Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Ἐντιμότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Ἐντιμότατοι κύριοι Πρόεδρε καί μέλη τῆς Ἐφοροεπιτροπῆς τῆς μεγαλωνύμου ταύτης Κοινότητος τοῦ Σταυροδρομίου,
Ἐλλογιμώτατοι κύριοι Λυκειάρχαι καί ἐκπαιδευτικοί τῶν ἐκπαιδευτηρίων τῆς πόλεώς μας,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Τό πλέον χαρακτηριστικόν αἴσθημα εἰς τήν ζωήν τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν εἶναι ἀναμφιβόλως ἡ χαρμολύπη. Ὁ συνδυασμός λύπης καί χαρᾶς, Σταυροῦ καί Ἀναστάσεως, Γολγοθᾶ καί Κενοῦ Μνημείου. Ἡ ὅλη ἐπίγειος πορεία τῶν πιστῶν εἶναι σταυροαναστάσιμος. Ἀγωνία καί ἀγώνας κατά τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας, πόνος καί πένθος διά τάς καθημερινάς μικράς ἤ μεγάλας ἀνθρωπίνας πτώσεις καί φόβος διά τόν κίνδυνον τῆς στερήσεως τῆς σωτηρίας, ἀπό τό ἕν μέρος. Ἀλλά καί χαρά διά τήν συγγνώμην, ἡ ὁποία ἀνέτειλεν ἐκ τοῦ κενοῦ Μνημείου τοῦ Ἀναστάντος, διά τήν μακροθυμίαν καί τήν ἀγάπην τοῦ Οὐρανίου Πατρός, διά τό προσφερόμενον μέγα Ἔλεος καί γλυκεῖα ἐλπίς διά τάς ἐπαγγελίας τῆς Αἰωνίου Ζωῆς καί Σωτηρίας. Πένθος διά τάς θλίψεις καί ἀδικίας τοῦ αἰῶνος τούτου τοῦ ἀπατηλοῦ, διά τό φυσικόν καί ἠθικόν κακόν τό ὁποῖον βασιλεύει εἰς τόν κόσμον, τόσον ἐντός ἡμῶν, ὅσον καί πέριξ ἡμῶν, καί τοῦ ὁποίου αἱ συνέπειαι εἶναι πάντοτε πικρόταται. Ἀλλά καί λαμπροχαρμόσυνος αἴσθησις καί πρόγευσις τῆς ἐξ αὐτοῦ ἀπαλλαγῆς διά τῆς ἐπί τέλους κατισχύσεως τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ, καθ᾽ ὅσον “καινούς οὐρανούς καί γῆν καινήν” κατά τό ἐπάγγελμα Αὐτοῦ προσδοκῶμεν, “ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ” (Β´  Πέτρ. 3,13).

Μέ τοιοῦτον αἴσθημα χαρμολύπης συνεκεντρώθημεν νά ἑορτάσωμεν τήν μεγάλην ἐκκλησιαστικήν ἑορτήν τῶν Εἰσοδίων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τήν διακοσιοστήν ἐπέτειον ἀπό τῆς ἱδρύσεως τοῦ φερωνύμου λαμπροῦ Ναοῦ ἡμῶν, τῆς μεγαλωνύμου Κοινότητος Σταυροδρομίου. Ὁποία ἑορτή καί ὁποία ἐπέτειος!… Χαρά εἰς τούς οὐρανούς καί εἰς τήν γῆν ἐπί τῇ Εἰσόδῳ τῆς Θεόπαιδος Μαριάμ εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου θά προετοιμασθῇ διά τήν ὑψίστην ἀποστολήν της, νά καταστῇ, εὐδοκίᾳ τοῦ Πατρός, συγκαταβάσει τοῦ Υἱοῦ καί χάριτι τοῦ Παναγίου Πνεύματος, Μήτηρ τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ εἰς τά πλαίσια τῆς ἐνσάρκου Αὐτοῦ Οἰκονομίας διά τήν σωτηρίαν τῆς ἀνθρωπότητος. “Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τό προοίμιον καί τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις”!… Ἀλλά, ἰδιαιτέρως ἐνταῦθα, εἰς τήν Θεομητοροσκέπαστον βασιλίδα τῶν πόλεων, ἡ ἐφετεινή ἑορτή σηματοδοτεῖ 200 ὁλόκληρα χρόνια Θεομητορικῆς εὐλαβείας εἰς τόν συγκεκριμένον τοῦτον τόπον, εἰς τό Σταυροδρόμιον, τό Πέραν τῆς Ρωμηοσύνης, τό ἄλλοτε Παρίσι τῆς Ἀνατολῆς, ὅπου ἡ πίστις τῶν Πατέρων μας καί ἡ ἀγάπη των πρός τήν Παναγίαν ὕψωσε πρό δύο ὁλοκλήρων αἰώνων τόν περικαλλέστατον Καθεδρικόν Ναόν τῶν Εἰσοδίων. Χαράν μεγάλην χαιρόμεθα πάντες οἱ πιστοί τῆς Πόλεως καί πάντα τά ἀνά τόν κόσμον τέκνα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τόσον ἐπί τῇ ἑορτῇ, ὅσον καί ἐπί τῇ εὐτυχεῖ ἐπετείῳ. Ἀλλά ἡ χαρά ἡμῶν συγκεράζεται, ἤ μᾶλλον δηλητηριάζεται, ἀπό πολλήν λύπην, ἡ ὁποία  συγχρόνως συνέχει τάς καρδίας καί τάς ψυχάς ἡμῶν. Αἰτία τῆς λύπης ἡ ἀθέλητος ἀδυναμία μας νά ἑορτάσωμεν πρεπόντως τά τε Εἰσόδια καί τήν διακοσιοστήν ἀμφιετηρίδα τοῦ Ναοῦ εἰς αὐτόν τοῦτον τόν ἑορτάζοντα Ναόν.

Καθώς ὅλοι γνωρίζετε, ὁ Ναός τῶν Εἰσοδίων ὑπῆρξεν ἕνα ἀπό τά θύματα τῆς βαρβάρου ἐκείνης βομβιστικῆς ἐπιθέσεως ἐκ μέρους τρομοκρατῶν εἰς βάρος τοῦ πλησίον τοῦ Ναοῦ μας τούτου εὑρισκομένου Βρεττανικοῦ Προξενείου τό παρελθόν ἔτος, μέ πολύ μεγάλας ζημίας, αἱ ὁποῖαι καθιστοῦν ἐπί τοῦ παρόντος ἀδύνατον τήν λειτουργίαν του. Δέν ἦτο ἀκριβῶς ὁ Ναός ὁ στόχος τῶν τρομοκρατῶν. Ὅμως ἡμεῖς, ὡς ἄνθρωποι τῆς Θείας Ἀγάπης καί Δικαιοσύνης, καθηκόντως κατεδικάσαμεν ἀμέσως, ἀπεριφράστως καί μέ τάς σκληροτέρας ἐκφράσεις, τήν τρομοκρατικήν ἐκείνην ἐν τῇ πόλει ἡμῶν ἐνέργειαν, ὅπως πάντοτε καταδικάζομεν τοιαύτας ἀπανθρώπους ἐνεργείας, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐναντίον τίνος αὐταί στρέφονται, καί ἐξεφράσαμεν τήν βαθυτάτην συμπάθειάν μας πρός πάντας τούς ὁπωσδήποτε πληγέντας καί πρός τάς οἰκογενείας τῶν ἀθώων καί ἀνυποψιάστων θυμάτων. Παρά ταῦτα εὑρισκόμεθα ἡμεῖς ἤδη θύματα, ὄχι μόνον τῶν τρομοκρατῶν, ἀλλά καί μιᾶς ὅλως ἀδικαιολογήτου ἐκ μέρους τῶ ὑπευθύνων ἀρχῶν τῆς Πόλεως καί τῆς Χώρας καθυστερήσεως ἐκδόσεως τῆς νενομισμένης ἀδείας πρός ἐπισκευήν τοῦ πληγέντος Ναοῦ. Δέν ἐζητήσαμεν οὔτε ἀποζημιώσεις, οὔτε προνομιακήν τινα μεταχείρισιν. Ἐζητήσαμεν καί ζητοῦμεν, ἤ μᾶλλον πλέον, ἀπαιτοῦμεν, ὡς νομοταγεῖς καί φιλήσυχοι πολῖται τῆς ὁδευούσης ἤδη, ἐν ὥραις αἰσίαις, τήν πρός τήν Ἡνωμένην Εὐρώπην ὁδόν Χώρας ταύτης, ἐκεῖνο τό ὁποῖον εἶναι αὐτονόητον διά πάντα πολίτην αὐτῆς: Τήν ἴσην μεταχείρισιν καί τόν σεβασμόν τῶν προσωπικῶν καί μειονοτικῶν μας δικαιωμάτων, μέρος τῶν ὁποίων εἶναι καί ἡ ἄμεσος ἔκδοσις ἀδείας διά τήν ἐπισκευήν τοῦ Ἱεροῦ Καθεδρικοῦ ἡμῶν Ναοῦ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου. Ὄχι! Ὁ ἑορτασμός τῆς 200ετηρίδος τῶν Εἰσοδίων δέν ἔπρεπε νά γίνῃ εἰς ἄλλον Ναόν, ἔστω καί τῆς αὐτῆς Κοινότητος. Ἔπρεπεν ἡ ἐπέτειος νά ἑορτασθῇ εἰς τόν φερώνυμον Ναόν. Εἰς τήν Παναγίαν μας. Ἐκεῖ νά καταθέσωμεν εἰς τήν Θεόπαιδα τά μῦρα τοῦ σεβασμοῦ καί τῆς εὐλαβείας μας. Ἐκεῖ νά τιμήσωμεν τούς ἀοιδίμους θεμελιωτάς, κτήτορας, ἀνακαινιστάς, συνδρομητάς καί ἀφιερωτάς τοῦ περιπύστου λατρευτικοῦ ἡμῶν καταστήματος, τούς τε ἐκ τοῦ ἱεροῦ καταλόγου καί τούς ἐκ τοῦ πιστοῦ Λαοῦ. Τό ὅτι δέν δυνάμεθα νά πράξωμεν οὕτω, καθώς ἐπιβάλλει τό χρέος μας, μᾶς θλίβει καί μᾶς πικραίνει τά μέγιστα. Μέ τήν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου δέν θά σταματήσωμεν τάς προσπαθείας μας πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν, ὥστε ἡ πολυπόθητος ἄδεια ἐπί τέλους νά ἐξασφαλισθῇ καί, ἔστω μέ καθυστέρησιν ἑνός ἔτους, νά δυνηθῶμεν τοῦ χρόνου, νά εἰσοδεύσωμεν εἰς τά Εἰσόδια ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, σφραγίζοντες τό πρῶτον ἔτος ζωῆς τῆς τρίτης ἑκατονταετίας τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν σεβάσματος.

Παρά ταῦτα, ἄς μή ἀφήσωμεν τήν λύπην νά καταλάβῃ τήν καρδίαν μας. Ἄς χαρῶμεν τήν ἑορτήν μετά τῶν ἁγίων Ἀγγέλων καί Ἀρχαγγέλων καί πάντων τῶν ἀπ᾽ αἰῶνος Ἁγίων, μάλιστα δέ τῶν διαλαμψάντων ἐν τῇ Πόλει ἡμῶν ἀπό τῆς ἀρχαιότητος μέχρι καί τῶν κάτω χρόνων. Ἄς συνοδεύσωμεν τήν Θεόπαιδα μέ ἀναμμένας λαμπάδας πίστεως, ἐλπίδος, ἀγάπης, ὑπομονῆς καί πάσης ἄλλης χριστιανικῆς ἀρετῆς, εἰσοδεύοντες εἰς τόν χῶρον τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου τῆς Χάριτος καί τῆς Σωτηρίας, τήν ὁποίαν προσφέρει εἰς τόν κόσμον ὁ Υἱός της καί Θεός μας. Ἄς ἑορτάσωμεν σεμνοπρεπῶς καί ἄς καταθέσωμεν εἰς τούς ἡλοτρύτους Ἀχράντους Πόδας τοῦ Σωτῆρος, τούς ἡμᾶς ἐκ τῆς ὁδοῦ τῆς πλάνης καί τῆς ἀπωλείας ἐλευθερώσαντας, τήν ζωήν ἡμῶν ἅπασαν καί τήν ἐλπίδα δι᾽ ἕνα καλλίτερον αὔριον. Ἕνα καλλίτερον αὔριον διά τήν Μεγάλην Ἐκκλησίαν καί τά ἐνταῦθα καί ἁπανταχοῦ τῆς γῆς τέκνα της.

Τῶν μακαρίων καί ἀοιδίμων πρωτουργῶν τῆς δημιουργίας τοῦ Ναοῦ τῶν Εἰσοδίων, τῶν ἠθικῶς καί ὑλικῶς συνδραμόντων κατά τήν φιλοτιμίαν αὐτοῦ ἕκαστος, ὡς καί πάντων τῶν ἐν αὐτῷ θεοφιλῶς Ἀρχιερατευσάντων, ἱερατευσάντων, διακονησάντων, ψαλάντων, ἀναγνωσάντων, ἐπιτροπευσάντων, καί πάντων τῶν ἐνοριτῶν αὐτοῦ διατελεσάντων, αἰωνία καί ἀγήρως ἡ μνήμη! Τῇ ὑμετέρᾳ δέ Ἱερότητι,  ἀγαπητέ ἀδελφέ ἅγιε Τρανουπόλεως κύριε Γερμανέ, ὁ ὁποῖος, ἐξ ὀνόματος τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, θεοφιλῶς προίστασθε τῆς μεγαλωνύμου Κοινότητος Σταυροδρομίου, εἴθε νά χαρίζηται ὁ Κύριος, διά πρεσβειῶν τῆς Θεοτόκου, μακροημέρευσιν, ὑγιείαν, φωτισμόν καί δύναμιν διά νά ἀνταπεξέρχεσθε πάντοτε ἐπιτυχῶς εἰς τό δυσχερές ἔργον σας. Ἀναλόγους πατρικάς εὐχάς ἀπευθύνομεν πρός τούς ἱερατεύοντας παρ᾽ ὑμῖν, πρός τήν ἔντιμον Ἐφοροεπιτροήν τῆς Κοινότητος καί ἐκείνας τῶν ἐπί μέρους Ναῶν αὐτῆς, πρός τά μέλη τῆς Φιλοπτώχου Ἀδελφότητος καί τάς κοσμητρίας τοῦ Συσσσιτίου, πρός τούς ἐκπαιδευτικούς καί τούς διδάσκοντας εἰς τά ἐκπαιδευτήρια τῆς Κοινότητος,  καί πρός πάντας τούς εὐσεβεῖς ἐνορίτας Σταυροδρομίου. Ἔτη πολλά καί σωτήρια εἰς ὅλους! Ἀμήν!