Σεπτῇ εὐλογίᾳ τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, καί ὑπό τήν αἰγίδα Αὐτοῦ, ἐπραγματοποιήθη ἐν τῇ Πόλει μεταξύ 13ης καί 18ης Σεπτεμβρίου 2007 Διεθνές Ἐπιστημονικόν Συμπόσιον ἐπί τοῦ θέματος «Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως», ἐπί τῇ 1600ῇ ἐπετείῳ ἀπό τῆς κοιμήσεως αὐτοῦ (407/2007).

Εἰς τό Διεθνές Συμπόσιον ἐξεπροσωπήθησαν αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων, Ρωσσίας, Σερβίας, Ρουμανίας, Γεωργίας, Κύπρου, Ἑλλάδος, Πολωνίας, Ἀλβανίας, Τσεχίας καί Σλοβακίας, Φιλλανδίας καί Ἐσθονίας, ὡς ἐπίσης καί αἱ Θεολογικαί Σχολαί ἤ Ἰνστιτοῦτα Ἀθηνῶν, Θεσσαλονίκης, Ἁγίας Πετρουπόλεως, Τιμίου Σταυροῦ Βοστώνης, Ἁγίου Σεργίου Παρισίων, Σαμπεζύ Ἑλβετίας, Μονάχου Γερμανίας, Βουκουρεστίου, Σιμπίου καί Ἰασίου Ρουμανίας, Ἁγίου Κλήμεντος Σόφιας καί Joensuu Φιλλανδίας. Ἐπίσης καί ἐπίσημος ἀντιπροσωπεία ἐκ τοῦ Ἁγίου Ὂρους.

Εἰς τό Ἐπιστημονικόν Συμπόσιον προσεκλήθησαν καί συμμετέσχον περί τούς ὀγδοήκοντα διαπρεπεῖς ἐρευνηταί τοῦ βίου, τοῦ θεολογικοῦ ἔργου καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς διακονίας τοῦ μεγάλου Πατρός καί Οἰκουμενικοῦ Διδασκάλου τῆς Ἐκκλησίας, ὄχι μόνον ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων, ἀλλά καί τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖοι ἀνέδειξαν δι’ ἐμπεριστατωμένων εἰδικῶν εἰσηγήσεων ἤ παρεμβάσεων τήν ἀνεκτίμητον προσφοράν καί τήν διαχρονικήν ἀξίαν τοῦ ἀποστολικοῦ ὑποδείγματος καί τῆς θεολογικῆς μαρτυρίας τοῦ τιμωμένου Ἱεροῦ Πατρός ὄχι μόνον διά τόν Οἰκουμενικόν Θρόνον ἤ τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἀλλά καί δι’ ὅλας τάς ἀνά τήν οἰκουμένην Χριστιανικάς Ἐκκλησίας.

Ἡ Α.Θ.Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, ἐκήρυξε τήν ἔναρξιν τῶν ἐργασιῶν τοῦ Ἐπιστημονικοῦ Συμποσίου κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ τοῦ Φαναρίου δι’ἐμπνευσμένης πανηγυρικῆς Ὁμιλίας διά τήν ἰδιάζουσαν σημασίαν τῶν ἐπετειακῶν ἐκδηλώσεων:
«Θεωροῦμεν μεγίστην τιμήν καί εὐλογίαν ὅτι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὑπῆρξε προκάτοχος ἡμῶν εἰς τήν ἕδραν τοῦ Οἰκουμενικοῦ τούτου Θρόνου, τήν Νέαν Ρώμην… καί ἑπομένως ἡμεῖς εἴμεθα διάδοχος τοῦ μακαρίου τούτου Ἀρχιερέως εἰς τήν διακυβέρνησιν τῆς Ἐκκλησίας ταύτης καί ἐν ταὐτῷ καί εἰς τήν διακονίαν τῆς κατά πᾶσαν τήν Οἰκουμένην Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐν κενωτικῇ προσφορᾷ… Καί τοῦτο ἀποτελεῖ βεβαίωσιν σταθερότητος τοῦ Θρόνου τούτου, παράγοντα εὐλογίας δι᾿ ὅλους καί πρότυπον δι᾿ ἡμᾶς… Ἀληθῶς, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος εἶχεν ἅπαντα τά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τοῦ διαπρυσίου Προφήτου, τοῦ εὐλογημένου Ἀσκητοῦ, τοῦ θεοκήρυκος Ἀποστόλου, τοῦ θεοπνεύστου Πατρός, τοῦ κεχαριτωμένου Μάρτυρος… Ὡς ὀφθαλμός πάσης τῆς οἰκουμένης ἐνδιεφέρετο διά πάντας τούς ἀνθρώπους, ὥστε ἐλθεῖν αὐτούς “εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας” (Α´ Τιμ. 2,4) καί διωργάνωσεν ἱεραποστολικάς δράσεις εἰς Γοτθίαν, Σκυθίαν, Κελτικήν, Περσίαν καί Φοινίκην. Ὄντως ὑπῆρξε μέγας καί ἀκοίμητος τῆς οἰκουμένης ὀφθαλμός. Ὁ μεγαλόπνοος οὗτος ἀνήρ ἐκοπίασε πολύ, ἵνα πάντες οἱ ἄνθρωποι οἱ κατοικοῦντες ἐπί πᾶν τό πρόσωπον τῆς γῆς γνωρίσουν τήν Ἀλήθειαν, τοὐτέστι τόν Χριστόν, καί ἀπολαύσουν τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος καί τῆς φιλανθρωπίας Αὐτοῦ».

Αἱ ἐργασίαι τοῦ Συμποσίου ἐγένοντο ἐν ὁλομελείᾳ ὑπό τήν προεδρίαν τοῦ Πανιερ. Μητροπολίτου Σασίμων κ. Γενναδίου. Οἱ μετέχοντες τοῦ Συμποσίου ἐκκλησιάσθησαν τήν Κυριακήν, 16ην Σεπτεμβρίου, ἑορτήν τῆς Ἁγίας Εὐφημίας, ἐν τῷ Π.Πατριαρχικῷ Ναῷ, ἔτυχον τῆς ἀβραμιαίας καί γενναιοδώρου φιλοξενίας τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί εἶχον τήν εὐκαιρίαν νά ἐπισκεφθοῦν τήν Ἁγίαν Σοφίαν, τήν Μονήν τῆς Χώρας, Μουσεῖα καί ἄλλους ἀρχαιολογικούς χώρους τῆς Πόλεως.

Αἱ εἰσηγήσεις ὑπεστηρίχθησαν διά τῆς εὐρυτάτης προβολῆς τοῦ προσώπου καί τοῦ ἔργου τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου ὄχι μόνον εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἀλλά καί εἰς τάς θεολογικάς καί ἐκκλησιαστικάς παραδόσεις τῆς Δύσεως καί τῶν Προχαλκηδονίων Ἀρχαίων Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν (Κοπτικῆς, Συριακῆς κ.λπ.), ὡς τοῦτο συνάγεται ἐκ τῆς χειρογράφου παραδόσεως καί τῆς σχετικῆς θεολογικῆς γραμματείας.

Ὑπό τό πνεῦμα τοῦτο, αἱ εἰς θεματικάς ἑνότητας κατανεμημέναι ἐπιστημονικαί εἰσηγήσεις καί αἱ ἐπ’αὐτῶν παρεμβάσεις τῶν μετεχόντων εἰς τό Συμπόσιον ἀνέδειξαν σημαντικάς πτυχάς τῆς ἐξόχου πνευματικῆς προσωπικότητος τοῦ Χρυσορρήμονος, τῆς μοναδικῆς συνθέσεως τοῦ λόγου τῆς Θεολογίας πρός τό μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ἀποστολικοῦ ὑποδείγματος τῆς ὅλης ἐκκλησιαστικῆς του διακονίας ἀπό τῶν σπηλαίων τῆς ἐρήμου τῆς Ἀντιοχείας, μέχρι τοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί μέχρι τῆς ἐν ἐξορίᾳ τελευτῆς αὐτοῦ.

Οὕτω, προεβλήθησαν διά τῶν εἰσηγήσεων καί συζητήσεων τά ἐκ Θεοῦ πλούσια πνευματικά χαρίσματα, ἡ εὐρυτάτη θύραθεν καί ἐκκλησιαστική παιδεία, ἡ ἁρμονική συζυγία τῆς ἀσκητικῆς πνευματικότητος καί τῆς λειτουργικῆς ἐμπειρίας, ἡ ἀλληλοπεριχώρησις τῆς ποιμαντικῆς διακονίας καί τῆς μαρτυρίας τῆς πίστεως πρός τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, ἡ οἰκουμενική καί διαχρονική ἀκτινοβολία τῆς προσωπικότητος αὐτοῦ εἰς τήν συνείδησιν, τήν θεολογίαν καί τήν τέχνην τῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν Ἀνατολήν καί τήν Δύσιν καί ἡ ὀφειλετική προστασία τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας εἰς τοπικήν καί οἰκουμενικήν προοπτικήν ἐν τῇ ἀληθείᾳ τῆς πίστεως καί ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης. Ὑπεγραμμίσθησαν ἐπίσης ἡ ἐξαιρετική διακονία τοῦ «Πρώτου» εἰς τήν κοινωνίαν τῶν κατά τόπους Ἐκκλησιῶν, ἡ ἄρρηκτος σχέσις τῆς Ἐκκλησιολογίας πρός τήν Τριαδολογίαν, τήν Χριστολογίαν καί τήν Πνευματολογίαν, καθώς καί ἡ ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ καί τῇ ὅλῃ μυστηριακῇ ἐμπειρίᾳ φανέρωσις τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ἑνότητος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Ἐτονίσθη ἀκόμη ἡ μεγάλη εὐθύνη τῶν Ποιμένων διά τήν συγκρότησιν καί σωτηρίαν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὡς καί διά τήν πιστήν τήρησιν τῆς κανονικῆς τάξεως καί τήν Συνοδικήν πρόληψιν ἤ θεραπείαν τῶν σοβαρῶν ἐκκλησιαστικῶν προβλημάτων, ἡ ἀνύστακτος μέριμνα διά τήν ἐπιστροφήν τῶν ἀπεσχισμένων εἰς τούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας διά τοῦ ἐν ἀγάπῃ μέν, ἀλλά πάντοτε ἐν τῇ ἀληθείᾳ τῆς πίστεως θεολογικοῦ διαλόγου καί ἡ διά τῆς φιλανθρωπίας πρός πάντας προέκτασις τῆς Ἁγίας Τραπέζης εἰς ὅλον τόν κόσμον.

Τάς ἐργασίας τοῦ Συμποσίου κατέκλεισεν ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, εἰπών ὅτι «ἡ ζωή τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου ἀποτελεῖ δι’ἡμᾶς στερεόν θεμέλιον τῆς ἐλπίδος ἡμῶν διά τήν μεταμόρφωσιν τῆς ζωῆς ἡμῶν εἰς ζωήν ἄφθαρτον καί θεοειδῆ» καί εὐχαριστήσας ὅλους διά τήν συμμετοχήν καί συμβολήν αὐτῶν εἰς τήν ἐπίτευξιν τῶν στόχων τοῦ Συμποσίου.