Ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος πρ. Ἀμερικῆς, ὑπέρτιμος καί ἔξαρχος Ὠκεανῶν, Ἀτλαντικοῦ τε καί Εἰρηνικοῦ, κ. Δημήτριος (Τρακατέλλης) ἐγεννήθη ἐν Θεσσαλονίκῃ, τῇ 1ῃ Φεβρουαρίου 1928, ἔνθα καί ὡλοκλήρωσε τάς ἐγκυκλίους αὐτοῦ σπουδάς. Τό 1950 ἀνεδείχθη ἀριστοῦχος πτυχιοῦχος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Διάκονος ἐχειροτονήθη τό 1960 καί Πρεσβύτερος τό 1964. Τό ἔτος 1967 ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Βρεσθένης, ὑπηρετήσας παρά τῷ Ἀρχιεπισκόπῳ Ἀθηνῶν, ἐπιφορτισθείς διά τῆς εἰδικῆς εὐθύνης ἐπί θεμάτων καί προγραμμάτων ἐκπαιδεύσεως τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου. Ἐκλεγείς τό 1968 Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος δέν ἀπεδέχθη τήν ἐκλογήν διά λόγους σχετιζομένους πρός τήν κανονικήν τάξιν καί τήν τότε ἐπικρατοῦσαν ἐν Ἑλλάδι πολιτικήν κατάστασιν. Ἀνεδείχθη Διδάκτωρ Φιλοσοφίας «μετ’ ἐπαίνου» τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Harvard τό ἔτος 1972, ἐνῷ τό 1977 ἀνηγορεύθη ἀριστοῦχος Διδάκτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Κατά τάς περιόδους 1980-1981 καί 1983-1993 προσκληθείς ἐν Ἀμερικῇ διετέλεσε Διακεκριμένος Καθηγητής Βιβλικῶν Σπουδῶν καί Χριστιανικῶν Πηγῶν ἐν τῇ Ἱ. Θεολογικῇ Σχολῇ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Βοστώνης, διδάξας ἐκ παραλλήλου καί ὡς Ἐπισκέπτης Καθηγητής τό μάθημα τῆς Καινῆς Διαθήκης ἐν τῇ Θεολογικῇ Σχολῇ τοῦ Πανεπιστημίου Harvard. Τό ἔτος 1993, ἔχων ἤδη ἀνυψωθῆ κατά τό ἔτος 1991 εἰς Τιτουλάριον Μητροπολίτην Βρεσθένης, ἐπέστρεψεν εἰς τήν Ἑλλάδα προκειμένου νά ἀσχοληθῇ μέ τήν ἀκαδημαϊκήν ἔρευναν, τό συγγραφικόν ἔργον, καί τήν ἐκ παραλλήλου ἄσκησιν τῶν καθηκόντων αὐτοῦ ἐν τῇ Ἱερᾷ Ἀρχιεπισκοπῇ Ἀθηνῶν. Τήν 19ην Αὐγούστου 1999 ἐξελέγη ὑπό τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς, ἐνθρονισθείς ἐν Νέα Ὑόρκῃ τήν 18ην Σεπτεμβρίου. Ἐδημοσίευσε πολλά βιβλία καί ἄρθρα ἐπιστημονικοῦ καί θεολογικοῦ περιεχομένου ἑλληνιστί τε καί ἀγγλιστί. Ἐνδεικτικῶς ἀναφέρονται τά βιβλία του The Prexistence of Christ in Justin Martyr, Ὁ ὑπερβατικός Θεός τοῦ Εὐγνώστου, Παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Ἐξουσία καί Πάθος, Χριστός ὁ προϋπάρχων Θεός, Οἱ Πατέρες ἑρμηνεύουν, A Call to Faith καί Ways of the Lord. Μετέσχεν ἑκατοντάδων ἐπιστημονικῶν καί θεολογικῶν συνεδρίων ἐν Εὐρώπῃ καί Ἀμερικῇ, τυγχάνει δέ μέλος διαφόρων ἐπιστημονικῶν ἑταιριῶν, καί ἔχει λάβει σειράν τιμητικῶν διακρίσεων καί διδακτορικῶν διπλωμάτων ἐκ διαφόρων Πανεπιστημίων ἐν Ἀμερικῇ καί Ἑλλάδι. Τό 2002 ἐξελέγη ἀντεπιστέλλον μέλος τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν. Πλήν τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης εἶναι γνώστης τῆς Ἀγγλικῆς, Γαλλικῆς, Γερμανικῆς, Ἑβραϊκῆς, Λατινικῆς, Ἀραμαϊκῆς καί Κοπτικῆς. Κατά γενικήν ὁμολογίαν ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος διακρίνεται διά τό χριστιανικόν του ἦθος, τήν ἀκεραιότητα τοῦ χαρακτῆρος του, τά διανοητικά του χαρίσματα, τήν ἐμμονήν του εἰς τάς πνευματικάς ἀξίας, τήν βαθεῖαν θεολογικήν του κατάρτισιν, ὡς καί τήν πίστιν καί ἀφοσίωσίν του εἰς τήν Ἐκκλησίαν ὡς Σῶμα Χριστοῦ καί Κιβωτόν Σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Θεωρεῖται δέ ὡς μία τῶν σημαντικωτέρων συγχρόνων ἐκκλησιαστικῶν καί θεολογικῶν προσωπικοτήτων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ὀνομαστήρια: 26 Ὀκτωβρίου.