Ὅπως ἤδη ἀναφέρθηκε, στὴν δικαιοδοσία τῆς Μητρόπολης Δέρκων ἀνήκουν ὅλα τα γύρω ἀπὸ τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Κωνσταντινουπόλεως θρακικὰ προάστια καὶ χωριά. Ἀφήνοντας τὸν Βόσπορο, βρισκόμαστε ξανὰ στὴν Προποντίδα. Ἂν καὶ πολλοὶ μελετητές, παλιά, τοποθετοῦσαν λανθασμένα τὸ βυζαντινὸν Ἕβδομον κοντὰ στὶς Βλαχέρνες, ὑστέρα ἀπὸ τὴν δημοσίευση, τὸ 1891, τῆς μελέτης τοῦ Ἀλεξάνδρου Βὰν Μίλλιγκεν καὶ ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματα ἀνασκαφῶν, οἱ ὁποῖες ἔφεραν στὸ φῶς σημαντικὰ εὑρήματα, ἔχει ἀποδειχθεῖ ὅτι ταυτίζεται μὲ τὸ σημερινὸ Μπακίρκιοϊ (Μακροχώρι).
Χτισμένο πάνω στὰ ἐρείπια τοῦ Ἑβδόμου, κατὰ μῆκος τοῦ βυζαντινοῦ σταδίου, ὅπου σὲ χρόνους περασμένους ἀσκοῦνταν τὰ αὐτοκρατορικὰ στρατεύματα, παράλληλα πρὸς τὴν Ἐγνατία Ὁδὸ καὶ τὴν Προποντίδα, τὸ Μακροχώρι συνοικίσθηκε γύρω στὰ 1780 ἀπὸ πρόσφυγες Καρπενησιῶτες καὶ Ἀγραφιῶτες, ὅταν αὐτοὶ ἐγκατέλειψαν τὰ πάτρια κυνηγημένοι ἀπὸ τὸν Ἁλῆ Πασᾶ.
Ἀγροτική ἀρχικά κοινωνία, ἐξελίσσεται κυρίως, μὲ τὴν προσέλευση μεσοαστικῶν οἰκογενειῶν ποὺ εἶχαν ἐγκαταλείψει τὸ Φανάρι ὕστερα ἀπὸ τὶς πυρκαγιὲς τοῦ τέλους τοῦ 19ου αἰώνα. Δὲν εἶναι ὅμως μόνον οἱ φαναριώτικες οἰκογένειες ποὺ στελέχωσαν τὴν μακροχωρίτικη κοινωνία. Οἱ νέοι οἰκιστὲς προέρχονται ἀπὸ ὅλον τὸν ἑλλαδικὸ χῶρο. Τὸ φαινόμενο αὐτὸ δὲν παρατηρεῖται μόνον στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλες σχεδὸν τὶς μικρασιατικὲς κοινότητες μέχρι καὶ τὸ 1922. Τότε εἶναι ποὺ τὸ διαρκὲς «πήγαιν’ ἔλα» ἀπὸ τὴν μιὰ ἀκτὴ τοῦ Αἰγαίου στὴν ἄλλη διακόπτεται.
Ὁ ναὸς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐγκαινιάσθηκε στὶς 2 Μαΐου 1832. Χτίσθηκε σὲ οἰκόπεδο ποὺ προσέφεραν οἱ Σαράντης καὶ Πέτρος Γιαντζόγλου, μὲ χρήματα ποὺ συγκεντρώθηκαν ἀπὸ δωρεὲς τῶν κατοίκων καὶ κυρίως τῆς συντεχνίας τῶν «μπαχτσεβάνηδων».
Ἡ ἐκκλησία σήμερα, μέσα στὸ ὄμορφο φροντισμένο περιβόλι της, διατηρεῖται σὲ καλὴ κατάσταση, ἂν καὶ ἔχει ὑποστεῖ, κατὰ κάποιον τρόπο, ἀκρωτηριασμό.
Τὸ 1985, καὶ παρὰ τὶς διεθνεῖς διαμαρτυρίες γιὰ παραβίαση τῶν θρησκευτικῶν δικαιωμάτων, ὁ Δῆμος προχώρησε σὲ διαπλάτυνση τοῦ δρόμου καὶ κατεδάφισε τὸν νάρθηκα. Ξύλινη κατασκευὴ στὸ πλάϊ τοῦ ναοῦ χρησιμεύει σήμερα, ὡς νάρθηξ.
Ἰσμήνη Καπάνταη
Ἐκκλησίες στὴν Κωνσταντινούπολη
Νικόλαος Γκίνης – Κωνσταντῖνος Στράτος
