Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως κύριε Βαρνάβα,
Ἱερώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι ἅγιοι Ἀδελφοί,
Ἐξοχώτατε κύριε Περιφερειάρχα,
Ἐντιμότατε κύριε Δήμαρχε,
Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν πολιτικῶν καὶ στρατιωτικῶν Ἀρχῶν τοῦ τόπου,
Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Eἶναι ἰδιαιτέρα ἡ χαρά μας, διότι εὑρισκόμεθα ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν, εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως, μὲ ἀφορμὴν τὴν συμπλήρωσιν μιᾶς τεσσαρακονταετίας ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως αὐτῆς. Μία Μητρόπολις, ἡ ὁποία, εἰς τὸ σχετικῶς σύντομον διάστημα τῆς ἱστορίας αὐτῆς, πολλὰ ἀγαθὰ προσέφερεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, χάρις εἰς τὴν φιλόθεον ἐργασίαν τῶν ἐκλεκτῶν ποιμένων της, οἵτινες ἐκόσμησαν αὐτήν, τῶν ἀγαθῶν καὶ δραστηρίων κληρικῶν μελῶν της καὶ τῶν εὐσεβῶν καὶ πιστῶν λαϊκῶν – τέκνων της.

Ρίγη ἰδιαιτέρας συγκινήσεως ὅμως διακατέχουν τὴν ἡμετέραν  Μετριότητα διότι «προεπορεύθη» ἡμῶν ἐνταῦθα ἐκ τοῦ νέου οἴκου τῆς «καταπαύσεώς» της, τοῦ ὄρους Βερμίου τῆς Ἠμαθίας, καὶ ἐξετέθη εἰς προσκύνησιν ἡ Θαυματουργὸς Ἱερὰ Εἰκὼν τῆς Παναγίας τῆς Σουμελιωτίσσης ἢ Ἀθηνιωτίσσης.

Ἡ Παναγία τοῦ Σουμελᾶ, ἡ ἐφέστιος εἰκὼν τοῦ Πόντου, ἀπετέλεσε καὶ ἀποτελεῖ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας τὸ κέντρον ἀναφορᾶς τῶν ὅπου γῆς Ποντίων, ἐνθυμουμένων μετὰ βαθυτάτης νοσταλγίας τὸ Θεομητορικὸν Προσκύνημα ἐν τῷ ὁμωνύμῳ ὄρει, ὅπου εἴχομεν ἐπὶ τέσσαρα συναπτὰ ἔτη τὴν εὐλογίαν νὰ τελέσωμεν τὴν Θείαν Λειτουργίαν κατὰ τὴν ἑορτὴν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, μετὰ διακοπὴν πολλῶν ἐτῶν. Σήμερον ἡ προσωπικὴ χαρὰ ἡμῶν εἶναι μεγάλη, διότι ἀξιούμεθα νὰ προσκυνήσωμεν καὶ αἰσθητῶς τὸ σεπτὸν ἐκτύπωμα τῆς Θεομήτορος, τὴν θαυματουργὸν Εἰκόνα της, καὶ νὰ καταθέσωμεν ἐνώπιόν της τὴν προσευχὴν ζώντων καὶ κεκοιμημένων, τὴν προσευχὴν τῶν Ποντίων καὶ τοῦ Γένους ὁλοκλήρου, καὶ νὰ ζητήσωμεν μαζί σας, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, τὴν προστασίαν καὶ τὴν σκέπην της πρὸς ὅλους ἡμᾶς τοὺς δοκιμαζομένους ὑπὸ παντοίων πειρασμῶν καὶ σκοτασμῶν τοῦ βίου. Ἰδιαιτέρως εὐχαριστοῦμεν τῷ Ἱερωτάτῳ ἀδελφῷ Μητροπολίτῃ Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας κυρίῳ Παντελεήμονι, διότι «ἐπλήρωσε τὴν χαράν» τῆς ἐπισκέψεώς μας ταύτης διὰ τῆς μεταφορᾶς ἐνταῦθα, καὶ τῆς προσκυνήσεως ὑφ᾿ ἡμῶν καὶ ὑπὸ παντὸς τοῦ λαοῦ τῆς θαυματουργοῦ Εἰκόνος. 

Τὴν χαρὰν καὶ συγκίνησιν ἡμῶν ἐπαυξάνει καὶ ἓν ὅλως προσωπικὸν γεγονός, τοῦ ὁποίου ὀφειλετικὴν μνείαν ποιούμεθα ἐνώπιον τῆς ἀγάπης σας. Κατὰ τὴν σημερινὴν ἡμέραν τῆς 19ης Ὀκτωβρίου ἠξιώθημεν, θείᾳ εὐδοκίᾳ, τῆς χάριτος τοῦ βαθμοῦ τῆς ἱερωσύνης, τῆς εἰς πρεσβύτερον χειροτονίας ἡμῶν, τελεσθείσης πρὸ 44 ἐτῶν ὑπὸ τοῦ μακαριστοῦ κατὰ πνεῦμα πατρὸς ἡμῶν Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος κυροῦ Μελίτωνος ἐν τῷ ναϋδίῳ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς νήσου Χάλκης.

Ἤλθομεν, λοιπὸν, διὰ νὰ συμμετάσχωμεν καὶ νὰ συνεορτάσωμεν χαρὰν ἱερῶν στιγμῶν συναντήσεως, προσευχῆς, ἐπετείου, κυρίως ὅμως διὰ νὰ ἴδωμεν ἐκ τοῦ σύνεγγυς τὸ ἀξιοθαύμαστον πνευματικὸν καὶ φιλανθρωπικὸν ἔργον τῆς Μητροπόλεως ἀλλὰ καὶ συγχρόνως διὰ νὰ παρακαλέσωμεν πάντας ὑμᾶς ὅπως δεηθῆτε «τοῦ διδόντος ρῆμα τοῖς εὐαγγελιζομένοις δυνάμει πολλῇ, δοῦναι καὶ ἡμῖν λόγον» εἰς δόξαν Θεοῦ καὶ ὑπεράσπισιν τοῦ ποιμνίου τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας ἀπὸ κάθε ἐπιβουλῆς τοῦ ἀντικειμένου. Διότι ἀφ᾿ ὅτου «τὸν ζυγὸν τοῦτον ὑπέδυμεν τὸν ἰσχυρὸν καὶ βαρύν» τῆς εὐθυνηφόρου Πατριαρχείας, «πολλῶν ἡμῖν δεῖ χειρῶν, μυρίων εὐχῶν ὥστε δυνηθῆναι τὴν παρακαταθήκην ἀποδοῦναι σώαν τῷ παρακαταθεμένῳ Δεσπότῃ» (ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, «Ὅτε πρεσβύτερος προεχειρίσθη», ΕΠΕ 35, Θεσσαλονίκη 1978, σελ. 12, 30).

Ἡ ἐπίσκεψις ἡμῶν πραγματοποιεῖται εἰς τὸ μέσον τῆς συνεχιζομένης δυσχεροῦς διὰ τὸ Γένος ἡμῶν περιόδου. Ἡ παροῦσα ὅμως δυσχερὴς συγκυρία, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἀπογοητεύῃ. Ναί! ἀδελφοί, «ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, […] καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι» (Β΄ Κορ. δ΄, 8-9), οὐκ ἀπογινώσκοντες. Ἔχοντες ἀείποτε ἐν τῇ καρδίᾳ τὸν πολλάκις ἐπαναλαμβανόμενον δαβιτικὸν ψαλμόν «ἐπὶ σοί, Κύριε, ἤλπισα μὴ καταισχυνθείην», καὶ ἀνανεούμενοι ἐκ τοῦ Ἁγίου Ποτηρίου τοῦ πανσέπτου ναοῦ τοῦ ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζονος Τιμίου Προδρόμου συνεχίσατε τὴν πορείαν σας μὲ πίστιν καὶ ἐμπιστοσύνην εἰς τὸν Θεὸν καὶ τοὺς ἁγίους Αὐτοῦ.

Ἐν καιρῷ εὐδοκίας Κυρίου θὰ ἀφανισθοῦν αἱ δυσχέρειαι καὶ θὰ ἔλθουν ἡμέραι εὐφροσύνης καὶ ἀνέσεως διὰ τὸ Γένος ἡμῶν καὶ διὰ τὴν πραγμάτωσιν τῶν ἱερῶν σκοπῶν τῆς Ἐκκλησίας. Μέχρις ὅμως ἐκείνης τῆς στιγμῆς εἶναι ἀπαραίτητον ἕκαστος νὰ ὁπλισθῶμεν μεθ᾿ ὑπομονῆς καὶ ἐλπίδος διὰ νὰ ἀνταπεξέλθωμεν εἰς τὰς δυσκολίας τοῦ καθημερινοῦ βίου. Κυρίως δὲ εἶναι ἀπαραίτητον νὰ στρέφωμεν τὸ βλέμμα καὶ τὴν ἐλπίδα ἡμῶν εἰς τὸν οὐρανόν. Διότι, δυστυχῶς, οἱ ἄχρι τοῦδε ταχθέντες εἰς τὴν διακονίαν τοῦ λαοῦ ἐταύτισαν τὴν ἀληθινὴν εὐτυχίαν πρὸς τὴν οἰκονομικὴν εὐημερίαν καὶ δὲν ἐμερίμνησαν νὰ ἐμφυσήσουν εἰς αὐτὸν ὅτι ὑπάρχουν εἰς τὴν ζωὴν πράγματα πολυτιμότερα ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴν ἄνεσιν. Διὰ τοῦτο ἡ παροῦσα κρίσις, ἐὰν τὴν ἀντιμετωπίσωμεν ὀρθῶς καὶ πνευματικῶς, εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποδειχθῇ πολύτιμος καὶ σωτηριώδης, καθ᾿ ὅσον ἡ ἀληθινὴ ἐλευθερία καὶ ἡ πραγματικὴ εὐτυχία δὲν εὑρίσκονται οὔτε εἰς τὴν οἰκονομικὴν ἀνεξαρτησίαν καὶ ἄνεσιν, οὔτε εἰς τὴν εὐημερίαν, οὔτε εἰς τὴν ἀφθονίαν τῶν ἀγαθῶν.

Ἡ ἀληθινὴ ἐλευθερία χαρίζεται ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τὰς ψυχὰς ἐκείνας αἱ ὁποῖαι ἀγωνίζονται μέχρις αἵματος διὰ νὰ καθαρίσουν τὸν ἔσω ἄνθρωπον καὶ νὰ πλησιάσουν εἰς τὸν Θεόν. Ἡ στέρησις, ἡ πτωχεία, ἡ λιτότης, ἡ νηστεία, ὁ κόπος, ὁ μόχθος, ὁ πόνος, ἡ ἀσθένεια δέν εἶναι πράγματα τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ μᾶς φοβίζουν. Εἰς τὰς χεῖρας τοῦ Θεοῦ γίνονται ἐργαλεῖα διὰ τῶν ὁποίων κατεργάζεται τὴν σωτηρίαν μας καὶ σμιλεύει τὴν εἰκόνα τοῦ προσώπου Του εἰς τὰς ἀθανάτους ψυχάς μας. Διότι ἔχομε κληθῆ νὰ γίνωμεν ὅμοιοι πρὸς Αὐτόν. Αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς καὶ ὡς ἐκ τούτου εἶναι ἀπαραίτητον νὰ διέλθωμεν ἐκ τῆς ἰδίας ὁδοῦ, τοῦ πόνου, τῆς στερήσεως, τοῦ κόπου, τῆς ἀσθενείας, ἐκ τῆς ὁποίας διῆλθε καὶ Ἐκεῖνος.

Ἐκφράζομεν τὰς ἐκ βάθους καρδίας εὐχαριστίας ἡμῶν πρὸς τὸν ἐκλεκτὸν καί φίλτατον ἀδελφὸν ἅγιον Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως κύριον Βαρνάβαν, ἄνδρα παιδιόθεν ἀφιερωμένον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ μαθητεύσαντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ θεαρέστως ποιμάναντος τὴν ἐνταῦθα πολυπληθῆ καὶ λίαν ἀγαπητὴν ταύτην Ἱερὰν Μητρόπολιν μακαριστοῦ κυροῦ Διονυσίου. Ἐκφράζομεν θερμὰς εὐχαριστίας διὰ τὴν σύνολον καὶ ποικιλότροπον συμπαράστασιν αὐτοῦ εἰς τὸ ἔργον τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, διὰ τῆς ἐνεργοῦ συμμετοχῆς καὶ πολυτίμου συναρωγῆς αὐτοῦ εἰς τὸ κατ᾿ ἔτος προσκύνημα εἰς Παναγίαν Σουμελᾶ καὶ διὰ τόσα ἄλλα, τὰ ὁποῖα Κύριος γινώσκει. Μέλη ἐκ μέρους τοῦ τιμίου Σώματος τῆς Ἐκκλησίας ἅπαντες τυγχάνοντες, ἀγαπητοί, χρῄζομεν τῆς ἀλλήλων βοηθείας, ἵνα κατορθώσωμεν νὰ φανῶμεν ἀντάξιοι τῶν προσδοκιῶν Αὐτῆς.

Ὡσαύτως ἐκφράζομεν τὰς εὐχαριστίας μας πρὸς ἅπαντας τοὺς εὐλαβεστάτους κληρικοὺς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως, τοὺς ὁποίους ἔχομεν τὴν χαρὰν νὰ βλέπωμεν ἐκ τοῦ σύνεγγυς καὶ θεωροῦμεν πολυτίμους συμπαραστάτας τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας καὶ πιστοὺς διακόνους τοῦ ἐνταῦθα λαοῦ τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴν δυσχερῆ ταύτην περίοδον. Ἰδιαιτέρως συγχαίρομεν πάντας διὰ τὸ λαμπρὸν φιλανθρωπικὸν ἔργον, πρὸς ἀνακούφισιν τῶν πενομένων καὶ ἀδυνάτων ἀδελφῶν μας, περὶ τοῦ ὁποίου πολλὰ εὔφημα ἀκούομεν, καὶ εὐχόμεθα εἰς πάντας τοὺς διακονοῦντας ἑκατονταπλάσιον τὴν ἀντίδοσιν παρὰ τοῦ Κυρίου, Ὅστις «οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι» (Ματθ. κ΄, 28).

Τελευτῶντες, εὐγνωμοσύνην ἐκφράζομεν πρὸς τὰς πολιτικὰς καὶ δημοτικὰς ἀρχὰς καὶ ἅπαντα τὸν πιστὸν λαὸν τῆς Μητροπόλεως διὰ τὴν εἰλικρινῆ εὐγένειαν καὶ τὸν βαθὺν σεβασμὸν μετὰ τοῦ ὁποίου ἐδέχθητε τὴν ἡμετέραν Μετριότητα, εὐχόμενοι πλουσίαν τὴν εὐλογίαν τοῦ Κυρίου εἰς τὴν ζωὴν καὶ τὰ ἔργα σας.

Συγκινούμεθα ἐκ τῆς πολλῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἐκφράσεως τῶν αἰσθημάτων τιμῆς, εὐλαβείας καὶ ἀγάπης πάντων ὑμῶν, καὶ δὴ τῆς ἐλπιδοφόρου νεολαίας, πρὸς ἡμᾶς καὶ τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, δεόμενοι πατρικῶς διὰ τὴν σὺν Θεῷ προκοπὴν καὶ ἐπιτυχίαν εἰς πάντα τὰ ἐπίπεδα τοῦ βίου.

Ἡ χάρις καὶ εὐλογία τοῦ παναγάθου Κυρίου νὰ συνοδεύουν τὴν ζωήν σας. Ἀμήν.