Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, (1191-1198).
Ἀνῆλθε στὸν Πατριαρχικὸ Θρόνο τὸ 1191, μετὰ τὴν ἐκδίωξη τοῦ πατριάρχου Δοσιθέου. Γιὰ τὸν βίο καὶ τὴ δράση του γνωρίζουμε ἐλάχιστα. Κατὰ τὴν πατριαρχεία του οἱ Σέρβοι ἡγεμόνες Σάββας καὶ Συμεὼν ἵδρυσαν τὴ Μονὴ Χιλιανδαρίου στὸ Ἅγιο Ὄρος.
Μὲ χρονολογία «Φεβρουάριος 1197» σώζεται συνοδικὸ σημείωμα του (Ράλλης και Ποτλής, «Σύνταγμα θείων καὶ ἱερῶν κανόνων», Ε´, σ. 101-102), ποὺ ἀναφέρεται στὸ ἐνοριακὸ δίκαιο, καὶ εἰδικὰ στὴν ἀνέγερση «εὐκτηρίων οἴκων». Σύμφωνα μὲ πληροφορία τοῦ Νικήτα Χωνιάτη, κατὰ τὴν πατριαρχεία τοῦ Γεωργίου ἄρχισε ἡ ἔριδα γιὰ τὸ ἄν τὸ μεταλαμβανόμενο σῶμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι φθαρτὸ ἤ ἄφθαρτο.

Γ. Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ