Εἶχε διατελέσει προηγουμένως μητροπολίτης Νικομηδείας καὶ διεκρίνετο διὰ τὴν ἀξιόλογον θεολογική του παιδεία.
Τῷ 1727 κατεδίκασε συνοδικῇ ἀποφάσει τὴν δράσι τῆς λατινικῆς Οὐνίας ἐν Συρίᾳ καὶ διὰ τῆς ἐγκυκλίου τοῦ 1728 ἔδειξε ἐνδιαφέρον διὰ τὰ προβλήματα τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.
Κατὰ τὴν τετάρτη πατριαρχεία του ἐξεδόθησαν δύο σουλτανικὰ φιρμάνια ἀφορῶντα τὸν τρόπο διοικήσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τὸν περιορισμὸ τῆς δυνάμεως τοῦ Γεροντισμοῦ.
Ἡ πατριαρχεία του κατεκρίθη παρὰ τῶν ἐχθρῶν του καὶ ἐγκωμιάσθη παρὰ τῶν φίλων του.
