Τὸ ἴδιο γοητευτικὸ τοπίο καὶ ἐδῶ. Τεράστια πλατάνια, φλαμουριές, ἀγριοκαστανιὲς ποὺ φθάνουν καὶ τὰ ἑξήντα μέτρα ὕψος, ἡ θάλασσα καὶ οἱ γλάροι ποὺ σχίζουν τὸν αἰθέρα, συνθέτουν μιὰ εἰκόνα μαγευτική.
Γιὰ νὰ εἰσέλθῃ κανεὶς στὸν περιφραγμένο χῶρο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συγκροτήματος πρέπει νὰ περάσῃ κάτω ἀπὸ μιὰ χτισμένη ἀψιδωτὴ αὐλόθυρα.
Σὲ ἐπιγραφὴ ἐντοιχισμένη στὸν νάρθηκα τοῦ ναοῦ, ὁ Γρηγόριος Δέρκων προσφωνεῖ: «Θρηΐκιε Βόσπορε…» καὶ δεξιὰ τῆς εἰσόδου πρὸς τὸν κυρίως ναὸ βλέπουμε ἐντοιχισμένο ἐπίσης, ἀνάγλυφο μὲ τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας καὶ ἡμερομηνία 1830, χρονολογία ἀνεγέρσεως τοῦ κτίσματος.
Ἡ ἐκκλησία εἶναι τρίκλιτη, ξυλόστεγη βασιλική. Τὸ τέμπλο ξυλόγλυπτο καὶ οἱ δεσποτικὲς εἰκόνες ἀσημωμένες. Στὸ ἀριστερὸ κλίτος ὑπάρχει μαρμάρινο προσκυνητάρι μὲ τὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου καὶ τὴν ἐπιγραφή: Τὸ παρὸν εἰκονοστάσιον συνετελέσθη δι᾽ ἐξόδων τῆς ἐν Βουγιούκδερε Ἀδελφότητος Ἁγίας Βαρβάρας […] ἐν ἔτει 1907.
Στὸ ἁγίασμα κατεβαίνει κανεὶς ἀπὸ τὸν νάρθηκα τῆς ἐκκλησίας, ἂν καὶ ὑπάρχει καὶ δεύτερη εἴσοδος ἀπὸ τὸν κῆπο. Πάνω ἀπὸ τὴν δεξαμενὴ βλέπουμε μαρμάρινη ἀνάγλυφη εἰκόνα τῆς Ἁγίας, ἀφιέρωμα τῶν ἀδελφῶν Λυρίτη ἐκ Τήνου.
Ἰσμήνη Καπάνταη
Ἐκκλησίες στὴν Κωνσταντινούπολη
Νικόλαος Γκίνης – Κωνσταντῖνος Στράτος
