Ἐντιμολογιώτατοι καί φίλτατοι Πρόεδροι τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας καί τοῦ Ἀρείου Πάγου καί Εἰσαγγελεῦ τοῦ Ἀρείου Πάγου, τῶν ἀνωτάτων Δικαστηρίων τῆς Ἑλλάδος, κύριοι Γεώργιε Παναγιωτόπουλε, Ρωμύλε Κεδίκογλου καί Γεώργιε Σανιδᾶ, Ἄρχοντες  ὀφφικιάλοι τῆς Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας,

Μετά πολλῆς τῆς τιμῆς καί τῆς χαρᾶς σᾶς ὑποδέχεται σήμερον εἰς τάς αὐλάς της ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, ἀναγνωρίζουσα τό ὑψηλόν καί σπουδαιότατον διά τήν συνοχήν τῆς κοινωνίας ἔργον τό ὁποῖον ἐπιτελεῖτε. Παρ᾿ ὅλον ὅτι ἄλλοι κοινωνικοί παράγοντες ἀπολαμβάνουν μεγαλυτέραν δημοσιότητα καί προβολήν τοῦ ἔργου αὐτῶν, ἡ ὀλιγόλογος καί ἀπροσωπόληπτος καί διά τοῦτο τυφλή ἔναντι τῆς προσωποληψίας δικαιοσύνη δρᾷ μέ μικράν μέν θεαματικότητα, μεγάλην δέ ἀποτελεσματικότητα, θεραπευτικῶς διά τά κοινωνικά νοσήματα, καί οὕτω καθιστᾷ τάς κοινωνίας μας βιωσίμους καί τάς προστατεύει ἀπό τήν διαλυτικήν σῆψιν.

Εἶναι χαρακτηριστικόν, ὅτι κατά τήν ἀρχαίαν καί σοφήν ἑλληνικήν σκέψιν, ἐκπεφρασμένην διά τῆς συμβολικῆς καί ἀληθοῦς κατά τόν πυρῆνα αὐτῆς μυθολογίας, ὁ Θεός ἔθεσεν ὡς βάσιν τῆς πόλεως, ἤτοι τῆς συντεταγμένης καί πεπολιτισμένης συμβιώσεως τῶν πολιτῶν τῶν ἐν πόλεσι κοινωνιῶν, τήν Αἰδώ καί τήν Δίκην. Καί ἡ μέν Αἰδώς, ὡς σεβασμός, μᾶλλον δέ αὐτοσεβασμός τῆς ἀξιοπρεπείας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, βάλλεται σήμερον ἐν ὀνόματι τῆς δῆθεν ἐλευθερίας, ὥστε ὁ καθορισμός τῶν ὁρίων τοῦ ἐπιτρεπτοῦ καί τοῦ ἀνεπιτρέπτου νά περιέρχεται εἰς τήν δικαιοδοσίαν τῆς Δίκης, ὡς προσωποποιημένης θεότητος. Ἡ δέ Δίκη βάλλεται ὄχι διότι θεωρεῖται ὑπό τινων περιττή, ὡς ἡ Αἰδώς, ἀλλά διότι καθυστερεῖ πλέον τοῦ δέοντος νά ἐκφέρῃ τήν ἀπαραίτητον καί λυτρωτικήν κρίσιν της, ἤ διότι ἀδυνατεῖ, ὡς ὁ Σόλων εἶπε, νά συλλάβῃ τά διαπερῶντα τό δίκτυόν της μεγάλα ἔντομα. Ἀλλ᾿ ἀμφότεραι αὗται αἱ κατά τῆς Δίκης κατηγορίαι ἐπιβεβαιώνουν ὅτι, κατά τήν βαθύτατα ἐρριζωμένην -καί διά τοῦτο ἀνεκρίζωτον- κοινωνικήν πεποίθησιν, ἡ Δίκη εἶναι λίαν καί ἐντόνως ἀπαραίτητος διά τήν εὔρυθμον κοινωνικήν συμβίωσιν.

Τοιοῦτος ἔλαχεν ὑμῖν ὑψηλός κλῆρος, Ἐντιμολογιώτατοι κύριοι Πρόεδροι καί Εἰσαγγελεῦ τῶν ἀνωτάτων Δικαστηρίων τῆς Ἑλλάδος, ἤτοι ὁ κλῆρος νά ἐκπροσωπῆτε εἰς τήν Ἑλλάδα καί τήν διεθνῆ κοινωνίαν, εἰς τήν ὁποίαν μετέχει καί ἡ Ἑλλάς, τήν Θεάν Δίκην. Εἶναι ἡ Θεά εἰς τήν ὁποίαν ἀποβλέπουν ὅλοι οἱ κοινωνικῶς ἀσθενεῖς καί ἀδικούμενοι, ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἰσχυροί καί προτιθέμενοι νά ἀδικήσουν, προκειμένου νά ὁρίσῃ δι᾿ ὑμῶν τά ὅρια τοῦ δικαίου καί τοῦ ἀδίκου εἰς τάς συγκεκριμένας σχέσεις των. Ὁ προσδιορισμός αὐτός γίνεται βεβαίως ἐντός τῶν πλαισίων τῶν νόμων, ἀλλ᾿ οἱ νόμοι πολλάκις ἤ ἔχουν κενά ἤ χρησιμοποιοῦν ἀορίστους νομικάς ἐννοίας ἤ δημιουργοῦν δυσεπίλυτα ἑρμηνευτικά προβλήματα, κατά τρόπον ὥστε νά εἶναι ἀπαραίτητος ἡ προσωπική κρίσις τοῦ ζῶντος δικαίου, τό ὁποῖον εἶναι, κατά τόν Ἀριστοτέλη, ὁ Δικαστής. Ὁ δυσεπίτευκτος στόχος τοῦ δικαστοῦ, νά εἶναι ἅπαντες ἱκανοποιημένοι ἐν τῇ αἰσθήσει ὅτι ἀπολαμβάνουν τό δίκαιον καί οὕτω νά ἀποφεύγωνται αἱ συνήθεις εἰς τήν ἐποχήν μας τρομοκρατικαί διαμαρτυρίαι, αἱ ὁποῖαι ἐν πολλοῖς ἀποτελοῦν νοσηράς ἐκδηλώσεις, ρίζαν ἐχούσας τήν ἀνεπαρκῆ παρέμβασιν τῆς Θεᾶς Δίκης εἰς τήν περιστολήν τῶν πραγματικῶν ἤ φανταστικῶν ἀδικιῶν, καθιστᾷ αὐτόν ἀντικείμενον δέους καί ἐλπίδος, διότι πάντες ἀποβλέπουν εἰς τήν δικαιοσύνην ὡς τήν σωτήριον καί λυτρωτικήν δύναμιν, ἡ ὁποία θεραπεύει πᾶσαν κοινωνικήν νόσον καί ἐπουλώνει πᾶσαν κοινωνικήν πληγήν.

Ἀποβλέπουσα ἡ ἡμετέρα Μετριότης εἰς τό πολυχρόνιον ἐπίμοχθον καί εὐδόκιμον ἔργον σας εἰς τήν ἐκπροσώπησιν τῆς Δίκης ἐν τῇ εὐλογημένῃ καί προσφιλεῖ Ἑλληνικῇ κοινωνίᾳ, ἔργον τό ὁποῖον ἐπεβραβεύθη διά τῆς ἀναδείξεως ὑμῶν εἰς τήν κορυφήν τῆς Ἑλληνικῆς Δικαιοσύνης, αὐτοπροαιρέτως ἀπεφάσισεν ὅπως κατατάξῃ ὑμᾶς, τιμῆς καί ἀναγνωρίσεως τῆς ὑψηλῆς καί πολυτίμου κοινωνικῆς προσφορᾶς σας ἕνεκα, μεταξύ τῶν Ὀφφικιάλων αὐτῆς καί τούτοις λόγοις ἀπονέμει ὑμῖν τά ὀφφίκια τῷ μέν ἐξ ὑμῶν Προέδρῳ τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας κυρίῳ Γεωργίῳ Παναγιωτοπούλῳ τοῦ Ἄρχοντος Δικαιοφύλακος, τῷ δέ ἐξ ὑμῶν Προέδρῳ τοῦ Ἀρείου Πάγου κυρίῳ Ρωμύλῳ Κεδίκογλου τοῦ Ἄρχοντος Πρωτεκδίκου, τῷ δέ ἐξ ὑμῶν Εἰσαγγελεῖ τοῦ Ἀρείου Πάγου κυρίῳ Γεωργίῳ Σανιδᾷ τοῦ Ἄρχοντος Νομοφύλακος.

Οὕτω συγκαταλέγεσθε καί ὑμεῖς, ὁμοῦ καί μετά τῶν λοιπῶν ὀφφικιάλων, μέ ἐπί κεφαλῆς τόν μεταξύ ἡμῶν παρόντα καί συμπροσευχόμενον Ἐντιμολογιώτατον καί φίλτατον Ἄρχοντα Μέγαν Λογοθέτην κύριον Θεόδωρον Ἀγγελόπουλον,  εἰς τήν μεγάλην Οἰκογένειαν τῶν Ἀρχόντων Ὀφφικιάλων τοῦ πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τήν συναριθμοῦσαν διαπρεπεῖς προσωπικότητας, μεγάλας ὑπηρεσίας παρασχούσας εἰς τό εὐσεβές ἡμῶν Γένος, τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν καί τήν ἀνθρωπότητα, ὡς εἶναι ἄξιον δι᾿ ὅσα ἄχρι τοῦ νῦν προσεφέρατε καί δι᾿ ὅσα εὐλόγως ἐκ τοῦ παρελθόντος κρίνοντες ἀναμένομεν καί εἰς τό μέλλον νά προσφέρετε.
Ἄξιοι!