Ἀριθμ. Πρωτ. 834



+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ

ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ

ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ, 

ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΝ

ΠΑΡΑ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ





Πᾶσι τοῖς εὐλαβεστάτοις Κληρικοῖς καί θεοφιλέσι πιστοῖς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μυτιλήνης, τέκνοις λίαν ἀγαπητοῖς ἐν Κυρίῳ τῆς ἡμῶν Μετριότητος, χάριν, εὐλογίαν καί ἔλεος παρά τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνουμένου Θεοῦ ἡμῶν.



Ἕκαστος ἄνθρωπος ἐπλάσθη κατ᾿ εἰκόνα καί καθ᾿ ὁμοίωσιν Θεοῦ. Πολύ δέ περισσσότερον ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθημεν καί ἐχρίσθημεν διά τοῦ Ἁγίου Μύρου καί ἐνεκεντρίσθημεν εἰς τήν καλλιέλαιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἴμεθα ναοί τοῦ ἐν ἡμῖν Ἁγίου Πνεύματος, ἀκόμη καί ἐάν διά ποικίλων ἁμαρτιῶν, ἑκουσίων ἤ ἀκουσίων, ἀπομακρυνώμεθα ἀπό τοῦ Κυρίου. «Εἰ (ἡμεῖς) ἀπιστοῦμεν, ἐκεῖνος πιστός μένει· ἀρνήσασθαι ἑαυτόν οὐ δύναται» (Β´ Τιμ. 2, 13). 



Ὡς σκοπόν τῆς ὑπάρξεώς μας εἰς τήν παροῦσαν ζωήν ἔχομεν τόν ἁγιασμόν ἡμῶν· «ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι» (Α´ Πέτρου 1, 16). Ἀνερχόμενοι τήν κλίμακα τῶν ἀρετῶν μετά πολλῆς προσευχῆς καί ἀσκήσεως, προσδοκῶμεν ὅτι, χάριτι Θεοῦ, θά κληρονομήσωμεν τήν οὐράνιον Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Ἀντιμετωπίζομεν ὅμως ὅλοι καθημερινῶς πλεῖστα ὅσα ἐμπόδια καί πειρασμούς, εἴτε ἐκ τοῦ διαβόλου, εἴτε ἐκ τοῦ περιβάλλοντος, εἴτε ἐκ τῶν ἰδικῶν μας ἀδυναμιῶν καί παθημάτων. Ὁμοιάζομεν ἐνίοτε πρός τούς Μαθητάς τοῦ Κυρίου. Ὡς μᾶς διηγήθη ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, ἐταξίδευον εἰς τήν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας. Εὑρέθησαν εἰς μεγάλον κίνδυνον καταποντισμοῦ ἕνεκα τῆς αἰφνιδίου τρικυμίας. Ἀπώλεσαν τήν ψυχραιμίαν των. Ἐπί πλέον, ἡ ἐν μέσῳ τῆς σκοτεινῆς νυκτός ἐμφάνισις τοῦ Κυρίου, Ὅστις περιεπάτει ἐπί τῶν κυμάτων, ἐπέτεινε τόν φόβον καί τήν ἀγωνίαν αὐτῶν θεωρησάντων φάντασμα τό γεγονός. Τόν φόβον των ὅμως διέλυσεν ὁ Κύριος, καθησυχάσας αὐτούς διά τοῦ «θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι, μή φοβεῖσθε».



Εἰς τρικυμίαν συνεχῆ τοῦ βίου ταξιδεύοντες καί ἡμεῖς, τέκνα καί ἀδελφοί ἐν Κυρίῳ, εἶναι φυσικόν νά χάνωμεν ἐνίοτε τό θάρρος καί νά φθάνωμεν εἰς ὁριακά σημεῖα ἀντοχῆς, σωματικῆς καί ψυχικῆς, αἰσθανόμενοι ἐγκαταλελειμμένοι ὑπό πάντων, ἀκόμη καί ὑπ᾿ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ. Διό ἔχομεν ἀπόλυτον ἀνάγκην τῆς ἐνισχυτικῆς παρουσίας τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, Ὅστις εἶναι ἡ Εἰρήνη καί ἡ Χαρά τοῦ κόσμου. Δυνάμεθα δέ νά Τόν ἔχωμεν πλησίον μας ἀνά πᾶσαν στιγμήν, καλοῦντες καί παρακαλοῦντες Αὐτόν διά τῆς προσευχῆς. Δέν μᾶς ἀφήνει μόνους καί ὀρφανούς ὁ Χριστός. Ἀποστέλλει τόν Παράκλητον τῆς ζωῆς μας, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, πού εἶναι θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ζωῆς ἀληθινῆς καί ἀρεστῆς τῷ Θεῷ. 



Ἐπειδή, ὅμως, ὡς ἀδύναμοι καί ἁμαρτωλοί ἄνθρωποι, διστάζομεν πολλάκις καί ἀμφιβάλλομεν, Ἐκεῖνος ὡς Φιλάνθρωπος Θεός μᾶς ἔδωσε παραστάτας καί συνοδοιπόρους. Πρώτη καί ἀκαταίσχυντος μεσίτρια εἶναι ἡ Παναγία Μήτηρ Αὐτοῦ, ἡ Κυρία Θεοτόκος, ὁ κατ᾿ ἐξοχήν ἡγιασμένος ναός, ὅπως τήν ὀνομάζομεν εἰς τήν ὑμνολογίαν μας. Εὑρισκόμενοι ἐντός τῶν ἡμερῶν τοῦ Δεκαπενταυγούστου, τῶν ἀφιερωμένων εἰδικῶς εἰς τήν τιμήν τῆς Παναχράντου Δεσποίνης ἡμῶν, πατρικῶς προτρεπόμεθα πάντας, ἔτι πλέον νά προσπίπτωμεν ἑκάστοτε μετά θερμῆς πίστεως καί ἀναμφιβόλου λογισμοῦ πρός τήν κοινήν Μητέρα, ζητοῦντες τήν συνεχῆ προστασίαν, τήν σκέπην, τήν εὐλογίαν καί τάς μεσιτείας της πρός τόν Κύριον Ἰησοῦν, ὁ Ὁποῖος λόγῳ τῆς ἐξ αὐτῆς κατά σάρκα γεννήσεώς Του ἰδιαιτέρως ἐπακούει αὐτῆς καί τά αἰτήματά της ἐκπληροῖ.



Τέκνα ἀγαπητά ἐν Κυρίῳ,



Ἡ εὐλογημένη νῆσος τῆς Μυτιλήνης, ἔχουσα νά παρουσιάσῃ ὡς καρπόν ἁγιότητος πέραν τῶν τριάκοντα γνωστῶν Ἁγίων, εὑρίσκεται εἰς τήν πλεονεκτικήν θέσιν νά ἔχῃ τόν πλοῦτον τῆς θαυματουργοῦ Ἱερᾶς Θεομητορικῆς εἰκόνος τῆς Ἁγίας Σιών, τῆς Ἁγιάσου δηλαδή, διά τάς ἑορτάς τῆς ὁποίας ἡ ἡμετέρα Μετριότης προσεκλήθη ὑπό τοῦ ἁγίου ποιμενάρχου σας κυρίου Ἰακώβου νά ἔλθωμεν πρός ὑμᾶς καί νά ἑορτάσωμεν μαζί σας τήν μεγίστην τῶν θεομητορικῶν ἑορτῶν, τήν Κοίμησιν τῆς Παναγίας.



Ἀπό τῆς Κωνσταντινουπόλεως παρακολουθοῦντες μετά χαρᾶς τήν πνευματικήν πορείαν ὅλων σας, ἐνταῦθα δέ εὑρισκόμενοι, προτρεπόμεθα ὅλους πατρικῶς, ὅπως εἰς τάς ἐπισυμβαινούσας βιοτικάς θλίψεις καί τούς καθημερινούς πειρασμούς ἐπικαλῆσθε ἀδιαλείπτως τήν βοήθειαν τῆς Θεομήτορος Παναγίας Μητρός τοῦ Σωτῆρος καί Μητρός πάντων τῶν Χριστιανῶν. Ἐπικαλούμενοι δέ αὐτήν, θά αἰσθάνεσθε μυστικῶς καί τήν παρουσίαν τοῦ ἠγαπημένου Υἱοῦ Της, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, Ὅστις ἀοράτως θά σᾶς εἰρηνεύῃ διά τῶν ἰδίων λόγων, διά τῶν ὁποίων εἰρήνευσε καί ἐγαλήνευσε τούς τεταραγμένους Μαθητάς Του: «Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι, μή φοβεῖσθε». 



Αὐτοῦ ἡ Θεία Χάρις καί τό Ἄπειρον Ἔλεος, ταῖς πρεσβείαις πάντων τῶν ἐν Λέσβῳ Ἁγίων καί δή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Ἁγίας Σιών, εἴησαν μετά πάντων ὑμῶν. 



βς´  Αὐγούστου ιγ´ 

Διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

+ ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος