Μακαριώτατε,
Ἐν δοξολογίᾳ τοῦ Δομήτορος καί Κυβερνήτου τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, χαιρετίζομεν τήν ἐκλογήν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ὡς διαδόχου τοῦ ἀλήστου μνήμης Πατριάρχου Μαξίμου καί, ἐπικαλούμενοι προσευχητικῶς τό ἅγιον Ὄνομα τοῦ δικαίου Κριτοῦ καί Κυρίου τῆς δόξης, εὐχαριστοῦμεν Αὐτῷ διά “τό οὐράνιον δῶρον καί σωτήριον… Τί γάρ ἄν γένοιτο χαριέστερον ἤ τούς τοσούτῳ τῷ πλήθει τῶν τόπων διῃρημένους τῇ διά τῆς ἀγάπης ἑνώσει καθορᾶν εἰς μίαν μελῶν ἁρμονίαν ἐν σώματι Χριστοῦ δεδέσθαι;” (Μεγάλου Βασιλείου, Ἐπιστολή 70, Ἀνεπίγραφος περί Συνόδου, P.G. 32,433B-C).
Ἐπέστη ἡ εὔσημος ἡμέρα τῆς κατόπιν τῆς ἐκλογῆς τῆς Ὑμετέρας λίαν ἡμῖν ἀγαπητῆς καί περισπουδάστου Μακαριότητος, προνοίᾳ καί ἐλέῳ Θεοῦ, τοῦ ἐτάζοντος καρδίας καί νεφρούς, καί ψήφοις κανονικαῖς τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας, ἐνθρονίσεως Αὐτῆς εἰς τόν Πατριαρχικόν Θρόνον τοῦ Μητροπολίτου Σόφιας καί Πατριάρχου πάσης Βουλγαρίας. Ἡ εὐφρόσυνος αὕτη ἡμέρα, καθ᾿ ἥν ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης, ἀναλαμβάνει ἱστορικήν εὐθύνην καί παρατίθησι ταῖς χερσί τοῦ Κυρίου τήν ψυχήν Αὐτῆς πρός διακονίαν τοῦ λαοῦ, παρέχει τῇ Μητρί Ἁγίᾳ τοῦ Χριστοῦ Μεγάλῃ Ἐκκλησίᾳ, τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριαρχείῳ, καί τῇ ἡμετέρᾳ Μετριότητι προσωπικῶς τήν εὐκαιρίαν ἐκφράσεως τῶν θερμῶν συγχαρητηρίων καί φιλαδέλφων εὐχετικῶν ἡμῶν προσρήσεων.
Μετά τήν κοίμησιν τοῦ μακαριστοῦ προκατόχου τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ἀειμνήστου Πατριάρχου Μαξίμου, ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς κατά Βουλγαρίαν Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας ἐπιβλέψασα εἰς τήν ἐκδαπάνησιν ἐν τῷ ἐκκλησιαστικῷ ἀγρῷ ἐπί σειράν ἐτῶν τῆς Ὑμετέρας Ἀγάπης, ἐξελέξατο Αὐτήν ὡς ἄξιον οἰακοστρόφον ἐπί τό πηδάλιον αὐτῆς, ἵνα, ὡς τῆς Ἐκκλησίας προστάτης, καταρδεύσῃ δαψιλῶς τῆς Χάριτος τοῖς νάμασι πιστῶν τά συστήματα καί τῆς Ἐκκλησίας τήν εὐπρέπειαν κοσμήσῃ.
Ὅθεν, Μακαριώτατε Ἀδελφέ, ἐχόμεθα δι᾿ ἀγαθῶν ἐλπίδων καί προσδοκιῶν, ὅτι ἡ ἤδη ἐκκινήσασα ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ προκατόχου Ὑμῶν πορεία πνευματικῆς ἀναγεννήσεως καί ἀνασυγκροτήσεως τῆς καθ᾿ Ὑμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας θέλει συνεχισθῆ ἐπαξίως κατά τήν ἐπ᾿ αἰσίοις τοῖς οἰωνοῖς ἀρχομένην Πατριαρχικήν διακονίαν Ὑμῶν, ἥτις εὐχόμεθα διαπύρως ὅπως ἀποδώσῃ καρπούς πνευματικούς, ἀληθοῦς Ὀρθοδόξου ἤθους καί χρηστῆς πολιτείας, ἐντός τῶν ὁρίων τῆς εὐαγγελικῆς ἀγάπης καί εἰρήνης, ὥστε τό ταλαιπωρηθέν κατά τό παρελθόν σκάφος τῆς Ὀρθοδοξίας ἐν τῇ Χώρᾳ τῆς Βουλγαρίας νά εὕρῃ τήν ἥν ἀξίζει ποθητήν γαλήνην καί ἐν ἑνότητι φρονήματος κλῆρος καί λαός χωρήσητε περαιτέρω εἰς ἔργα θεοφιλῆ καί ψυχοσωτήρια, κατά τό Θέλημα τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς πίστεως ἡμῶν καί κατά τό παράδειγμα τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης τῶν Ἁγίων αὐτῆς, τοῦ θεοφιλοῦς βασιλέως Βόριδος, τοῦ Ἁγίου Πατριάρχου Εὐθυμίου τοῦ Τυρνόβου, τῶν Ὁσίων Ἰωάννου τῆς Ρίλας, Ρωμύλου καί Θεοδοσίου τοῦ Τυρνόβου, τῆς πληθύος τῶν Βουλγάρων νεομαρτύρων, γνωστῶν καί ἀγνώστων, πάντων καί πασῶν ἐν πρεσβείαις καί μεσιτείαις πρός τόν “θαυμαστόν ἐν Ἁγίοις καί μόνον Κύριον ὄντα” ἱκετευόντων Αὐτόν ὅπως ἐκχέῃ πλουσίαν τήν Χάριν καί τό Ἔλεος Αὐτοῦ ἐπί τό γεώργιον Αὐτοῦ τοῦτο.
Ἐκφράζομεν τήν βεβαιότητα ὅτι ὡς Προκαθήμενος τῆς φίλης Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας, πρωτοτόκου θυγατρός τοῦ Ἁγιωτάτου Ἀποστολικοῦ καί Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, θά ποιμάνητε αὐτήν καί τόν προσφιλῆ Ὀρθόδοξον Βουλγαρικόν Λαόν ἐν εὐγενείᾳ ψυχῆς καί φαιδρότητι καί πανάγνῳ γνώμῃ καί σταθηρᾷ θεοσεβείᾳ, ἐν πιστότητι καί ἀφοσιώσει, συνεχίζοντες τήν μακράν παράδοσιν συνεργασίας καί ἑνότητος μετά τῆς ποδηγετησάσης εἰς Χριστόν, ἀνακηρυξάσης τό αὐτοκέφαλον καί ἀνυψωσάσης τόν προκαθήμενον αὐτῆς εἰς τήν τιμήν τῆς Πατριαρχικῆς ἀξίας Μητρός Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἰδίᾳ κατά τούς συγχρόνους καιρούς, ὅτε τά προβλήματα καί αἱ θλίψεις τῶν ἁπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης Ὀρθοδόξων καθιστοῦν ἀναγκαίαν, εἴπερ ποτέ καί ἄλλοτε, τήν ἑνότητα καί συμπόρευσιν αὐτῶν καί τήν ὑπέρβασιν τῶν ἐθνικῶν, φυλετικῶν καί ἱστορικῶν διαφορῶν καί προσκομμάτων πρός τήν κατεύθυνσιν ταύτην.
Φιλαδέλφως δεόμεθα τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνουμένου ἑνός Θεοῦ ἡμῶν, τοῦ Παντεπόπτου Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Παναγίου καί τελεταρχικοῦ καί τελειοῦντος τά χαρίσματα Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως χαρίζηται τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι πλουσίαν τήν εὐλογίαν καί τήν ἐνίσχυσιν Αὐτοῦ εἰς τήν ἀρχομένην Πατριαρχικήν Αὐτῆς μαρτυρίαν, ὅτι ἡ φροντίς καί ἡ μέριμνα Αὐτῆς οὐκ ὀλίγη, ὁ Ὑμέτερος ἀγών καί ὁ φόβος οὐχ ὁ τυχών, καθ’ ὅτι καλεῖσθε νά κηρύξητε τόν τῆς Χάριτος λόγον καί τῶν ψυχῶν τάς πλάκας λαξεύσητε τῇ γλώττῃ Ὑμῶν, χαράσσοντες ἐν αὐταῖς τά θεῖα διδάγματα, “ἀληθείας καί σωφροσύνης ρήματα ἀποφθεγγόμενος” (πρβλ. Πράξ. κς΄,26), ἵνα τό ποίμνιον τοῦ Κυρίου, τόν ἐκλεκτόν Αὐτοῦ λαόν, παραστήσητε τῷ Θεῷ ἄμωμον καί ἄμεμπτον ἐν τελειότητι τῆς κατ᾿ ἀρετήν πολιτείας, βιοῦντα κατά μίμησιν τῶν Ἁγίων καί νυμφαγωγούμενον παρ᾿ Ὑμῶν εἰς Χριστόν, ὁ Ὁποῖος πρό χιλίων καί πλέον ἐτῶν, διά τῶν ἀπεσταλμένων ὑπό τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ἱεραποστόλων Ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, Φωτιστῶν τῶν Σλαύων, ἐκάλεσεν αὐτό ἐκ τοῦ σκότους τῆς ἀγνοίας εἰς τό φῶς τῆς θαυμαστῆς γνώσεως Αὐτοῦ.
Διότι διά τῶν ζωντανῶν ὑποδειγμάτων τῶν ποιμένων αὐτοῦ διασώζεται καί τό ποίμνιον καί καταρτιζόμενον ὑπ᾿ αὐτῶν ὁμονοεῖ καί ὁμοφρονεῖ τά πρός σύνεσιν καί εὐστάθειαν ἐν Κυρίῳ καί πορεύεται εἰρηνικῶς καί θεοπρεπῶς πρός τήν ἀσάλευτον βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἵνα ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι ἀπολαύῃ τάς αἰωνίους ἀναπαύσεις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.
Κατασπαζόμενοι, πρός τούτοις, φιλαδέλφως καί συγχαρητηρίως τήν Ὑμετέραν προσφιλῆ Μακαριότητα νοερῶς ἐν κοινωνίᾳ προσευχῆς καί αἰσθητῶς διά τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί ἡμῶν Ἱερωτάτων ἀδελφῶν Μητροπολιτῶν Ἐδέσσης καί Πέλλης κυρίου Ἰωήλ καί Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κυρίου Στεφάνου, καί δι᾿ Ὑμῶν ἅπασαν τήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν Βουλγαρίᾳ καί ἀπονέμοντες πᾶσι τοῖς λίαν ἀγαπητοῖς καί θεοφιλέσιν ἀδελφοῖς Βουλγάροις, τῷ κλήρῳ καί τῷ λαῷ, τάς ἐνθέρμους Πατριαρχικάς ἡμῶν εὐχάς καί εὐλογίας, διατελοῦμεν μετά βαθείας ἀγάπης ἐν Κυρίῳ, ἰδιαιτέρας τιμῆς καί συγχαρητηρίων καί αὖθις ἀδελφικῶν εὐχῶν.
,βιγ΄ Φεβρουαρίου κδ΄
Τῆς Ὑμετέρας σεβασμίας Μακαριότητος
ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός