Ἀριθμ. Πρωτ.252

Εὐτυχής ἡμερολογιακή συγκυρία φέρει, κατά τό παρόν ἔτος, ἅπαντα τόν Χριστιανικόν κόσμον ἀπό κοινοῦ ἑορτάζοντα τό Ἅγιον Πάσχα εἰς Ἀνατολήν τε καί Δύσιν. Ἐν ἀγαλλιάσει, ὅθεν, ἐπικοινωνοῦμεν μετά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ἵνα ἀπευθύνωμεν αὐτῇ καί τῷ λογικῷ αὐτῆς ποιμνίῳ τόν παγχαρμόσυνον χαιρετισμόν «Χριστός Ἀνέστη»! καί εὐχηθῶμεν βαθεῖαν τήν χαράν τῆς Ἀναστάσεως.

Ὄντως, Μακαριώτατε, ἀνέστη ὁ Κύριος ἐκ τῶν νεκρῶν, τριήμερος, κατά τάς Γραφάς, πατήσας τόν θάνατον διά τοῦ ἰδίου Αὐτοῦ θανάτου καί καταργήσας τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτέστι τόν διάβολον, ζωήν καί ἀφθαρσίαν χαριζόμενος εἰς τό ἀνθρώπινον γένος. Τήν ὀδύνην καί τήν κάμινον τοῦ Πάθους καί τοῦ Σταυροῦ καί τό σκότος τοῦ Τάφου διεδέχθη ἡ χαρά καί ἀγαλλίασις τῆς Ἀναστάσεως, τό φῶς τό ἐκπηγάσαν ἐκ τοῦ κενοῦ πλέον Μνημείου τῆς Ζωῆς. Πάσχα, κατά ταῦτα, ἑορτάζοντες, «θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ῞Αδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρχήν», καθώς ἡ καθ᾽ ἡμᾶς ἑλληνορθόδοξος ὑμνογραφία ὑπογραμμίζει. Ὁ Χριστός, τό αἰώνιον Πάσχα ἡμῶν, «ἐκ θανάτου πρός ζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν ἡμᾶς διεβίβασεν». Διό καί κροτοῦντες πανηγυρικῶς τά νικητήρια, τά τῆς σωτηρίας ἡμῶν δηλονότι καί αἰωνίου ζωῆς τά ἐχέγγυα καί μνῆστρα, ὑμνοῦμεν μετά πασῶν τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων καί πάσης ψυχῆς πιστῶν, Χριστόν τόν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν ὡς Θεόν τοῦ παντός, τόν Αἴτιον, τόν μόνον εὐλογητόν εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Παρά τάς ὀδυνηράς συνθήκας, τάς ὁποίας δημιουργεῖ ὁ τυφλός θρησκευτικός (δῆθεν) φανατισμός καί τό ἐθνικόν μῖσος, μέ ἀποτέλεσμα νά θρηνῶμεν κατ᾿ αὐτάς ἑκατόμβας ἀνά τό κόσμον ἀθῴων καί ἀνυποψιάστων θυμάτων, παρά τάς ἐν ψυχρῷ δολοφονίας ἀνθρώπων τῆς θρησκείας, διά τά ὁποῖα, κατά φυσικήν νομοτέλειαν ἀλγοῦμεν δεινῶς καί ἀγανακτοῦμεν καί ἐπικαλούμεθα τόν σεβασμόν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ὁποῖον καί ἄν ᾖ τοῦτο, καί τῶν δικαιωμάτων αὐτοῦ, ἐν τούτοις ἐκ τοῦ κενοῦ Τάφου τοῦ Χριστοῦ ἀνατέλλει ἐλπίς, καί ἐκ τοῦ στόματος τοῦ Ἀναστάντος ἀκούεται «Εἰρήνη ὑμῖν», καί ἐν τῷ φωτί τῆς Ἀναστάσεως «καινήν γῆν καί καινούς οὐρανούς προσδοκῶμεν…., ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ» (Β´ Πετρ. 3, 13).

Ἐπί τούτοις, περιπτυσσόμεθα ἐν ἀγάπῃ βαθείᾳ τήν Ὑμετέραν φίλην καί περισπούδαστον Μακαριότητα, ἀποδίδοντες Αὐτῇ ἀσπασμόν ἀναστάσιμον καί εὐχόμενοι ἀπό καρδίας μακροημέρευσιν ἐν ὑγιείᾳ πολλῇ καί πάντα τά δῶρα τῆς Ἀναστάσεως.

Ἅγιον Πάσχα βδ´
Τῆς ὑμετέρας Μακαριότητος
ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός
+Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος