Μετά χαράς επληροφορήθημεν, εκ του από κα΄ Οκτωβρίου ε.έ. γράμματος υμών την από τούδε ετοιμασίαν δια λαμπρόν και άξιον του ιερού γεγονότος εορτασμόν των Θεοφανείων, σύν τοις άλλοις και δια της εκδόσεως ειδικού Λευκώματος.

Η εν τω Ιορδάνη βάπτισις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του μόνου καθαρού και από πάσης ψιλής ιδέας αμαρτίας, συνιστά γεγονός μέγα, υπερφυές και σωτήριον δια τον κόσμον. Χωρίς να το χρειάζεται, καθότι είναι πέραν και αυτής της εννοίας της καθαρότητος, βαπτίζεται ο αναμάρτητος δια να υποδείξη εις ημάς την δια του εν ύδατι βαπτίσματος και της του Αγίου Πνεύματος επιφοιτήσεως σωτηρίαν. Βαπτίζεται Αυτός, ο Οποίος ουδένα είχε ρύπον ή σπίλον ή κηλίδα, δια να συντελέση εις τον Ιορδάνην την κάθαρσιν ημών, της πεπτωκυίας και αμαρτωλού ανθρωπίνης φύσεως. Βαπτίζεται, ακόμη, δια να μας φωτίση εις την αληθινήν Θεογνωσίαν, να μας οδηγήση εις προσκύνησιν της υπερουσίου Τριάδος, της μιας και μόνης αληθούς Θεότητος.

Βαπτιζόμενος ο Σωτήρ εις τον ιερόν ποταμόν, μαρτυρείται υπό της φωνής του Πατρός, η οποία ηκούσθη εκ του ουρανού: «Ούτός εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ηυδόκησα». Ταυτοχρόνως, το Πνεύμα το Άγιον επιφοιτά επί της κεφαλής του βαπτιζομένου Θεανθρώπου εν είδει περιστεράς και βεβαιοί την αλήθειαν του εκ του ουρανού ακουομένου λόγου. Ούτως έχομεν μίαν λαμπράν φανέρωσιν της Τρισηλίου Θεότητος. Ο Υιός ευρίσκεται εις τον Ιορδάνην, βαπτιζόμενος υπό του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Ο Πατήρ ακούεται και μαρτυρεί την Θεότητα του Υιού. Το Πνεύμα το Άγιον επιφοιτά και βεβαιοί «τού λόγου το ασφαλές». Την Θεοφάνειαν αυτήν εορτάζομεν και προσκυνούμεν κατά την μεγάλην ημέραν της ς΄ Ιανουαρίου. Και επειδή εφωτίσθη ο κόσμος από το φως της αληθούς Θρησκείας και πίστεως, ονομάζομεν την εορτήν και Φώτα.

Δια της Βαπτίσεως του Κυρίου αγιάζεται η φύσις των υδάτων. Το ηγιασμένον πλέον δια της επικλήσεως της επιφανείσης Αγίας Τριάδος ύδωρ γίνεται καθαρτικόν αμαρτημάτων και δια τούτο, στοιχούντες εις την Δεσποτικήν εντολήν «βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», και ημείς εβαπτίσθημεν και τα τέκνα ημών βαπτίζομεν και μετά δυνάμεως ομολογούμεν «έν βάπτισμα εις άφερσιν αμαρτιών και ζωήν την αιώνιον». Το δε αγίασμα της ημέρας των Θεοφανείων μεταλαμβάνομεν ως ιδιαιτέραν ευλογίαν του Θεού προς ημάς, εις υγιείαν ψυχής και σώματος. Ραντιζόμεθα δι αυτού, ραντίζομεν τούς οίκους και τους χώρους της εργασίας ημών προς φυγάδευσιν παντός εναντίου και ακαθάρτου πνεύματος, αγιάζομεν τας πηγάς των υδάτων και την θάλασσαν, εν τη οποία πλείστοι αδελφοί ημών ποντοπορούν, εργάζονται, αλιεύουν, κομίζονται τον επιούσιον, κολυμβούν κ.ο.κ.

Αξιέπαινος, όθεν, τυγχάνει ο ζήλος υμών, ευρισκομένων άλλωστε και υπό την προστασίαν του Αγίου Νικολάου, προστάτου και βοηθού των ναυτιλομένων και γενικώς των εν θαλάσση εργαζομένων και ταξιδευόντων, όπως εορτάζητε και τιμάτε ιδιαιτέρως, με εξαίρετον ετοιμασίαν και την πρέπουσαν λαμπρότητα, την μεγαλώνυμον ημέραν της Θεοφανείας.

Συγχαίρομεν, όθεν, πατρικώς και ευλογούμεν από καρδίας πάντας υμάς και πάντας όσους ήθελον συντελέσει εις την αρτίαν διοργάνωσιν του εορτασμού και όσους ήθελον μετάσχει αυτού, ευχόμενοι την Χάριν του Επιφανέντος Χριστού, την Αγάπην του βεβαιώσαντος την Υιότητα Αυτού Πατρός και την Κοινωνίαν του επιφοιτήσαντος Αγίου Πνεύματος, πλουσίας εφ υμάς και επί πάσαν την εις την μεγάλην Αμερικανικήν Συμπολιτείαν διαβιούσαν ευσεβή των Ορθοδόξων κοινότητα.

Βγ΄ Νοεμβρίου ιδ΄

Διάπυρος προς Θεόν ευχέτης

+ Ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος