Προηγουμένως μητροπολίτης Καισαρείας, διεδέχθη εἰς τὸν οἰκουμενικὸ θρόνο Νεόφυτον τὸν Ε´ (25 Ὀκτωβρίου 1707). Προσεπάθησε νὰ ἐπιβάλῃ εἰς τοὺς κληρικοὺς αὐστηρότητα βίου (σῴζεται μάλιστα ἐγκύκλιός του περὶ τοῦ «μὴ λαμπραῖς ἐσθῆσι χρῆσθαι τοῖς ἱερωμένοις») ἀλλὰ ἐδημιούργησε ἐχθροὺς ἔχων ὡς ἀποτέλεσμα νὰ καθαιρεθῇ τὸν Μάϊο τοῦ 1709 καὶ νὰ ἐξορισθῇ εἰς τὴν ἱερὰ μονὴ Βατοπεδίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἐπανεξελέγη τῷ Νοεμβρίῳ τοῦ 1713 ἀλλὰ δὲν ἠμπόρεσε νὰ καταβάλῃ εἰς τὴν Ὑψηλὴ Πύλη τὸ πεσκέσιον τῶν 25.000 γροσιῶν καὶ ἠναγκάσθη νὰ παραιτηθῇ τῇ 28ῃ Φεβρουαρίου 1714.