Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Διαδέχθηκε στὸν Πατριαρχικὸ Θρόνο τὸν Γερμανὸ Γ´ καὶ ἀναδείχθηκε ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἀντιτάχθηκε μὲ ζῆλο στὴν ἐνωτικὴ πολιτικὴ τοῦ αὐτοκράτορα Μιχαὴλ Η´ Παλαιολόγου (1261-1282) καὶ διατύπωσε θαρραλέα τὶς ἀντιρρήσεις του γιὰ τὴν ἀποστολὴ τοῦ αὐτοκράτορα στὴ Σύνοδο τῆς Λυόν (1274).
Μετὰ τὴ Σύνοδο τῆς Λυόν, ὑποχρεώθηκε σὲ παραίτηση καὶ ἀντικαταστάθηκε ἀπὸ τὸν προσχωρήσαντα στὴν ἐνωτικὴ πολιτικὴ τοῦ Μιχαὴλ Η´, Ἰωάννη Βέκκο.
Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Μιχαὴλ Παλαιολόγου (1282), ἀποκαταστάθηκε στὸν θρόνο ἀπὸ τὸν Ἀνδρόνικο Β´ Παλαιολόγο, ἀλλὰ σύντομα πέθανε.
Ἀνακηρύχθηκε ἅγιος καὶ ἑορτάζεται στὶς 30 Ὀκτωβρίου.