Τῷ Ἐντιμοτάτῳ κυρίῳ Ἰωάννῃ Σγουρῷ, Νομάρχῃ Ἀθηνῶν, τέκνῳ τῆς ἡμῶν Μετριότητος ἐν Κυρίῳ ἀγαπητῷ, χάριν καί εἰρήνην παρά Θεοῦ.
Ὁ Θεός ἡμῶν, «Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης», ἐπισκεψάμενος ἡμᾶς ἐν σαρκί ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τήν «ἐπί γῆς εἰρήνην» εὐηγγελίσατο τοῖς ἀνθρώποις κατ᾽ αὐτήν τήν ἁγίαν νύκτα τῆς Γεννήσεως Αὐτοῦ. Τήν εἰρήνην ἐδίδου εἰς πάντα τόπον καί οἶκον ὅν ἐπεσκέπτετο κατά τήν τριετῆ δημοσίαν θεανθρωπίνην δρᾶσιν Του. Τούς εἰρηνοποιούς ἐμακάρισεν, ὑποσχόμενος ὅτι «αὐτοί υἱοί Θεοῦ κληθήσονται». Τήν ἰδικήν Του εἰρήνην διηυκρίνησεν ὅτι ἐχαρίζετο εἰς τούς οἰκείους Μαθητάς καί Ἀποστόλους, ὀλίγον πρό τοῦ Ἀχράντου Πάθους, διαχωρίζων αὐτήν ἀπό τήν νομιζομένην εἰρήνην τοῦ κόσμου: «Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τήν ἐμήν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθώς ὁ κόσμος δίδωσιν ἐγώ δίδωμι ὑμῖν». Ἀλλά καί μετά τήν ἁγίαν τριήμερον ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασίν Του, τήν εἰρήνην, ὡς πρῶτον ἀναστάσιμον δῶρον, ἐδωρήσατο καί πάλιν εἰς τούς Ἀποστόλους καί δι᾿ αὐτῶν εἰς τόν κόσμον ἅπαντα.
Αὐτῆς τῆς εἰρήνης, τῆς εἰρήνης τοῦ Θεοῦ ἐργάται καί εὐαγγελισταί ἐκ κλήσεως ὑπάρχοντες οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκλησίας, ὁλοκαρδίως συγχαίρομεν ταῖς δύο Νομαρχίαις, Ἀθηνῶν καί Ρώμης, διά τήν ὡραίαν πρωτοβουλίαν των «Πτῆσις Εἰρήνης». Αἱ δύο πόλεις, μέ ἀρχαίους ἱστορικούς δεσμούς, πολιτιστικούς καί ἄλλους, εὑρεθεῖσαι πρό ἑξηκοντατεσσάρων ἐτῶν ἀντιμέτωποι ἀλλήλων κατά τάς πικράς ἐκείνας δι᾽ ὅλην τήν Εὐρώπην ἡμέρας, ἀδελφαί καί πάλιν, ἐπισήμως μάλιστα διακηρύξασαι τοῦτο ἐφέτος, ἀντιδίδουν ἀμοιβαίως ἀγάπην, φιλίαν, πολιτισμόν καί παρέχουν ὡραῖον παράδειγμα εἰς πάντας. Εὐχόμεθα νά εὕρῃ πολλούς μιμητάς τό παράδειγμα τοῦτο.
Εὐχαριστοῦντες, κύριε Νομάρχα, διά τήν εὐκαιρίαν, τήν ὁποίαν δίδετε εἰς ἡμᾶς, κάμνομεν μετά πολλῆς χαρᾶς καί ἱκανοποιήσεως χρῆσιν αὐτῆς καί πέμπομεν, ἀπό τῆς Νέας ταύτης Ρώμης, τῆς ἕδρας τῆς κατ᾽ Ἀνατολάς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί τῶν Ἑλλήνων, διά τῆς ὑμετέρας «Πτήσεως Εἰρήνης», εἰρηνικόν ἀδελφικόν ἀσπασμόν πρός τε τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κύριον Χριστόδουλον καί πρός τόν Ἁγιώτατον Πάπαν τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης Ἰωάννην Παῦλον Β´ καί τούς ἐν Ἀθήναις καί Βατικανῷ συνεργάτας αὐτῶν ἐν τῇ διοικήσει τῆς κατ᾽ αὐτούς Ἐκκλησίας. Ταυτοχρόνως παρέχομεν τήν εἰρηναίαν εὐλογίαν τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἔνθερμον εὐχήν τοῦ καθ᾽ ἡμᾶς Ἀποστολικοῦ καί Οἰκουμενικοῦ Θρόνου πρός πάντας τούς πολίτας τῆς Ρώμης καί ὅλης τῆς Ἰταλίας, διαβεβαιούμενοι αὐτούς, ὅτι πάντες ἔχουν ἰδιαιτέραν θέσιν τόσον εἰς τήν προσευχήν, ὅσον καί εἰς τήν καρδίαν ἡμῶν. «Παρακαλοῦμεν» ἀμφοτέρους τούς ἀδελφούς, ὅσον καί πάντας τούς ἐν Ἑλλάδι καί Ἰταλίᾳ πιστούς, «διά τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί διά τῆς ἀγάπης τοῦ Πνεύματος, συναγωνίσασθαι ἡμῖν ἐν ταῖς προσευχαῖς πρός τόν Θεόν» διά τήν εἰρήνην τοῦ σύμπαντος κόσμου καί τήν κατάπαυσιν τῶν ταραχῶν, τῶν πολέμων, τῆς τρομοκρατίας, τῆς βίας, τῆς ἀδικίας τῶν ἰσχυρῶν εἰς βάρος τῶν ἀδυνάτων λαῶν καί κρατῶν.
Οἱ ἐπί θύραις Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες τῶν Ἀθηνῶν προσκαλοῦν εἰς «ἐκεχειρίαν» -τήν «ὀλυμπιακήν ἐκεχειρίαν». Ἡμεῖς εὐαγγελιζόμεθα καί ἐργαζόμεθα καί προσευχόμεθα ὑπέρ τῆς Εἰρήνης τοῦ Χριστοῦ εἰς τάς καρδίας ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί ἀκολούθως εἰς τάς σχέσεις λαῶν καί κρατῶν. Ἐκεῖνος δέ, ὁ Ὁποῖός «ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τά ἀμφότερα ἕν καί τό μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, τήν ἔχθραν ἐν τῇ σαρκί Αὐτοῦ … καί ἐλθών εὐηγγελίσατο εἰρήνην … τοῖς μακράν καί τοῖς ἐγγύς», εἴθε νά καταπέμψῃ εἰς τά πλάσματά Του δαψιλῶς εἰρήνην καί ἀσφάλειαν, ἵνα «ἤρεμον καί ἡσύχιον βίον διάγοντες» περισσεύωμεν πάντες εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν, πρός δόξαν τοῦ ἁγίου Ὀνόματος Αὐτοῦ. Ἀμήν.
βδ´ Αὐγούστου γ´
Διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης
+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος