Ἐνῷ τὴν Ἐκκλησίαν ἐτάραττεν ὁ ἀπὸ τῶν νεστοριανῶν αἱρετικῶν σάλος, ἄλλη ταραχὴ κατέλαβεν αὐτήν· ὁ θρόνος, ἐχήρευεν, οἱ δὲ παλαιοὶ ὑπόψηφοι Φίλιππος πρεσβύτερος ὁ Σιδήτης καὶ ὁ ὑπὸ τοῦ λαοῦ ἀγαπώμενος Πρόκλος ἔζων.

Τέσσαρες μῆνες παρῆλθον ἀπὸ τῆς τοῦ Νεστορίου καθαιρέσεως, ὁ Πρόκλος ἀπωθεῖτο καὶ πάλιν, διὰ τὸν λόγον ὅτι παρεβιάζοντο ἕνεκα μελλούσης τυχὸν εἰς τὸν πατριαρχικὸν θρόνον ἀναβάσεως αὐτοῦ κανόνες ἱεροί, ὁ δὲ αὐτοκράτωρ μετὰ τῆς συνόδου, ἥν ἐπὶ τούτῳ συνεκάλεσεν, ἐξελέξατο τὸν πρεσβύτερον Μαξιμιανόν, ἤ, κατὰ τὸν πατριαρχικὸν κατάλογον τὸν ἐκ τῆς χρονογραφίας Νικηφόρου, Μάξιμον.

Οὗτος ἐχειροτονήθη τῇ 25ῃ Ὀκτωβρίου, ἡ δὲ ἐκλογὴ ἀνακοινωθεῖσα ὑπὸ τοῦ αὐτοκράτορος καὶ τῆς συνόδου, ὅλως ἐκτόπως, τῷ πάπᾳ Ῥώμης Καιλεστίνῳ, ἔτυχε τῆς ἐγκρίσεως αὐτοῦ, ἥτις ἦν καὶ τότε καὶ πρώην καὶ κατόπιν ὅλως περιττή. Οἱ πατριαρχικοὶ κατάλογοι γράφουσι τὰ ἔτη τῆς πατριαρχείας τοῦ Μαξιμιανοῦ δύο καὶ μῆνας πέντε, πλὴν τοῦ καταλόγου τοῦ Καλλίστου, νομίζοντος ἀντὶ μηνῶν ἡμέρας πέντε. Κατ᾽ ἄλλην γραφὴν μῆνας δέκα.

Ὁ πατριάρχης Μαξιμιανὸς ἐγεννήθη ἐν Ῥώμῃ ἦν δὲ πρεσβύτερος τῆς ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, ὑπὸ Σισινίου τοιοῦτος χειροτονηθείς, ἄπειρος παιδεύσεως, ἀλλὰ τὸν βίον ἀσκητικός, εὐλαβείας ἀπολαύων τῶν χριστιανῶν, διότι δι᾽ ἰδίων ἐξόδων μνημεῖα κατασκευάζων ἐνεταφίαζεν ἐν αὐτοῖς τὰ λείψανα τῶν τελευτώντων εὐλαβῶν. Ἐπ᾽ αὐτοῦ ἔχαιρεν ἔχουσα ἡ Ἐκκλησία βαθεῖαν εἰρήνην.

Ἀπέθανεν ὁ Μαξιμιανὸς τῇ 12ῃ Ἀπριλίου τοῦ ἔτους 434, κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Μεγάλης Πέμπτης.

Ἐκ τῶν ἐπὶ Μαξιμιανοῦ γενομένων, γινώσκομεν τὴν ἐν Κωνσταντινουπόλει τῷ 431 συγκροτηθεῖσαν σύνοδον, ἣν συνεκάλεσε, καὶ καθ᾽ ἣν καθήρεσε τοὺς ἐπισκόπους Ἑλλάδιον τὸν Ταρσοῦ, Εὐθήριον τὸν Τυάνων, Ἱμέριον τὸν Νικομηδείας καὶ Δωρόθεον τὸν Μαρκιανουπόλεως ἀνήκοντας εἰς τὴν μερίδα τοῦ πατριάρχου τῆς Ἀντιοχείας Ἰωάννου, φίλου ὄντος τοῦ Νεστορίου.

Ἡ ὀρθόδοξος ἀνατολικὴ Ἐκκλησία γεραίρει τὴν μνήμην τοῦ ἀγαθοῦ Μαξιμιανοῦ τῇ 21ῃ Ἀπριλίου. Πρὸ τοῦ ΙΒ´ αἰῶνος ἐπανηγύριζεν αὐτὴν τῇ 20ῇ Νοεμβρίου.

Μανουήλ Ι. Γεδεών
«Πατριαρχικοὶ πίνακες»