Ἱερὰ Πατριαρχικὴ καὶ Σταυροπηγιακὴ Μονὴ Ἁγίου Νικολάου Πριγκήπου

Περίπου εἴκοσι λεπτὰ μὲ τὸ ἁμαξάκι διαρκεῖ ἡ διαδρομὴ ἀπὸ τὴν Χώρα στὴν παραλία, ὅπου εἶναι χτισμένο τὸ μοναστηριακὸ συγκρότημα.
Ὁ ἐπισκέπτης σήμερα, βλέπει σκαλωσιὲς γύρω ἀπὸ τὸν ναὸ καὶ τὸ τεράστιο κτήριο ὅπου παλιὰ στεγάζονταν τὰ ὀρφανὰ τῶν Ἑλλήνων, γιατί εὐτυχῶς, ἔχουν ἀρχίσει ἐργασίες γιὰ τὴν συντήρηση καὶ τὴν ἀποκατάστασή τους.
Τὸ 1860, ὁ Τόμας Σμὶθ καταγράφει τὴν Μονή, ὅπως καὶ ἄλλοι περιηγητὲς τοῦ 18ου καὶ 19ου αἰώνα. Ἄλλωστε γνωρίζουμε ὅτι ἐκεῖ στεγάστηκε προσωρινὰ ἡ Μεγάλη τοῦ Γένους Σχολή, ὡς «Σχολὴ Ἑλληνικῶν Μαθημάτων».
Τὸ 1852 καταστρέφεται ἀπὸ πυρκαγιὰ ὁ ναὸς καὶ τὸ τέμπλο του, καθὼς καὶ ἄλλα κειμήλια. Τὸ 1860 ἀνοικοδομεῖται καὶ λέγεται ὅτι στὶς ἐργασίες βοήθησαν καὶ Ῥῶσοι ἀξιωματικοί, αἰχμάλωτοι τοῦ Κριμαϊκοῦ Πολέμου.
Ὁ ναὸς εἶναι μετρίων διαστάσεων, σταυροειδής, ἐγγεγραμμένος μετά τρούλου. Ὁ κομψὸς κεραμοσκεπὴς πρόναος εἶναι ἔργο τοῦ 1873.
Πάνω ἀπό τὴν κυρία είσοδο εἶναι ἐντοιχισμένο μαρμάρινο ἀνάγλυφο μὲ τὸν δικέφαλο ἀετὸ καὶ στὴν βορειοδυτικὴ ἐξωτερικὴ γωνία ὑπάρχει ἕνα πολὺ ἐνδιαφέρον, ἀρχαιοελληνικὸ αὐτὴν τὴν φορά, ἀνάγλυφο μὲ παράσταση ἁρματοδρομίας.

Ἰσμήνη Καπάνταη
Ἐκκλησίες στὴν Κωνσταντινούπολη
Νικόλαος Γκίνης – Κωνσταντῖνος Στράτος