Τω Αγιωτάτω και Μακαριωτάτω Πάπα της Πρεσβυτέρας Ρώμης Ιωάννη Παύλω τω Β΄, εν Κυρίω χαίρειν.
Συγχαίρομεν ολοκαρδίως τη Υμετέρα φίλη Αγιότητι επί τη συμπληρώσει εικοσιπενταετούς καρποφόρου διακονίας εις την καθέδραν του Επισκόπου της πρεσβυτέρας Ρώμης. Πάνυ δ ασμένως διαβεβαιούμεθα Υμάς, ότι της χαράς ταύτης μετέχει ανυποκρίτως και ο καθ ημάς Οικουμενικός Θρόνος της Νέας Ρώμης μετά του ευσεβούς πληρώματος και ότι προσευχόμεθα θερμώς τω Κυρίω όπως χαρίζηται Υμίν υγείαν και μακροζωίαν και τον θείον αυτού φωτισμόν προς θεοφιλή επιτέλεσιν των υψηλών Υμών καθηκόντων.
Αγιώτατε αδελφέ!
Η μακρά διακονία Υμών εις το ύπατον αξίωμα του Προκαθημένου της σεβασμίας αδελφής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας υπήρξε πλουσία εις ποικίλας ειρηνικάς και ενωτικάς προσπαθείας Υμών εν μέσω πολλών προσωπικών δοκιμασιών, εκκλησιαστικών δυσχερειών και κοινωνικών προκλήσεων. Η πολλαχώς πεπροικισμένη προσωπικότης Υμών, η εν πίστει και δυνάμει σθεναρά παρουσία και ακαταπόνητος δράσις Υμών, η αποτελεσματική συμπαράστασις προς λαούς εμπεριστάτους, ο αγών υπέρ ειρήνης και δικαιοσύνης, έτι δε μάλλον η έναντι των δυνάμεων του σκότους και της αρνήσεως μαρτυρία Χριστού εσταυρωμένου και αναστάντος, έχουσιν επιθέσει επί τα έτη της πηδαλιουχίας Υμών αδρά τα σημεία της Υμετέρας ισχυράς προσωπικότητος. Εκτιμώμεν πρεπόντως την άκαμπτον πορείαν Υμών και τον αταλάντευτον Υμών αγώνα υπέρ της διαφυλάξεως της ιερότητος του ανθρωπίνου προσώπου πέραν πάσης θρησκευτικής, φυλετικής και άλλης διακρίσεως. Εν αγάπη πολλή αναμιμνησκόμεθα της κατά Νοέμβριον του σωτηρίου έτους 1979 πρώτης προσκυνηματικής και φιλαδέλφου επισκέψεως Υμών εις την ημετέραν Πόλιν. Εν τω τιμίω προσώπω Υμών η πρεσβυτέρα Ρώμη επεσκέψατο τότε την Νέαν Ρώμην ως αδελφή προς αδελφήν.
Εν τω πνεύματι τούτω η Υμετέρα Αγιότης και ο προκάτοχος ημών μακαριστός Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος εκηρύξατε πανηγυρικώς και επ ελπίδι την έναρξιν του επισήμου Θεολογικού Διαλόγου, επί τω σκοπώ όπως ούτος, διεξαγόμενος εν αγάπη και αληθεία, οδηγήση τας αδελφάς Εκκλησίας ημών εις την ποθητήν πλήρη κοινωνίαν. Ευχαριστίας οφείλομεν και ταπεινώς αποδίδομεν από μέσης καρδίας τω παναγίω Θεώ δια τα ήδη επιτευχθέντα. Και τηρούμεν ασαλεύτως τους οφθαλμούς επί τον τεθέντα ιερόν σκοπόν. Ως δ έχομεν διαβεβαιώσει την Υμετέραν Αγιότητα κατά τας επανειλημμένας προσωπικάς συναντήσεις, τας οποίας εχάρισεν εις ημάς ο Κύριος της Εκκλησίας, παραμένομεν πρόθυμοι, ίνα παρά τας παλαιάς και τας καινοφανείς δυσχερείας και τας απογοητεύσεις, μη παρεκκλίνωμεν αυτού, πεποιθότες ότι «τά αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστιν» (Λουκ. 18, 27).
Επικαλούμενοι την πρεσβείαν της Παναγίας Θεοτόκου, των θεηγόρων Αποστόλων και των κοινών ημίν Αγίων της Εκκλησίας παρακαλούμεν διαπύρως τον Άγιον Θεόν ημών, όπως επιμηκύνη τον πολύμοχθον βίον Υμών και καταστέψη αυτόν δια πολλών εισέτι έργων αγάπης, ειρήνης και πάσης αγαθοεργίας.
Περιπτυσσόμενοι επί τούτοις την Υμετέραν Αγιότητα φιλήματι αγίω διατελούμεν μετά πολλής αγάπης και τιμής.
Βγ΄ Οκτωβρίου ις΄
Της Υμετέρας Αγιότητος
αγαπητός εν Χριστώ αδελφός
+ O Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος
