Διεδέχθη εἰς τὸν οἰκουμενικὸ θρόνο τὸν πατριάρχη Νεόφυτο Δ´ (1153), ἐνῷ διετέλει διάκονος, Χλιαρῶν καὶ σακελλάριος τοῦ πατριαρχείου.
Ἐπὶ τῆς πατριαρχείας του συνεκροτήθησαν δύο σύνοδοι ἐν Κωνσταντινουπόλει (ἡ πρώτη τῇ 26ῃ Ἰανουαρίου 1156 καὶ ἡ δευτέρα τῇ 12ῃ Μαΐου 1157), αἱ ὁποῖαι κατεδίκασαν τὰς κακοδοξίας τοῦ καθηγητοῦ τῆς ἑρμηνείας τῶν Εὐαγγελίων εἰς τὴν Ἁγία Σοφία καὶ μαγίστρου τῶν ῥητόρων Νικηφόρου Βασιλάκη καὶ τὴν αἱρετικὴ διδασκαλία τοῦ κληρικοῦ τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἐψηφισμένου πατριάρχου Ἀντιοχείας Σωτήρχου Παντεύγενου.
