«Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι, εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾽ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται, κἀγώ τῷ κόσμῳ» (Γαλ. 6, 14).

Ἱερώτατε καί φίλτατε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ Μητροπολῖτα Βελγίου κ. Παντελεῆμον, Ἐξοχώτατοι,
Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Μέ συγκίνησιν καί χαράν εὑρισκόμεθα καί πάλιν εἰς τόν Καθεδρικόν σας Ναόν τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν, διά νά ἑνώσωμεν τήν προσευχήν μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί νά συγχρονίσωμεν τάς καρδίας μας εἰς τόν παλμόν τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος τόσην ἀγάπην ἔχει διά τούς ἀνθρώπους, ὥστε «ἔτι ἡμῶν ἁμαρτωλῶν ὄντων, ὑπέρ ἡμῶν ἀπέθανεν» ἐπάνω εἰς τό ξύλον τοῦ Σταυροῦ.

Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τήν ὁποίαν Ὕψωσιν ὅλη ἡ Ἐκκλησία θά ἑορτάσῃ μετά δύο μόλις ἡμέρας, εἰς τάς δέκα τέσσαρας τοῦ μηνός. Θά ὑψωθῇ καί πάλιν ὁ ζωοποιός Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν μας διά νά ψηλαφήσωμεν καί νά ἐποπτεύσωμεν αὐτήν τήν φανερωμένην διά τῆς σταυρικῆς θυσίας μεγάλην ἀγάπην καί φιλανθρωπίαν τοῦ Θεοῦ καί διά νά λάβωμεν δύναμιν καί ἐνίσχυσιν ψυχικήν, νά συνεχίσωμεν τήν πνευματικήν μας πορείαν -τόν ἀγῶνα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Ἀλλά καί διά νά λάβωμεν παρηγορίαν εἰς τάς καθημερινάς θλίψεις καί τά λυπηρά τοῦ βίου, καί μυστικήν χαράν εἰς τά βάθη τῶν καρδιῶν μας, ἀναλογιζόμενοι ὅτι ὁ Σταυρωθείς Χριστός, διά τοῦ Σταυροῦ Του, ἔπληξε θανασίμως τήν καρδίαν τοῦ θανάτου καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν μετά τρεῖς ἡμέρας, χαριζόμενος ζωήν καί ἀνάστασιν καί σωτηρίαν εἰς ὅλους ἡμᾶς τούς πιστούς.

Ὁ Σταυρός, δηλαδή ἡ θυσία, ἔγινε τό ὄργανον διά τοῦ ὁποίου μᾶς ἠνοίχθη ὁ κεκλεισμένος Παράδεισος. Αὐτό εἶναι σημαντικόν διά τήν ζωήν μας πρότυπον, διότι μᾶς βεβαιώνει ὅτι καί εἰς τήν προσωπικήν μας ζωήν ἐκεῖνο τό ὁποῖον θεωροῦμε θυσίαν, ἀποτελεῖ εἰς τάς πλείστας τῶν περιπτώσεων τήν λυτρωτικήν μας πρᾶξιν, διά τῆς ὁποίας εἰσερχόμεθα εἰς τήν κατάστασιν τῆς χαρᾶς, καί μάλιστα τῆς κατά Θεόν χαρᾶς, τῆς ἀναφαιρέτου καί ὀντολογικῆς, ἡ ὁποία διαφέρει πολύ ἀπό τάς προσωρινάς ἀπολαύσεις, εἰς τάς ὁποίας πολλάκις ἀναζητοῦμεν ἀνεπιτυχῶς τήν χαράν.

Ὅσας φοράς ὁ Χριστός ὡμίλησε διά τόν Σταυρόν Του, τόν ἐταύτιζε μέ τήν δόξαν Του. Ὁ πανένδοξος Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἐκένωσεν ἑαυτόν -ἄδειασε δηλαδή τόν ἑαυτόν Του- ἀπό τό μεγαλεῖον καί τήν δόξαν τῆς θεότητος μέ τήν Σάρκωσίν Του καί τήν ταπεινήν πορείαν τῶν 33 ἐτῶν τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς Του, ἡ ὁποία κατέληξεν εἰς τόν Γολγοθᾶν καί τό «Τετέλεσται!», ἐθεώρει καί ἐδήλωσεν ὡς δόξαν Του τόν κατά τήν ἀνθρωπίνην πεπλανημένην ἐντύπωσιν ἔσχατον ἐξευτελισμόν τοῦ Σταυροῦ καί τοῦ θανάτου μεταξύ δύο κακούργων.
Δόξα τοῦ Χριστοῦ ὁ Σταυρός! Τό «σκάνδαλον» τῶν Ἰουδαίων -ἡ «μωρία» τῶν εἰδωλολατρῶν τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Αὐτή ἡ πρωτάκουστος ἐξίσωσις τῆς δόξης μέ τό «σκάνδαλον» καί τήν «μωρίαν» τοῦ Σταυροῦ ἔγινε βίωμα ὅλων τῶν Ἁγίων καί ὅλων τῶν ἀληθινῶν Χριστιανῶν. Διότι διά τόν Χριστόν καί διά τούς χριστιανούς ἡ δόξα τοῦ Σταυροῦ δέν ταυτίζεται μέ τήν σταύρωσιν καθ᾽ ἑαυτήν, ἀλλά μέ τήν ἀπόλυτον ἀγάπην, ἡ ὁποία ἔκαμε δυνατήν τήν ἀπόλυτον θυσίαν. Ὅσοι βλέπουν πέραν τῶν ἐξωτερικῶν φαινομένων τοῦ κατ᾽ ἄνθρωπον ἐξευτελισμοῦ τοῦ ἐσταυρωμένου, θαυμάζουν τό ὑπέροχον καί ἀσύλληπτον μεγαλεῖον τῆς ἐμπεριεχομένης εἰς τήν θυσίαν Του ἀπεράντου καί ἀσυλλήπτου ἀγάπης Αὐτοῦ.

Αὐτό εἶναι τό νόημα τοῦ Σταυροῦ καί αὐτό ἔγινε βίωμα καί τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καί ὅλων τῶν Ἁγίων. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἐνῷ εἶχε πάμπολλα χαρίσματα διά νά καυχηθῇ κατ᾽ ἄνθρωπον: σοφίαν, σύνεσιν, ἐργατικότητα, χάρισμα λόγου, δύναμιν κηρύγματος, χάριν θαυματουργίας, θυσιαστικήν διάθεσιν χάριν τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου, θερμήν ἀγάπην χάριν τῶν τέκνων τῆς Ἐκκλησίας κ.ο.κ., ἐν τούτοις τίποτε ἀπό αὐτά δέν θεωρεῖ ἄξιον καυχήσεως. Οὔτε κἄν τάς ὑψηλάς πνευματικάς του ἐμπειρίας καί τήν ἁρπαγήν μέχρι τρίτου οὐρανοῦ, καί τά θαυμάσια τά ὁποῖα εἶδεν ἐκεῖ καί τά «ἄρρητα ρήματα» τά ὁποῖα ἠξιώθη νά ἀκούσῃ. Δι᾽ ἕν καί μόνον πρᾶγμα καυχᾶται. Δι᾽ ἕν καί μόνον πρᾶγμα σεμνύνεται: Διά τόν Σταυρόν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δηλαδή διά τήν μέχρις αὐτοθυσίας ἀπέραντον ἀγάπην Αὐτοῦ πρός ἡμᾶς! Αὐτός ὁ Χριστός, αὐτή ἡ ἐσταυρωμένη ἀγάπη, εἶναι τό καύχημα καί ἡ δόξα καί τό σεμνολόγημα τοῦ Παύλου.

Ἀλλά σήμερον μᾶς συνήγαγε καί ἄλλος λόγος. Ὁ Μητροπολίτης σας, ὁ Κυρηναῖος τῆς ἀγάπης γιά ὅλα τά παιδιά τῆς ἐν Βελγίῳ, Λουξεμβούργῳ καί Κάτω Χώραις Ἐκκλησίας, ὁ ἀγαπητός ἀδελφός καί συλλειτουργός κύριος Παντελεήμων, συμπληρώνει μισόν αἰῶνα ἐκκλησιαστικῆς διακονίας. Εὐόρκου, εὐσυνειδήτου, τιμίας καί θυσιαστικῆς ἐκκλησιαστικῆς διακονίας. Πενήντα χρόνια φέρει τό ἅγιον ράσον τοῦ Ὀρθοδόξου Κληρικοῦ -τοῦ Κληρικοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου- τῆς Ἐσταυρωμένης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Πιστός οἰκονόμος τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ· ἀκαταπόνητος ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου· ἀφωσιωμένος Ἱεράρχης τοῦ Θρόνου· φιλόστοργος ποιμήν πάντων τῶν τέκνων, τά ὁποῖα τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία. Σεμνός, χαμηλῶν τόνων, κρύπτει τόν ἑαυτόν του ἀπό τόν θόρυβον τῶν ἀνθρωπίνων μεγαλείων καί τῆς ματαίας κοσμικῆς δόξης. Τόν ἐνδιαφέρει τί ζητεῖ ὁ Χριστός ἀπό αὐτόν, τί προσδοκᾷ ἡ Ἐκκλησία, τί ἀναμένουν οἱ πιστοί του, τί ἀνάγκην ἔχουν οἱ συνεργάται του καί τό ποίμνιόν του. Συνεργάσιμος ἐν ταπεινώσει καί ἀγάπῃ μετά τῶν Θεοφιλεστάτων Βοηθῶν του Ἐπισκόπων, ὁμόψυχος καί ὁμοκάρδιος. Ἐπέτυχεν ὡς διάκονος. Ἐπέτυχεν ὡς πρεσβύτερος. Ἐπέτυχεν ὡς Ἐπίσκοπος. Ἐπέτυχεν ὡς ὑφιστάμενος. Διαπρέπει ὡς προϊστάμενος. Κοσμεῖ τήν Ἱεραρχίαν. Παρά ταῦτα, καύχημά του, ὅπως ὁ Παῦλος, θεωρεῖ μόνον τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ. Χριστόν Ἐσταυρωμένον κηρύττει καί γύρω ἀπό τά αἱμόφυρτα ἄχραντα πόδια τοῦ Κυρίου συγκαλεῖ καί συνάζει τά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας διά νά ἀρυσθοῦν νάματα ζωῆς ἐρυθρά, πηγάζοντα ἀπό τήν λογχευμένην πλευράν καί τά ἡλότρυτα χέρια καί πόδια τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς ζωῆς.

Πάντοτε παρακολουθοῦμεν μέ πολύ ἐνδιαφέρον τά βήματα καί διαβήματά του ὄχι μόνον κατά καθῆκον ἱεραρχικόν, ἀλλά καί ἀδελφικόν, ἀναλογιζόμενοι ὅτι εἴχομεν τήν χαράν νά τόν γνωρίσωμεν ἐκ τῆς πρώτης νεότητός του ὡς ὁμογάλακτον συμφοιτητήν τῆς Ἱερᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης.

Σεμνυνόμεθα διά τό πρόσωπόν σας, Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Βελγίου, καί ὡς Πατριάρχης, ἀλλά καί ὡς ἀδελφός καί φίλος ἐν Κυρίῳ. Καί τιμῶμεν σήμερον κατ᾿ ἀξίαν τό χρυσοῦν ἰωβηλαῖον τῆς ἱερωσύνης σας. Νά ζήσετε ἔτη πολλά, ὑγιεινά καί πάντοτε καρποφόρα. Νά ἀξιωθῆτε νά ἄρετε μέχρι τέλους τόν Σταυρόν τοῦ Κυρίου μας καί νά ὁδηγήσετε ἐνώπιόν Του τά πνευματικά σας τέκνα, καί νά χαρῆτε μαζί των τό φῶς καί τήν χαράν τῆς Ἀναστάσεως ἐν τῇ Βασιλείᾳ Του, εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων!

Καί σεῖς, ἀγαπητοί ἀδελφοί Ἐπίσκοποι Εὐμενείας καί Σινώπης καί ὅλος ὁ ἱερός κλῆρος τῆς Μητροπόλεως καί ὁ εὐσεβής λαός, συνεχίσατε νά τιμᾶτε τόν Ποιμενάρχην σας μέ τήν ἰδίαν ἀγάπην, τόν ἴδιον σεβασμόν, τήν αὐτήν ἐμπιστοσύνην. Νά εἶσθε συνδεδεμένοι μαζί του ὡς αἱ χορδαί μέ τήν κιθάραν, διά νά ἐνθυμηθῶμεν τήν ὡραίαν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου. Καί ἐκ τῆς ἀγάπης καί συνεργασίας σας νά πλημμυρίζῃ τό Βέλγιον, ἡ Δυτική Εὐρώπη, ὅλη ἡ Ἐκκλησία, ἀπό τήν εἰρηνικήν ἁγιοπνευματικήν μελωδίαν τοῦ γνησίου ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καί τῆς συνεποῦς εὐαγγελικῆς ζωῆς καί μαρτυρίας.
Μετά μεγάλης στοργῆς καί ἀγάπης ἐπιδαψιλεύομεν εἰς ὅλους σας τάς πατρικάς μας εὐχάς καί τήν Πατριαρχικήν εὐλογίαν μας.

Ἡ χάρις καί τό πλούσιον ἔλεος τοῦ Θεοῦ εἴησαν μετά πάντων ὑμῶν. Ἀμήν.