνακούφισιν, πρᾶγμα ἄλλωστε τό ὁποῖον καί διά μιᾶς συνεντεύξεως μέ εἰδικευμένον πρόσωπον δυνάμεθα νά ἔχωμεν, ἀλλά μᾶς ἐξασφαλίζει τήν αἰωνίαν ἐκδίψησιν ἐκ τῶν παραδεισίων ποταμῶν τῆς Ἀποκαλύψεως, ἤδη ἐντεῦθεν χορηγοῦντος τά μελλοντικά βεβαιωτήρια διά τῆς εἰρηνεύσεως τῶν ψυχῶν ἐκ τῶν βιοτικῶν ταραχῶν καί δαιμονικῶν ἐπιφορῶν μέσῳ τῆς συνεποῦς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς μας, ὡς Οὗτος μᾶς ἐβεβαίωσεν εἰπών «Ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω».
Ἀδελφοί ἠγαπημένοι καί τέκνα φιλόστοργα τῆς Μητρός Ἐκκλησίας. Κατά τό πρό αἰώνων ἀνεξήγητον σχέδιον τῆς σωτηρίας ἑνός ἑκάστου ἡμῶν ἠλεήθημεν ὅλοι νά συσσωματωθῶμεν εἰς τό μυστικόν Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἰδιαιτέρως δ᾽ ἡμεῖς πάντες ἠξιώθημεν καί νά ἔχωμεν ἀναλάβει καί ὡρισμένας ἐπιτελικάς καί ἐπικουρικάς διακονίας, διά τῶν ὁποίων συμμετέχομεν εἰς τό οἰκουμενικόν ἔργον τοῦ Πατριαρχείου. Καί μόνον ἡ ἀναφορά τοῦ ἐπιθετικοῦ προσδιορισμοῦ ὡς «Μεγάλης» τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἐκκλησίας, αὐτομάτως καί συνειρμικῶς παρέχει τήν ἐντύπωσιν εἰς τούς ἐρχομένους εἰς κοινωνίαν μεθ᾽ ἡμῶν, ὅτι εἴμεθα κάτι τό διάφορον ἀπό τοῦ πολλοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Βεβαίως, ἄλλο τό δέον καί ἕτερον τό ἀντικειμενικόν. Ὅμως ἐκ τοῦ δέοντος πρέπει νά καταβάλωμεν φιλοτίμους προσπαθείας νά ἐρχώμεθα εἰς τό ἀντικειμενικόν, ὅπερ ἐν προκειμένῳ εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ἁγία ζωή, ἡ συμφώνως τῷ Εὐαγγελίῳ τοῦ Κυρίου συμμόρφωσις τοῦ ἤθους τοῦ καθενός μας, ἥτις ἐπιτυγχανομένη γίνεται αὐτομάτως καί ἱεραποστολικόν κάλεσμα εἰς σωτηρίαν ἐν Κυρίῳ καί πολλῶν ἑτέρων διψώντων τόν Θεόν συνανθρώπων μας, οἱ ὁποῖοι βλέπουν τήν ἰδικήν μας προσωπικήν ἀλλαγήν καί τήν συμμόρφωσιν τοῦ ἤθους πρός τό δόγμα τῆς πίστεώς μας.
Πολλάκις ἰσχυριζόμεθα ὅτι δέν κατανοοῦμεν τά μυστήρια τῆς πίστεως, οὔτε, σᾶς διαβεβαιοῦμεν, θά κατορθώσωμεν ποτέ τοῦτο, καθ᾽ ὅσον ἡ πίστις εἶναι ἔλεγχος πραγμάτων οὐ βλεπομένων, ἀγαπητική δηλαδή περισσότερον σχέσις καί ἀποτέλεσμα βιωματικόν παρά λογικῶς κατανοούμενον. Διό καί ὁ Κύριος ὡμίλει μέν ἁπλῶς πρός τούς ἀκροατάς τῶν κηρυγμάτων Του, ὄχι ὅμως καί ἐκχυδαϊστικῶς, ὡς φαίνεται ἐκ τῆς συνομιλίας μετά τῆς σημερινῆς Σαμαρείτιδος. Οὕτως, εἰς μίαν γυναῖκα, ἔχουσαν τήν γενικήν κοινωνικήν περιφρόνησιν καί κατακραυγήν, ἀποκαλύπτει τό μυστήριον τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ διά τῆς φράσεως «Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν, ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν». Ἡμεῖς πάντες, δόξα τῷ Θεῷ, εὐμοιροῦμεν λιπαρᾶς καί οὐχί τῆς τυχούσης μορφώσεως ἕκαστος, ἔχοντες ὡς ἐκ τούτου τά ἐχέγγυα καί τάς προϋποθέσεις μιᾶς βαθυτέρας κατανοήσεως τῶν βαθέων τῆς διδασκαλίας τοῦ Πνεύματος. Χρειαζόμεθα ὅμως τήν ἁπλότητα τῶν καρδιῶν, ὡς εἶχεν αὐτήν ἡ Σαμαρεῖτις γυνή, καί τήν ἀποβολήν τῶν ἀμφιβόλων λογισμῶν, οἱ ὁποῖοι πολλάκις ὡς ἀνεμοφθόρος λύμη κατακαίει πᾶσαν ὄρεξιν καί ἀφανίζει ὁλοκληρωτικῶς πᾶσαν προσπάθειαν νά ἐγκύψωμεν εἰς τά τῆς πατρῴας Πίστεως, εἰς αὐτό τό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, ἐκ τοῦ ὕδατος τοῦ ὁποίου ἐάν πίωμεν, οὐ μή διψήσωμεν εἰς τόν αἰῶνα, ἀφοῦ θά ἔχωμεν ἐκ τῆς προσωπικῆς ἐμπειρίας τό ἀδαπάνητον ἀγαθόν τῆς θεογνωσίας.
Ἀδελφοί καί τέκνα, Ἐντιμολογιώτατοι καί προσφιλέστατοι Ἄρχοντες,
Καί ἡ καθ᾽ ἡμᾶς Μήτηρ Ἐκκλησία, ὡς μετέχουσα καί τοῦ ἀνθρωπίνου στοιχείου, αἰσθάνεται κατ᾽ ἐπανάληψιν εἰς τήν ἐπίγειον πορείαν της κόπωσιν οὐ τήν τυχοῦσαν, κυρίως ἐκ τῆς συσσωρεύσεως τῶν ἀνεπιλύτων προβλημάτων, ἅτινα ἐνίοτε ἐπιπίπτουν ἐπί τάς ψυχάς μας μετά τοσαύτης δαιμονικῆς σφοδρότητος ὡς ἐάν ἦσαν συντριπτικοί ὀγκόλιθοι καί ἀφανίζουν πᾶσαν εὐέλπιστον πρόβλεψιν διά τό αὔριον. Ὡς ἐκ τούτου χρειαζόμεθα ἐπιτακτικῶς καί θά χρειαζώμεθα καί ἐν τῷ μέλλοντι τῆς τοιαύτης ὁδοιπορίας τό φρέαρ τῆς Συχάρ. Ἔχομεν, βεβαίως, θυσιαστήριον ἐξ οὗ οὐ δύνανται φαγεῖν οἱ ἔξω τῆς Ἐκκλησίας καί πιστεύομεν ἀπολύτως εἰς τά θαύματα. Ὅμως, ὡς σάρκα φοροῦντες καί τόν κόσμον οἰκοῦντες, δεόμεθα καί τῶν ὑμετέρων φρεάτων τῆς πολυτρόπου ἀγάπης, τῆς στοργῆς, τῆς μερίμνης, τῆς συμπαραστάσεως, τῆς συμβουλῆς, τῆς χορηγίας, τοῦ καλοῦ λόγου. Δέν ἔχομεν αἰτίαν νά παραπονούμεθα, ὅτι δέν ἐπιδεικνύετε πάντα ταῦτα. Ἀντιθέτως μάλιστα! Αἰσθανόμενοι τό ἀνεξόφλητον πρός ὑμᾶς χρέος, προσωπικῶς ἡ ἡμετέρα Μετριότης, καί ἡ Ἐκκλησία γενικώτερον, εὐγνωμονοῦμεν ἐκ ψυχῆς καί εὐχαριστοῦμεν εἰλικρινῶς καί εὐχόμεθα διαπύρως. Ἀλλά καί ἀφίεμεν φωνήν αἰτητικήν ἰσχυράν:
Τέκνα καί ἀδελφοί συνοδοιπόροι καί συγκεκοπιακότες, διαβάντες βοηθεῖτε ἡμῖν! Ἐμείναμεν ὀλίγοι μέ πληθύν προβλημάτων καί ἐλάττωσιν προσώπων. Βεβαίως οὐκ ἐν τῷ πολλῷ τό εὖ, ἀλλά καί τό ἀναγκαῖον πολύ καί τό εὖ καί εὐπρόσδεκτον καί εὐκταῖον.
Ἡμεῖς λαμβάνοντες μυστικῶς δύναμιν ἐκ τῆς ἀθανάτου πηγῆς τοῦ Ποτηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, αἰσθανόμεθα ὡς ὁ μυθικός Ἀνταῖος καί πολλήν παρηγορίαν καί ἐκ ταύτης τῆς καθιερωμένης πολυσημάντου ἐτησίας ἐπισκέψεως ὅλων σας. Δέν θά παύσωμεν, λοιπόν, νά εὐχώμεθα εἰς τόν πανάγαθον Κύριον, νά αἴρῃ ἀνακουφιστικῶς ἀπό σᾶς τόν κόπον καί νά ἀναπαύῃ τάς ἐκλυομένας ψυχάς σας ἐκ τῆς ἰδιαιτέρας ὁδοιπορητικῆς ἐξαντλήσεως. Μαθόντες νά ἀρκούμεθα καί ἐν τῷ ὀλίγῳ, ἀλλά καί ἐν τῷ πολλῷ νά πολιτευώμεθα ἀναλόγως, δοξάζομεν τόν Κύριον καί τήν Παμμακάριστον καί Παναγίαν Μητέρα Του, ἡ ὁποία δεχομένη εἰς τήν ἡπλωμένην ὡς κάλαθον δεητικῶς χεῖρα της τάς αἰτήσεις σας παρακαλοῦμεν νά προσάγῃ ταύτας ὑπό τήν ἀεί εὐλογοῦσαν δεξιάν τοῦ Θεανθρώπου καί Φιλανθρώπου Σωτῆρος, Οὗ ἡ χάρις, ἡ εὐλογία καί τό ἔλεος εἴησαν πάντοτε μαζί σας.
Καλῶς ἤλθετε, τέκνα φωτόμορφα καί συγκυρηναῖοι τῆς Ἐκκλησίας!
Χριστός ἀνέστη!