Ἱερολογιώτατε καί ἀγαπητέ Διάκονε Σαμουήλ,
Μέ πατρικήν χαράν καί ἱκανοποίησίν σε ὑποδεχόμεθα εἰς τάς τάξεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας καί τρέφομεν χρηστάς ἐλπίδας διά τήν ἀπό τῆς σήμερον ἀρχομένην διακονίαν σου πρός αὐτήν.
Εὐχαριστοῦμεν τόν Ἱερώτατον ἀδελφόν καί Ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς Μητροπολίτην Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρον διά τήν τέλεσιν τῆς χειροτονίας σου καί εὐχόμεθα νά ἀναδειχθῇς πολύτιμος συνεργάτης αὐτοῦ εἰς τά τῆς Μονῆς, εἴθε δέ καί τά τῆς Σχολῆς μας, αἰρομένης -ἐπί τέλους- τῆς ἀναστολῆς τῆς λειτουργίας της. Μᾶς ἦλθες τό πρῶτον ὡς προσκυνητής καί τώρα παραμένεις πλέον πλησίον μας ὡς υἱός ἀγαπητός.
Ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι συγκινητική δι’ ἡμᾶς τούς φοιτήσαντάς ποτε εἰς τήν τροφόν ταύτην Σχολήν, διότι ἀνακαλεῖ εἰς τήν μνήμην ἡμῶν εὐτόνως καί ἐντόνως τάς πολλάς χειροτονίας συμμαθητῶν μας, οἱ ὁποῖοι μετά τήν ἀποφοίτησίν των ἀπεστάλησαν εἰς διακονίαν εἰς τά τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος καί ἐτίμησαν τήν Χάλκην, τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, τήν Ὀρθοδοξίαν, τό Γένος. Προσευχόμεθα νά ἀξιωθῶμεν νά ζήσωμεν καί πάλιν τάς ἐνδόξους καί ὡραίας ἐκείνας ἡμέρας ἐδῶ εἰς τόν Λόφον τῆς Ἐλπίδος. Εἴθε ἡ χειροτονία σου νά εἶναι προάγγελος καί προανάκρουσμα πολλῶν καί πάλιν χειροτονιῶν μαθητῶν τῆς Σχολῆς, μέ τόν κώδωνά της νά ἠχῇ καί νά καλῇ αὐτούς ἐν ἐσπέρᾳ καί πρωΐ εἰς δοξολογίαν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί ἀργότερον νά προπέμπῃ αὐτούς εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης ὅπου ὁ θερισμός πολύς.
Τέκνον ἐν Κυρίῳ ἀγαπητόν,
Σέ ὠνομάσαμεν Σαμουήλ εἰς τιμήν καί μνήμην ἑνός ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς τοῦ 18ου αἰῶνος, Σαμουήλ τοῦ Κωφοῦ τοῦ ἐκ Χάλκης, τοῦ ὁποίου τό ὡραῖον ἐπίγραμμα κοσμεῖ μέχρι σήμερον τό φρέαρ αὐτοῦ ἀριστερά τῷ εἰσερχομένῳ εἰς τήν Σχολήν μας: «Ὕδωρ ἀρύσασθε γλυκύ, πίετε δροσισθῆτε, τόν Σαμουήλ Ἡγούμενον ἅπαντες εὐχηθῆτε, καί τούς φιλελεήμονας κτήτορας συγχωρεῖτε, ὧν ἔργον τό ψυχωφελές δέομαι μιμηθῆτε» (1717). Τό ἐπίγραμμα τοῦτο ἀπεστηθίσαμεν κατά τό πρῶτον ἔτος τῆς ἐνταῦθα μαθητείας ἡμῶν τῇ ὑποδείξει τοῦ Καθηγητοῦ τῶν Ἑλληνικῶν Ἀθανασίου Τσερνόγλου τοῦ Μικρασιάτου, οὗ ἡ μνήμη αἰωνία καί ἄληστος. Ὑπῆρξε, λοιπόν, καί ὁ Σαμουήλ εἷς τῶν πολλῶν ἡγουμένων οἱ ὁποῖοι ἴθυναν τήν Μονήν τῆς Ἁγίας Τριάδος, τήν Μονήν τοῦ Ἱεροῦ Φωτίου, κατά τούς μακρούς αἰῶνας τῆς ἱστορίας αὐτῆς. Καί πρέπει νά θεωρῇς τιμήν καί εὐλογίαν διά σε τό γεγονός ὅτι ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία σε ἔταξε νά ὑπηρετήσῃς τό ἱερόν καί περίβλεπτον τοῦτο καθίδρυμα αὐτῆς.
Θά ἑορτάζῃς τοῦ λοιποῦ τήν 20ήν Αὐγούστου, ἡμέραν τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Σαμουήλ, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξεν ὁ ἔσχατος Κριτής καί ἱδρυτής τοῦ θεσμοῦ τῆς βασιλείας ἐν τῷ Ἰσραήλ. Ἡ μήτηρ αὐτοῦ Ἄννα στεῖρα οὗσα τόν ἀπέκτησε κατόπιν πολλῶν προσευχῶν καί δακρύων καί τόν ἀφιέρωσε, κατά τήν ὑπόσχεσίν της, εἰς τόν Κύριον, οὗτος δέ ὁ θεόσδοτος Σαμουήλ διηκόνει ἀγγελοτρόπως εἰς τήν Βαιθήλ τόν γηραιόν ἱερέα Ἠλεί, ἕως ὅτου ἐκλήθη ὑπό τοῦ Θεοῦ νά γίνῃ Προφήτης καί Κριτής τοῦ Ἰσραήλ. Εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος, ὅταν ἀπεδείχθη ἀνάξιος ὁ ὑπ’ αὐτοῦ ἀναδειχθείς Βασιλεύς Σαούλ, ἔχρισεν ὡς διάδοχόν του τόν Δαυίδ, τόν νεώτερον υἱόν Ἰεσσαί τοῦ Βηθλεεμίτου.
Ἀλλ’ ἄς ἔλθωμεν πολλούς αἰῶνας ἀργότερον, ἤτοι ἀπό τοῦ 11ου π.Χ. αἰῶνος ὅτε ἔζησεν ὁ Προφήτης Σαμουήλ, εἰς τόν 18ον μ.Χ. αἰῶνα, διά νά εἴπωμέν τινα περί τοῦ καλοῦ καί ἀξίου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Σαμουήλ τοῦ Χατζερῆ τοῦ ἀπό Δέρκων, ὁ ὁποῖος ἄκων δίς ἀνεβιβάσθη ἐπί τοῦ πανιέρου καί μαρτυρικοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἐξορισθείς ἐνδιαμέσως εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Μεγίστης Λαύρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί κοιμηθείς ἐν τῇ νήσῳ ταύτῃ τῆς Χάλκης, ἐνταφιασθείς δέ εἰς τόν ἐνοριακόν αὐτῆς Ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Ὁ βιογράφος του ἀναφέρει ὅτι ἦτο εἷς τῶν πλέον πεπαιδευμένων Πατριαρχῶν, πολλά καί καλά πράξας. Ἠγάπα νά ἐπωνυμῆται Βυζάντιος, ἐνῶ τό Χατζερῆς προήρχετο ἐκ μητρός. Ἦτο φιλότιμος, ἀφιλοχρήματος, μεγαλοπρεπής. Ὑπῆρξε μαθητής τῆς Πατριαρχικῆς Μεγάλης τοῦ Γένους Σχολῆς.
Νά ἔχῃς, λοιπόν, Διάκονε Σαμουήλ, καί τοῦτον τόν Πατριάρχην ὡς πρότυπόν σου, ὁμοῦ μετά τοῦ Προφήτου καί οὐρανίου τοὐντεῦθεν προστάτου σου, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξεν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, καί τοῦ συμπαθεστάτου Ἡγουμένου τῆς Χάλκης, τοῦ ὁποίου ἡ ὡραία προσωπογραφία κοσμεῖ τό Συνοδικόν αὐτῆς.
Ἱερολογιώτατε, σήμερον διά τῆς ἐπικλήσεως τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί τῆς ἐπιθέσεως ἐπί τῆς κεφαλῆς σου τῶν χειρῶν τοῦ ἀδελφοῦ ἡμῶν καί Ἡγουμένου σου ἁγίου Προύσης κατέστης διάκονος τῆς Ἐκκλησίας. Κατά τόν Διονύσιον τόν Ψευδοαρεοπαγίτην, ὁ βαθμός τοῦ διακόνου εἶναι ὄργανον λειτουργικόν, ὁ τοῦ πρεσβυτέρου φωταγωγικόν καί ὁ τοῦ ἐπισκόπου ὄργανον τελειωτικόν. Ὡς διάκονος, λοιπόν, θά εἶσαι ὑπηρέτης τῶν μυστηρίων Χριστοῦ, ἀλλά ἐν ταπεινοφροσύνῃ, σεμνότητι καί ἀγάπῃ πρός πάντας νά εἶσαι καί ὑπηρέτης ἀνθρώπων, νά ἐμφορῆσαι ἀπό πνεῦμα διακονίας καί προσφορᾶς, εἰς οἱονδήποτε βαθμόν τῆς ἱερωσύνης καί ἄν ἀξιωθῇς νά ἀνέλθῃς. Ὁ Προφήτης Σαμουήλ διεκρίνετο διά τήν δικαιοσύνην του καί τήν στοργήν του πρός τόν λαόν. Δέν ὑπάρχει ὡραιότερον συναίσθημα καί μεγαλυτέρα ἱκανοποίησις ἀπό τοῦ νά διακονῇς, νά προσφέρῃς, νά ἀνακουφίζῃς, νά ἐκδαπανᾶσαι ὑπέρ τῶν ἄλλων, νά θυσιάζεσαι ὑπέρ τῶν ἄλλων, καί νά ἐνθυμῆσαι πάντοτε ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλά διακονῆσαι.
Καί ἤδη, κατακλείοντες τόν λόγον, καλοῦμεν ὅλους τούς ἀγαπητούς παρόντας νά προσευχηθῶμεν διά τόν νέον κληρικόν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, τόν εὐέλπιδα διάκονον Σαμουήλ. ἐπαναλαμβάνοντες τά λόγια τῶν Ἀποστολικῶν Διαταγῶν: «Ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ, ὁ ἀληθινός καί ἀψευδής, ὁ πλουτῶν εἰς πάντας τούς ἐπικαλουμένους Σε ἐν ἀληθείᾳ, ὁ φοβερός ἐν βουλαῖς, ὁ σοφός διανοίᾳ, ὁ κραταιός καί μέγας· εἰσάκουσον προσευχῆς ἡμῶν, Κύριε, καί ἐνώτισαι τήν δέησιν ἡμῶν, καί ἐπίφανον τό πρόσωπόν Σου ἐπί τόν δοῦλον Σου Σαμουήλ διάκονον, τόν προχειριζόμενόν Σοι εἰς διακονίαν∙ καί πλῆσον αὐτόν Πνεύματος ἁγίου καί δυνάμεως, ὡς ἔπλησας Στέφανον τόν μάρτυρα καί μιμητήν τῶν παθημάτων τοῦ Χριστοῦ Σου∙ καί καταξίωσον αὐτόν, εὐαρέστως λειτουργήσαντα τήν ἐγχειρισθεῖσαν αὐτῷ διακονίαν, ἀτρέπτως, ἀμέμπτως, ἀνεγκλήτως, μείζονος ἀξιωθῆναι βαθμοῦ∙ διά τῆς μεσιτείας τοῦ μονογενοῦς Σου Υἱοῦ∙ μεθ’οὗ Σοι δόξα, τιμή καί σέβας καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι εἰς τούς αἰῶνας». Ἀμήν.