Ἀριθμ. Πρωτ.32
Τῷ Ἐξοχωτάτῳ
κυρίῳ Boris Trajkovski,
Προέδρῳ τῆς πρώην Γιουγκοσλαβικῆς Δημοκρατίας
τῆς Μακεδονίας,
Εἰς Σκόπια.
Εὐχόμεθα ὁλοθύμως ἐπὶ τῷ νέῳ ἔτει εἰς τὴν Ὑμετέραν λίαν ἡμῖν ἀγαπητὴν καὶ περι-σπούδαστον Ἐξοχότητα καὶ τῷ εὐσεβεῖ λαῷ τῆς Χώρας Ὑμῶν πᾶσαν ἀπὸ Θεοῦ εὐλογίαν διὰ τὴν πρόοδον καὶ τὴν εὐημερίαν ἐν εἰρήνῃ, ἐλευθερίᾳ καὶ δικαιοσύνη, δι’ ὧν προβάλλεται ὁ ἄνθρω-πος καὶ λαμπρύνεται ἡ εὔρυθμος λειτουργία τῆς κοινωνίας τῶν πολιτῶν εἰς τὴν νέαν πραγμα-τικότητα τοῦ κόσμου.
Ὑπὸ τὸ πνεῦμα τοῦτο ἀπευθυνόμεθα εἰς τὴν Ὑμετέραν Ἐξοχότητα, πληροφορηθέντες μετ’ εὐλόγου ἀνησυχίας τὰς προκληθείσας, ὡς μὴ ὤφελεν, ἐντάσεις μεταξὺ τῶν ἐν τῇ Χώρᾳ Ὑμῶν θρησκευτικῶν κοινοτήτων. Αὗται ἀναρριπίζουν τὸ ὑφιστάμενον γνωστὸν δικαιοδοσιακὸν ζήτημα καὶ δυσχεραίνουν τὸν ἐποικοδομητικὸν διάλογον διὰ τὴν ὑπέρβασιν τῶν τραγικῶν καὶ ὀδυνηρῶν διασπάσεων τοῦ παρελθόντος.
Ἡ Ὑμετέρα Ἐξοχότης γνωρίζει καλῶς τὰς ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀνα-ληφθείσας ἐπανειλημμένως πρωτοβουλίας διὰ τὴν ὑπέρβασιν τῆς ἐκκλησιαστικῆς κρίσεως εἰς τὰς σχέσεις Βελιγραδίου καὶ Σκοπίων, διότι ἡ κρίσις αὕτη εἶναι ἀντίθετος ὄχι μόνον προς τὸ ἱερὸν συμφέρον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τὸ καλῶς ἐννοούμενον συμφέρον τοῦ Ὑμετέρου Κράτους.
Βεβαίως, αἱ ἐπίμονοι πρωτοβουλίαι ἡμῶν δεν ἀπέδωσαν εἰσέτι τὰ ἐπιθυμητὰ καὶ ἐλπιζόμενα θετικὰ ἀποτελέσματα διὰ τὴν ἀποκατάστασιν τῶν ἐκκλησιαστικῶν σχέσεων, διότι αἱ ἐκκλησιαστικαὶ κρίσεις, καίτοι προκαλοῦνται ταχέως, ἐν τούτοις θεραπεύονται βραδέως καὶ μετὰ μεγάλων δυσκολιῶν, διὸ καὶ ἡ παροῦσα ἔντασις ἀθροίζει μείζονα προβλήματα εἰς τὴν προ-ώθησιν πνεύματος ἐποικοδομητικοῦ διαλόγου.
Ἡ Ὑμετέρα Ἐξοχότης γνωρίζει καλῶς, ὅτι ἡ πρόθυμος ἀνάμιξις τῆς κρατικῆς ἐξουσίας εἰς τάς ἐσωτερικὰς ταύτας τριβὰς τῶν θρησκευτικῶν κοινοτήτων αὐξάνει τὴν ἔντασιν καὶ τὸν θρησκευτικὸν φανατισμόν, διὸ καὶ δυσχεραίνει τὸν ἐποπτικὸν ῥόλον τῆς Πολιτείας, ἰδία εἰς μίαν πολυπολιτισμικὴν κοινωνίαν. Τοιουτοτρόπως, ἡ λῆψις ἀστυνομικῶν μέτρων εἰς τοιαύτας περι-πτώσεις ἀπεδείχθη πάντοτε ὄχι μόνον ἀλυσιτελής, ἀλλὰ καὶ ἐπιζήμιος διὰ τὸ κῦρος τῆς κρατι-κῆς ἐξουσίας, ἰδία εἰς ἐποχὴν ηὐξημένης εὐαισθησίας διὰ τὴν προστασίαν τῆς θρησκευτικῆς λα-τρείας καὶ τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως.
Ἡ Ὑμετέρα Ἐξοχότης γνωρίζει καλῶς ὅτι ἡ σχέσις νομιμότητος καὶ τάξεως εἶναι ἰδια-ζόντως πολύπλοκον ζήτημα διὰ τὴν κρατικὴν ἐξουσίαν, ἰδία εἰς τάς ἀντιθέσεις μεταξὺ θρησκευ-τικῶν κοινοτήτων, διὸ καὶ ὁ προληπτικὸς ἢ ἐποικοδομητικὸς διάλογος εἶναι προτιμότερος πάσης καταστολῆς, ἡ ὁποία τροφοδοτεῖ τὸν θρησκευτικὸν φανατισμὸν καὶ παράγει ἀπροβλέπτους συν-επείας διὰ τὴν κοινωνικὴν συνοχὴν τοῦ λαοῦ. Ἄλλωστε, αἱ διεθνεῖς ἐγγυήσεις διὰ τὴν προστα-σίαν τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως δὲν πρέ-πει νὰ παραθεωρῶνται εἰς παρεμφερεῖς κρίσεις.
Ἐξοχώτατε,
Ὑπὸ τὸ πνεῦμα τοῦτο ἀπευθυνόμεθα εἰς τὴν Ὑμετέραν Ἐξοχότητα, ἡ ὁποία ἤδη ἔχει δώσει ὑψηλὰ δείγματα ἐποικοδομητικῶν πρωτοβουλιῶν διὰ τὴν προώθησιν πνεύματος διαλό-γου μεταξὺ τῶν θρησκειῶν καὶ τῶν πολιτισμῶν, ἵνα διὰ νέων πρωτοβουλιῶν Ὑμῶν προληφθοῦν ἀκραῖαι ἐπιλογαὶ κατὰ τὴν ἀντιμετώπισιν τῶν σεβασμίων προσώπων καὶ αἱ ἐντεῦθεν ἀνεπιθύ-μητοι ἐντάσεις. Γνωρίζομεν καλῶς ὅτι καὶ ἡ Ὑμετέρα Ἐξοχότης συνέχεται ὑπὸ τῆς αὐτῆς ἀγω-νίας διὰ τάς ἀπροβλέπτους συνεπείας αὐτῆς, διὸ καὶ διαβεβαιοῦμεν Ὑμᾶς ὅτι θὰ συνεχίσωμεν ἀνυστάκτῳ μερίμνῃ τὴν προώθησιν τοῦ ἐποικοδομητικοῦ διαλόγου πρὸς ἐνθάρρυνσιν εἰρηνικῆς διευθετήσεως τῶν ὑφισταμένων ἀντιθέσεων.
Ἐπὶ δὲ τούτοις, ἔχοντες στερρὰν τὴν πεποίθησιν ὅτι ἡ Ὑμετέρα Ἐξοχότης θέλει μερι-μνήσει διὰ τὴν διευθέτησιν τοῦ ἀνακύψαντος, ὡς μὴ ὤφελε, ζητήματος, ζημιοῦντος τὴν Χώραν Ὑμῶν ἐνώπιον τῆς παγκοσμίου κοινῆς γνώμης, διαβεβαιοῦμεν Ὑμᾶς περὶ τῶν προσευχῶν ἡμῶν ὑπὲρ τῆς ὑγείας καὶ τῆς εὐημερίας Ὑμῶν, καὶ εὐχόμενοι Ὑμῖν πᾶσαν ἄνωθεν ἐνίσχυσιν πρὸς συνέχισιν τοῦ ὑψηλοῦ λειτουργήματος Ὑμῶν, διατελοῦμεν μετὰ τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης καὶ πάσης τιμῆς.
Βδ΄Ἰανουαρίου κ΄
Τῆς Ὑμετέρας ἐριτίμου Ἐξοχότητος
διάπυρος προς Θεὸν εὐχέτης
+Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος