Ἡ μνήμη του ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Γεδεὼν εἰς τὸ Βυζαντινὸ Ἑορτολόγιο σελ. 91 καὶ ἔχει παρθεῖ ἀπὸ χειρόγραφο Εὐαγγέλιο, ὅπου καὶ μόνο ἐκεῖ σημειώνεται. Ὅπως φαίνεται, τὸ μνημόσυνό του ἐγένετο εἰς τὴν Κωνσταντινούπολι καὶ συγκεκριμένως ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Μανουήλ, τῆς ὁποίας διετέλεσε ἡγούμενος, διότι πουθενὰ ἀλλοῦ δὲν ἀναφέρεται εἰς τοὺς Συναξαριστὰς ἡ μνήμη του.

Ὁ Σέργιος οὖν, κατήγετο ἐξ ἐπισήμου οἰκογενείας. Ἦτο ἀνεψιὸς τοῦ Πατριάρχου Φωτίου, ἐνάρετος καὶ πολὺ μορφωμένος. Τῷ 999 καὶ εἰς ἡλικία σχετικῶς μεγάλη, ἐκλήθηκε παρὰ τοῦ αὐτοκράτορος Βασιλείου τοῦ Β΄ (976-1025) εἰς τὸν Πατριαρχικὸ θρόνο, εἰς διαδοχὴ Σισινίου τοῦ Β΄. Κυβέρνησε τὸν πατριαρχικὸ θρόνο θεοφιλῶς διὰ 20 ἔτη καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικῶς τῷ 1019.