Στὴν κεντρικὴ πλατεία τῆς Χώρας τῆς Πριγκήπου, ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου λίγο θυμίζει τὸν ναὸ ποὺ εἶχε χτιστεῖ γύρω στὰ 1735, κοντὰ στὸ Μεζάρι, τὸ παλαιὸ νεκροταφεῖο.
Ἡ ἐκκλησία καὶ τὰ κελιὰ ποὺ τὴν περιέβαλαν ἀνακαινίσθηκαν τὸ 1793, τὸ 1871 ὅμως, χρονιὰ ποὺ πραγματοποιήθηκαν τὰ μεγάλα ἔργα ἐπιχωματώσεων τῆς ἀκτῆς, τὰ παλαιὰ ξύλινα κελιὰ κατεδαφίστηκαν καὶ τὴν θέση τους πῆραν κτίσματα ποὺ προορίζονταν νὰ λειτουργήσουν ὡς καταστήματα.
Στὸν ἀνοιχτὸ χῶρο, μπροστὰ στὴν ἐκκλησία, διακόσια μὲ τριακόσια περίπου ἀμαξάκια μὲ τοὺς ἁμαξηλάτες – τὰ μόνα μεταφορικὰ μέσα στὰ νησιά, ὅπου ἀπαγορεύεται ἡ κυκλοφορία αὐτοκινήτων – περιμένουν τοὺς ἐπισκέπτες γιὰ νὰ τοὺς σεργιανίσουν καὶ νὰ καταλήξουν, ἴσως, κοντὰ στὸ μοναστήρι τοῦ θαυματουργοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Κουδουνᾶ.

Ἰσμήνη Καπάνταη
Ἐκκλησίες στὴν Κωνσταντινούπολη
Νικόλαος Γκίνης – Κωνσταντῖνος Στράτος