Ὁ Μακάριος ἐπατριάρχευσε δὶς εἰς τὸν οἰκουμενικὸν θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως, προηγουμένως δὲ ἦτο μητροπολίτης Σεβαστείας. Κατὰ τὴν πρώτη πατριαρχεία του (1377-1379) προσεπάθησε νὰ ἀποκαταστήσῃ τὴν κανονικὴ τάξι. Ὡστόσο καθῃρέθη καὶ ἐξεθρονίσθη παρὰ τῶν ἀντιπάλων του πολιτικοῖς κινήτροις. Παρέμεινε εἰς αὐστηρὸν περιορισμὸν μέχρι τὴν δευτέρα ἄνοδό του εἰς τὸν πατριαρχικὸ θρόνο, κατὰ τὴν διάρκεια δηλαδὴ τῆς τετάρτης πατριαρχείας Ἀντωνίου τοῦ Δ´ (1389-1390).
Κατὰ τὴν πατριαρχεία του σημαντικαὶ ὑπῆρξαν αἱ συνοδικαὶ ἀποφάσεις ἀφορῶσαι τὴν διοίκησι τῶν ἐπαρχιῶν τοῦ θρόνου.