Κατήγετο ἐκ τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως καὶ εἰς πολὺ νεαρὰ ἡλικία ἠσπάσθη τὸν μοναχικὸ βίο, ασκητεύσαντος ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει καὶ εἰς τὸ ὅρος Γόνο τῆς Θράκης. Διεκρίνετο διὰ τὴν αὐστηρότητα τῶν ἀντιλήψεών του· οὐχὶ μόνον εἰς τὸν μοναχικὸ βίο, ἀλλ᾽ ὡσαύτως καὶ εἰς τὴν ποιμαντικὴ δραστηριότητα τοῦ κλήρου καὶ ἰδιαιτέρως τῶν ἐπισκόπων. Ἡ προσπάθειά του νὰ ἐπιβάλῃ τὴν τάξι εἰς τοὺς ἀπειθάρχους καὶ περιφερομένους μοναχούς, ὅπως καὶ ἡ ἐπιμονή του διὰ τὴν ἐπιστροφὴ εἰς τὰς ἰδίας ἐπαρχίας τῶν ἐπισκόπων τῶν ἐν Κωνσταντινουπόλει διαμενόντων προυκαλέσαν ὀξύτατες ἀντιδράσεις τόσο τῶν ἐπισκόπων, ὅσο καὶ τῶν μοναχῶν. Αἱ θαρραλέαι προσπάθειαί του, αἵτινες θὰ ἔδιναν ῥιζικὰς λύσεις εἰς σοβαρὰ προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας, δυστυχῶς δὲν ἐτελεσφόρησαν, διότι ἦλθον εἰς ἀντίθεσιν μὲ τὰς γενικοτέρας τάσεις τῆς ἐποχῆς του. Εἰς τὸν διορατικὸν αὐτὸν πατριάρχη ὀφείλονται αἱ σχετικαὶ Νεαραί, ποὺ ἐξεδόθησαν ὑπὸ τοῦ αὐτοκράτορος Ἀνδρονίκου Β´ τοῦ Παλαιολόγου (1282-1328), ὡς φαίνεται καὶ ἀπὸ τὰς ἀξιολογώτατας ἐπιστολὰς τοῦ πατριάρχου πρὸς τὸν αὐτοκράτορα. Οἱ θιγόμενοι ὑπὸ τῶν αὐστηρῶν αὐτοῦ μέτρων ἐπίσκοποι καὶ μοναχοὶ γέγοναν προσωπικοί του ἀντίπαλοι καὶ ἐπεδόθησαν εἰς τὴν κατασυκοφάντησι τοῦ πατριάρχου, ὅστις ἠναγκάσθη διὰ τὸν λόγο τοῦτο νὰ παραιτηθῇ δίς. Τὸν βίο του ἔγραψε Ἰωάννης ὁ Καλοθέτης καὶ τὸν μετεγλώττισε εἰς ἁπλουστέραν διάλεκτο Ἀγάπιος ὁ Λάνδος εἰς τὸν Νέον Παράδεισον. Ἀνεκηρύχθη Ἄγιος τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ μνήμη του ἑορτάζεται τῇ 22 Ὀκτωβρίου.

Β. ΦΕΙΔΑΣ